Σοβαρότατα δομικά προβλήματα έχει η οικονομία της Ιταλίας, ενώ το χρέος της βρίσκεται ήδη στο 133% του ΑΕΠ. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας μειώνεται διαρκώς και όλα δείχνουν ότι η Ιταλία βαδίζει στα χνάρια της Ελλάδας!
Από την αρχή του χρόνου και μέχρι το τέλος Μαΐου, το χρέος της Ιταλίας έχει αυξηθεί κατά €83,3 δισ., γράφει η γερμανική Handelsblatt. Οι αναλυτές πιστεύουν, ότι εν τω μεταξύ τα 100 δισ. νέου χρέους έχουν ξεπεραστεί. Μέσα σε μισό χρόνο η Ιταλία έχει φορτωθεί τόσα χρέη, όσο ένα ολόκληρο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα.
Το συνολικό χρέος της Ιταλίας είναι βουνό: € 2.218,2 δισ. ή 133% του ΑΕΠ – πάνω από το διπλάσιο αυτού που προβλέπει η συνθήκη του Μάαστριχτ για τις χώρες της ευρωζώνης. Η Ιταλία μαζί με την Ελλάδα είναι οι πιο χρεωμένες χώρες της Ευρώπης σε ποσοστό του ΑΕΠ. Ωστόσο, τα απόλυτα μεγέθη χρεών της Ιταλίας είναι δραματικά υψηλότερα από αυτά της Ελλάδας.
Με αυτά τα νούμερα στο νου, καταλαβαίνει κανείς για ποιο λόγο η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι έχει υιοθετήσει μια ρητορική που κατηγορεί διαρκώς τη λιτότητα. Πρόκειται για ξεκάθαρο αντιπερισπασμό, γράφει η Handelsblatt. Η Ιταλία δεν κάνει ούτε τις ελάχιστες περικοπές. Αντιθέτως, αναλαμβάνει τόσο χρέος όσο ποτέ άλλοτε!
Η οικονομία της Ιταλίας γίνεται την ίδια στιγμή όλο και πιο ανίσχυρη, πάσχοντας από σοβαρότατα δομικά προβλήματα. Η Ιταλία είναι ο «μεγάλος ασθενής» της Ευρώπης, γράφουν οι αναλυτές της ελβετικής UBS.
To πιο μεγάλο πρόβλημα της Ιταλίας είναι η χαμηλή παραγωγικότητα. Αυτή βρίσκεται αυτή τη στιγμή κοντά στο επίπεδο που βρισκόταν κατά την ένταξη στο ευρώ το 1999. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν παρατηρείται μια τόσο αρνητική εξέλιξη, γράφει η Handelsblatt. Οι αναλυτές της Helaba προειδοποιούν: «Οι αυξήσεις στους μισθούς τα προηγούμενα χρόνια έχουν οδηγήσει σε μια αύξηση του κόστους εργασίας και σε μία σημαντική πτώση της ανταγωνιστικότητας».
Η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι προσπαθεί να τονώσει την οικονομία μέσα από κρατικά δισεκατομμύρια, αλλά αυτό αφενός δεν λειτουργεί και αφετέρου αυξάνει τα δημοσιονομικά προβλήματα όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή, τα πράγματα δε φαίνονται να πηγαίνουν καλά ούτε και για τις τράπεζες: πιστωτικά ιδρύματα όπως η Monte Paschi και η Carige έχουν ακόμα να βουλώσουν αρκετές τρύπες στην κεφαλαιοποίησή τους.
Σαν να μην έφτανε αυτό, εξ’ αιτίας της ύφεσης των τελευταίων χρόνων και των χρεοκοπιών σε εταιρίες, τα κόκκινα δάνεια έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Σύμφωνα με την ένωση τραπεζών ABI, το Μάιο του 2015 αυτά τα δάνεια ανέρχονταν σε €193,7 δισ., 25,1 δισ. περισσότερο από τον προηγούμενο Μάιο.
Η φήμη του Ρέντσι ως μεταρρυθμιστή έχει στο μεταξύ κάνει φτερά. Οι προσπάθειές του δε βρίσκουν πλέον πολιτική ανταπόκριση κι έτσι θεωρεί ότι τα υψηλότερα χρέη είναι το μικρότερο κακό. Με τη στάση του έναντι της Γερμανίας εκείνη την αποφασιστική νύχτα των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, ο Ιταλός πρωθυπουργός στην ουσία κατέδειξε το δικό του φόβο – ότι την Ιταλία περιμένει μια παρόμοια τύχη με αυτή της Ελλάδας. Κι ο φόβος του είναι δυστυχώς δικαιολογημένος, γράφει η Handelsblatt.
Συγκρινόμενη με πριν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η βιομηχανική παραγωγή της Ιταλίας έχει πέσει κατά ένα τέταρτο. Το κατά κεφαλήν εισόδημα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1997, η ανεργία έχει διπλασιαστεί. Με άλλα λόγια: Η Ιταλία περνάει τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μικρή ανάπτυξη που σημειώνει η Ιταλία μετά από 14 αρνητικά τρίμηνα οφείλεται κυρίως στα μέτρα της ΕΚΤ και σε μία σειρά από ευνοϊκές συγκυρίες: χαμηλά επιτόκια, αδύναμο ευρώ και χαμηλές τιμές στο πετρέλαιο. Ωστόσο οι μεταρρυθμίσεις στη Ρώμη προχωρούν αργά και βασανιστικά. Η μεταρρύθμιση του Ρέντσι στην αγορά εργασίας είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά η ανταγωνιστικότητα της Ιταλίας δεν έχει βελτιωθεί σχεδόν καθόλου.
