6 συγγενείς του προσέφυγαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου και ενός ιδιώτη
Ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Κορίνθου, προσέφυγαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου και ενός ιδιώτη, που υπηρετούσε ως θαλαμοφύλακας στο κέντρο νεοσυλλέκτων Κορίνθου, 6 συγγενείς 19χρονου Ροδίτη, που απεβίωσε, ενώ εξέτιε τη θητεία του.
Ο 19χρονος αγωνιζόταν ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στην ομάδα της «Νίκης» Ρόδου.
Με την αγωγή αποζημίωσης, λόγω ψυχικής οδύνης, που υπέβαλαν, ο πατέρας και η μητέρα του εκλιπόντος, διεκδικούν έκαστος το πόσό των 120.000 ευρώ, οι δύο αδελφές του από 100.000 ευρώ και ο παππούς και η γιαγιά του από 30.000 ευρώ.
Ο συνήγορος της οικογένειας, δικηγόρος κ. Γ. Φλεβάρης, δήλωσε στη “δημοκρατική” ότι το πόρισμα της διοικητικής έρευνας κάνει λόγο για «θάνατο από οίδημα» παρότι από καταθέσεις που ελήφθησαν προκύπτει ότι ο 19χρονος είχε συνεχή βήχα στο θάλαμο του στρατοπέδου και ότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την περίθαλψή του.
Η ιατροδικαστική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο 19χρονος υπέστη «πνευμονικό οίδημα με ισχαιμία μυοκαρδίου».
Ο αδικοχαμένος εξέτιε ως νεοσύλλεκτος την στρατιωτική του θητεία στο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων στην Κόρινθο και ειδικότερα στο εκεί 6ο Σύνταγμα Πεζικού. Ήταν ενταγμένος υπηρεσιακά στον 6ο Λόχο, του 1ου Τάγματος Νεοσυλλέκτων. Είχε γεννηθεί στη Ρόδο, την 1/4/1991 και ήταν 19 ετών, κατά το χρόνο του θανάτου του. Η κατάσταση της υγείας του ήταν άριστη, ήταν αθλητής, ποδοσφαιριστής σε τοπικό σωματείο της Ρόδου.
Κατατάχθηκε στη συγκεκριμένη στρατιωτική μονάδα στις 17 Αυγούστου 2010 και τοποθετήθηκε στον 6ο Λόχο. Την Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010 και ώρες απογευματινές, ένιωσε αδιαθεσία και δυσφορία. Τα ξημερώματα της Κυριακής 22/8/2010 και ώρα 05.00 περίπου η οικογένειά του ενημερώθηκε ότι είχε πεθάνει. Η οικογένεια του υποστηρίζει ότι οι υπεύθυνοι της στρατιωτικής μονάδας παρέλειψαν να προβούν στις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να εξετασθεί ο νεοσύλλεκτος από ειδικευμένο ιατρό, ο οποίος θα μπορούσε να διαγνώσει την κατάσταση της υγείας του και να του χορηγήσει την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική αγωγή, η οποία μετά βεβαιότητας θα απέτρεπε το τραγικό αποτέλεσμα του θανάτου ενός υγιέστατου παιδιού.
Ότι παρέλειψαν οι αρμόδιοι όταν ο άτυχος νέος επισκέφθηκε τον ανειδίκευτο στρατιωτικό ιατρό της μονάδας να τον εισαγάγει σε στρατιωτικό νοσοκομείο και να ενημερώσει την οικογένειά του. Υποστηρίζουν ακόμη ότι παρέλειψαν να αναθέσουν σε έμπειρο στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων – υπαξιωματικό, οπλίτη πενταετούς θητείας ή έμπειρο έφεδρο στρατιώτη τα καθήκοντα θαλαμοφύλακα σε λόχο νεοσυλλέκτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την νύχτα του θανάτου του ο Μιχαήλ Μαγκαφάς να υποφέρει στο κρεβάτι της διμοιρίας με βασανιστικό βήχα και να είναι αβοήθητος κυριολεκτικά. Ο ανεκπαίδευτος και παντελώς άπειρος νεοσύλλεκτος στρατιώτης, που εκτελούσε χρέη θαλαμοφύλακα, δεν ενήργησε ως όφειλε, συγκεκριμένα δεν ειδοποίησε ιατρό ή στρατιωτικό νοσοκομείο ή τον αρμόδιο επόπτη, που εκτελούσε καθήκοντα εκείνη τη νύχτα ή άλλο ανώτερο αξιωματικό, που είχε την ευθύνη για όλα τα έκτακτα περιστατικά.
Ο συγκεκριμένος λόγος επιβεβαιώνεται από το πόρισμα ένορκης διοικητικής εξέτασης της 7 Φεβρουαρίου 2011, που συντάχθηκε στην Τρίπολη και υπογράφεται από τον συνταγματάρχη Πεζικού Δεουδέ Γεώργιο του Ιωάννη.
Το πόρισμα αποδέχεται την διαπίστωση δύσπνοιας και έντονου βήχα γεγονός το οποίο έπρεπε να οδηγήσει σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας σε άμεση κινητοποίηση της στρατιωτικής μονάδας. Οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες διαπίστωσαν όταν σταμάτησε ο βήχας και η δύσπνοια και όταν ο συνάδελφός τους εξέπνευσε, την σοβαρότητα της κατάστασης δηλαδή εκ των υστέρων και αφού είχε πεθάνει αβοήθητος, ειδοποίησαν τον ιατρό της μονάδας.
Στην αγωγή τους αποδίδουν υπαιτιότητα και βαρύτατη ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου για το θάνατο του οικείου τους διότι, όπως υποστηρίζουν, δεν εξασφάλισε τις αναγκαίες συνθήκες, που είχε νόμιμη υποχρέωση να παρέχει στους νεοσύλλεκτους στρατιώτες, προς διαφύλαξη και προστασία, της ζωής, της υγείας και της ασφάλειας τους. Η υπηρεσία ειδικευμένου προσωπικού, με βάση τα πραγματικά δεδομένα και τα διδάγματα της κοινής πείρας, θα ήταν σωτήρια. Ευθύνη βαρύτατη αποδίδουν και στον στρατιώτη που είχε καθήκοντα θαλαμοφύλακα το μοιραίο βράδυ, υποστηρίζοντας ότι παρέλειψε να καλέσει ιατρική βοήθεια.
Ή αυτοσυντήρηση είναι ατομική υποχρέωση.
Δηλαδή αν δεν έτρωγε μέχρι θανάτου, έπρεπε κάποιος να το προσέξει και να τον στείλει νοσοκομείο;