Μόνο προβληματισμό μπορεί να προκαλεί το άρθρο 3 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 31 Ιουλίου, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση θα αναθέτει σε “διακεκριμένους εμπειρογνώμονες” συγκεκριμένα έργα σχετικά με τη νέα δανειακή σύμβαση, με απευθείας μάλιστα αναθέσεις.
Συγκεκριμένα στο άρθρο 3 της Π.Ν.Π αναφέρεται:
Με αποφάσεις του Κυβερνητικού Συμβουλίου για την Οικονομική Πολιτική (Κυ.Σ.Οι.Π.), μπορεί να ανατίθενται απευθείας έργα, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου διάρκειας μέχρι τριών (3) μηνών, σε διακεκριμένους εμπειρογνώμονες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) σε χρηματοπιστωτικά, νομικά και οικονομικά θέματα, για την υποστήριξη της
διαπραγμάτευσης της Ελληνικής Κυβέρνησης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (Ε.Μ.Σ.), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) της υπογραφής των σχετικών συμβάσεων.
Οι προκαλούμενες δαπάνες από τη σύναψη των συμβάσεων έργου ορισμένου χρόνου καλύπτονται από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Οικονομικών, με σχετική απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και ο Υπουργός Οικονομικών εξουσιοδοτούνται να υπογράφουν από κοινού τις ανωτέρω συμβάσεις έργου.
Το μνημόνιο φέρνει αναθέσεις στους “μεγάλους”
Μετά από 5 χρόνια μνημονιακών πολιτικών και διαπραγματεύσεων, είναι πλέον γνωστό πως η πολυπλοκότητα των projects που ζητούν οι θεσμοί κι η ταχύτητα την οποία απαιτεί η τρόικα για την εκπόνησή τους απαιτούν την ανάθεση σε συγκεκριμένους συμβουλευτικούς και χρηματο-οικονομικούς οίκους. Πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη συγκυρία όπου η κυβέρνηση επιθυμεί τη συμφωνία με τους θεσμούς για τη νέα δανειακή σύμβαση μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και με το περιεχόμενο των όρων να είναι πιο εξειδικευμένο από ποτέ.
Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών, αντικείμενο των χρηματοπιστωτικών οίκων και των δικηγορικών γραφείων, που θα προσληφθούν από την ελληνική κυβέρνηση έναντι αδράς αμοιβής, όπως στο παρελθόν, θα είναι μεταξύ άλλων να καταπιαστούν με τα νομικά κείμενα και τις δεσμεύσεις της χώρας στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης των 86 (;) δισ. ευρώ, τη χρηματοοικονομική υποστήριξη της αναδιάρθρωσης χρέους, που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 25 δισ. ευρώ, που προβλέπεται στη συμφωνία της συνόδου κορυφής, τη δημιουργία και λειτουργία του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ, καθώς και με θέματα όπως η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών μέσω της ίδρυσης Bad Bank ή ενδιάμεσου φορέα κ.ά.
Στο τεύχος 64 και με αφορμή την αποκάλυψη του σκανδάλου Lux Leaks που “ενορχήστρωνε” η PricewaterhouseCoopers (PwC), το HOT DOC είχε γράψει πως στο πλαίσιο των μνημονίων το ελληνικό Δημόσιο υποχρεώνεται ουσιαστικά να δίνει δουλειές σε μεγάλους οίκους όπως οι λεγόμενοι “Big 4”, οι παγκόσμιοι κολοσσοί δηλαδή του λογιστικού ελέγχου και των συμβουλευτικών υπηρεσιών. Πέρα από το μεγάλο οικονομικό κόστος που συνεπάγονται αυτές οι αναθέσεις, το πλέον προβληματικό τους χαρακτηριστικό είναι πως πρόκειται για τους ίδιους οίκους που έχουν πελάτες αυτούς που ζημιώνουν το ελληνικό Δημόσιο με διάφορες δραστηριότητές τους, όπως η PwC στην περίπτωση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών στο Λουξεμβούργο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα των μνημονίων. Μένει να δούμε αν η κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταφέρει να αξιοποιήσει αυτές τις αναθέσεις για να βρει ισοδύναμα μέτρα, λιγότερα επώδυνα για τους πολλούς. Το πρόσφατο παρελθόν ωστόσο προτείνει πως τα περιθώρια είναι στενά.
Πηγή: koutipandoras.gr
