Όποιος ονειρεύεται αποδράσεις από τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη με τρόπο μεταφυσικό και χωρίς λιτότητα, είτε εθελοτυφλεί είτε κρύβει την αλήθεια, είπε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας προς την Αριστερή Πτέρυγα, την οποία κάλεσε να λάβει τις ευθύνες της απέναντι στην “πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς”.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πρότεινε τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου το Σεπτέμβριο ή εάν επιμένουν οι διαφωνούντες στο σενάριο της “εναλλακτικής λύσης και της διακοπής της διαπραγμάτευσης” να διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή εσωκομματικό δημοψήφισμα.
Το οποίο πάντως κάλεσε άπαντες να δεσμευθούν, καθώς όπως είπε αυτός ο “δυισμός” δεν μπορεί να συνεχιστεί, καθώς είναι παράλογος και σουρεαλιστικός.
Το δίλημμα στο οποίο κάλεσε ο Α.Τσίπρας τους εσωκομματικούς του αμφισβητίες να απαντήσουν, είναι: “Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση είτε υποστηρίζεται από αριστερούς βουλευτές είτε πέφτει από αριστερούς βουλευτές”, όπερ διαπιστώνεται και επικυρώνεται δια της ψήφου επί των νομοσχεδίων.
Ο πρωθυπουργός παράλληλα, επιχείρησε να αποδομήσει πλήρως τα περί εναλλακτικών σχεδίων της Αριστερής Πτέρυγας, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι το δίλημμα τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου ήταν τακτική υποχώρηση ή άτακτη χρεοκοπία ενώ εγκάλεσε για λάθρα ανάγνωση του “όχι” του δημοψηφίσματος όσους επιμένουν να μιλούν για εντολή επιστροφής σε εθνικό διάστημα.
Οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής βρίσκονται σε εξέλιξη και μετά από παρέμβαση του προέδρου του κόμματος, αποφασίστηκε να είναι ανοιχτές στους εκπροσώπους του Τύπου.
Ο Α. Τσίπρας μεταξύ άλλων ανέφερε στην ομιλία του:
-ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση βρίσκονται σε σημείο καμπής. Μετά από 6 μήνες σκληρής μάχης, σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Να κάνουμε μια τακτική υποχώρηση ή να προχωρήσουμε μπροστά σε έναν συμβιβασμό που δεν είναι αυτός σχεδιάσαμε ή ονειρευτήκαμε. Τυπικά είχαμε την ευκαιρία να επιλέξουμε μόνοι μας αν θα προχωρούσαμε στην αποδοχή των προτάσεων ή αν θα προχωρήσουμε στην καταστροφή μας. Ουσιαστικά αναγκαστήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις.
-Ήρθε η ώρα που έχουμε χρέος να πούμε την άποψή μας καθαρά και έντιμα και να εξηγήσουμε ποιες είναι οι επιλογές που είχαμε μπροστά μας. Δύσκολος συμβιβασμός ή άτακτη χρεοκοπία. Προφανώς δεν αποτελεί επιλογή κανενός. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπήρχε τρίτος δρόμος της εξόδου από το ευρώ.
– Η έξοδος από το ευρώ χωρίς στήριξη συναλλαγματική θα σήμαινε σκληρή λιτότητα και εκ νέου προσφυγή στο ΔΝΤ για τη στήριξη του νομίσματος. Όποιος δεν το παραδέχεται είτε εθελοτυφλεί είτε κρύβει την αλήθεια. Δεν υπήρξε δίλημμα για εναλλακτικό δρόμο. Εξαναγκαστήκαμε να υποχωρήσουμε σε ένα πρόγραμμα με υφεσιακά στοιχεία και μέτρα. Κάποιοι ταυτίζουν αυτή την ανακωχή με την αποδοχή του Θατερσικού: Δεν υπάρχει εναλλακτική. Άλλοι βλέπουν ότι αποφασίσαμε ξαφνικά να ασπαστούμε τον νεοφιλελευθερισμό. Πρόκειται για ακραία θέση που ακόμη κ όσοι τα λένε, δεν τα πιστεύουν. Κι όσοι τα λένε αποκρύπτουν το γεγονός πως η άλλη λύση θα ήταν σκληρή λιτότητα με ανυπολόγιστες συνέπειες.
– Οι οικονομικές δυσκολίες δε θα εξαφανίζονταν σε περίπτωση οριστικής ρήξης. Φτάσαμε στο όριο της ρήξης έχοντας πάντα στο μυαλό μας στο πώς θα φτάσουμε σε καλύτερη συμφωνία όχι πώς θα οδηγήσουμε τη χώρα σε μια ανεπίστρεπτη οικονομική καταστροφή. Την απόφαση αυτή την πήραμε με το βλέμμα στα κατώτερα στρώματα.
– Εξαντλήσαμε τα όρια της αντοχής του λαού και της οικονομίας. Όλα όσα είχαν κατατεθεί ως θεωρητικά πλάνα, έγιναν πραγματικότητα: Θέσαμε το χρέος, φτάσαμε σε δημοψήφισμα, πραγματοποιήσαμε ως το υπερόπλο “στάση πληρωμών στο ΔΝΤ” και αναδείξαμε διεθνώς το ελληνικό πρόβλημα. Επιλέξαμε αυτόν τον δρόμο διότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία καλύτερη εναλλακτική. Αυτό το πλαίσιο συμφωνίας καταφέραμε να φέρουμε κι αν κάποιος νομίζει ότι άλλη κυβέρνηση μπορούσε να φέρει καλύτερη συμφωνία, ας το πει ανοιχτά. Αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορεί καλύτερα άλλη κυβέρνηση και άλλος πρωθυπουργός, κι αυτό να το πει ανοιχτά. Αν υπάρχει η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει την διακυβέρνηση επειδή δεν έφερε καλύτερη συμφωνία, κι αυτό πρέπει να εξηγηθεί.
-Κάποιοι λένε ότι το “όχι” του ελληνικού λαού δεν ήταν αυτό που ζητάγαμε μέχρι την τελευταία στιγμή, δηλαδή ισχυρή στήριξη στη διαπραγμάτευση, αλλά εντολή για ρήξη και “ναι” στη δραχμή. Αυτό δεν ισχύει. Κι οφείλουμε να μιλάμε ανοιχτά. Αν αυτή ήταν η άποψη έπρεπε να την πούμε πριν από το δημοψήφισμα. Ο ίδιος έκανα επίθεση στις κατεστημένες δυνάμεις σε Ελλάδα κ Ευρώπη που προσπάθησαν να ταυτίσουν το “όχι” στο δημοψήφισμα με έξοδο από το ευρώ. Εγω ο ίδιος είπα πριν το δημοψήφισμα ότι ζητώ το “όχι” για να φέρω συμφωνία σε 48 ώρες. Δεν ασκήθηκε κριτική σε αυτά που έλεγα τότε. Ας αφήσουμε λοιπόν τις λαθροχειρίες κατά μέρους.
-Το στρατηγικό ερώτημα είναι αν υπάρχει χώρος και ρόλος για αριστερή κυβέρνηση στην υπαρκτή Ευρώπη με τους δεδομένους συσχετισμούς. Και πρέπει να απαντηθεί καταφατικά. Δεν είναι λύση η φαντασίωση ότι μπορούμε να δραπετεύσουμε μεταφυσικά από αυτούς μόνο να παλέψουμε να τους αλλάξουμε. Κανένα εθνικό σχέδιο δεν μπορεί να τους ανατρέψει. Δεν μπορεί η απάντηση να είναι η νομισματική υποτίμηση ή η υποτίμηση για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική. Το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει η Αριστερά. Πρέπει ο επανακαθορισμός του αρχικού σχεδίου στις νέες συνθήκες να μη γίνει με όρους μηδενισμού όλων όσων καταφέραμε το προηγούμενο διάστημα. Καταφέραμε μια σειρά από παρεμβάσεις που αποδεικνύουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να παλέψει σκληρά για να ανατρέψει πολιτικές των 41 τελευταίων χρόνων.
– Το στρατηγικό ερώτημα είναι εάν με την υπογραφή της συμφωνίας μπορεί να μας επιτρέψει να υλοποιήσουμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Η μάχη θα είναι διαρκής. Ο απεγκλωβισμός από την εποπτεία των δανειστών θα εξαρτηθεί από την ίδια την πορεία της οικονομίας αλλά και το χρέος.
– Οι απαντήσεις δεν πρέπει ούτε να δοθούν εν θερμώ, ούτε απερίσκεπτα. Χωρίς μαγικές συνταγές, κραυγές αλλά συντεταγμένα. Υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν ότι έχουμε να κάνουμε με συμφωνία που μας δένει απολύτως τα χέρια. Δεν θα ωραιοποιήσω την κατάσταση. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία κινείται σε σκληρή κατεύθυνση, προσωπική μου άποψη είναι ότι υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και δυνατότητες. Λάθος είναι η δραματοποίηση της κατάστασης.
-Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι ηπιότερη από την αντίστοιχη των προηγούμενων. Οι όροι και οι τρόποι για την αναδιάρθρωση του χρέους σχετίζεται με την δημοσιονομική προσαρμογή. Δε συζητάμε πια εάν θα γίνει αλλά πώς θα γίνει. Και στο πεδίο των μέτρων η διαπραγμάτευση είναι ανοιχτή και υπάρχουν περιθώρια για μικρές μάχες που μπορούμε να κερδίσουμε έως τις 20 Αυγούστου.
-Θέλω να θέσω το πιο ακραίο σενάριο: πώς αντιδράμε στα δύσκολα; Με ποιο σχέδιο με ποια προοπτική; Αν έχουμε το δικαίωμα να αποδράσουμε απ τις δυσκολίες και να αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο για την παλινόρθωση του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε εμείς το βάρος της συμφωνίας και το βάρος της μάχης για τον απεγκλωβισμό από τη σκληρή επιτροπεία και την άρση της εθνικής κυριαρχίας. Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε τον λαό που μας πίστεψε απροστάτευτο.
Υπάρχουν πέραν της διαπραγμάτευσης πολλά ανοιχτά θέματα: Διαφθορά και φοροδιαφυγή, διοικητική ανασυγκρότηση, δημοκρατία και διαπλοκή, κοινωνική οικονομία. Είναι προφανές ότι δεν θα είναι εύκολο αλλά αυτή την ώρα δεν έχουμε άλλη εναλλακτική.
-Προϋποθέσεις για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι: εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη, σεβασμός στη διαφορετική άποψη. Για αυτό πρέπει να συζητήσουμε συντεταγμένα , εμπλέκοντας το σύνολο των δυνάμεων του κόμματος. Προτείνω στην Κ.Ε την διεξαγωγή ενός έκτακτου συνεδρίου το Σεπτέμβριο για να συζητήσουμε το σύνολο της ατζέντας και τις πιθανές εναλλακτικές.
-Είναι λάθος τα υπαρκτά ρήγματα στρατηγικής που προϋπήρχαν και μεγεθύνθηκαν να τα διευρύνει κανείς με βεβιασμένες επιλογές και τακτικισμούς. Υπάρχουν όμως πολλοί που επιμένουν ότι σήμερα πρέπει να παρθούν όλες οι αποφάσεις για τη στρατηγική μας. Εκείνοι που θεωρούν ότι υπάρχει άμεσα σχέδιο ρεαλιστικό και βιώσιμο. Είναι θεμιτό το σχέδιο αυτό να αναλυθεί, να κατατεθεί και να εξηγηθεί. Εάν λοιπόν θεωρούν ότι το κόμμα πρέπει να πάρει απόφαση πριν την επικύρωση της συμφωνίας, αυτή η άποψη δεν μπορεί να περιμένει να κριθεί. Προτείνω αυτή την απόφαση, που δεν αφορά τους συσχετισμούς μεταξύ μας αλλά τον ελληνικό λαό, να τη λάβουμε απευθυνόμενοι στη βάση του κόμματος, διοργανώνοντας ένα εσωκομματικό δημοψήφισμα την επόμενη Κυριακή. Όποια και να είναι η απόφαση να συμφωνήσουμε ένα πράγμα: ότι πρέπει να δεσμευτούμε όλες και όλοι ότι θα γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις των μελών. Ότι θα σταματήσει ο παραλογισμός του δυισμού. Στο κόμμα μας δεν υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο Αριστεροί. Περισσότερο και λιγότερο επαναστάτες. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να νομίζουν ότι μπορεί να αξιοποιείται η ψήφος άλλων κομμάτων και να συνεχίζεται αυτός ο δυισμός.
-Καλώ όλους και όλες να μοιραστούμε την πολιτική ευθύνη εγκρίνοντας την πρόταση για ένα έκτακτο συνέδριο. Με κοινή στάση στο κοινοβούλιο. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση είτε υποστηρίζεται από αριστερούς βουλευτές είτε πέφτει από αριστερούς βουλευτές.
