“Τα πειράματα των ισχυρών κοστίζουν ζωές!”-70 χρόνια από το βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι

6 Αυγούστου 1945, οκτώ και τέταρτο το πρωί: Η πρώτη ατομική βόμβα σκάει πάνω από την πόλη. Στις 9 Αυγούστου το ίδιο συμβαίνει στο Ναγκασάκι…. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι είτε εξαερώθηκαν άμεσα, είτε πέθαναν μέχρι το τέλος του 1945 (για να μην αναφέρουμε τις μακροχρόνιες συνέπειες της ραδιενεργούς ακτινοβολίας στους επιζήσαντες). Όλα αυτά αποτέλεσαν μια επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ μέσα από την οποία επεδίωξαν να υπαγορεύσουν τους όρους στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης. Τυπικά στόχος ήταν η Ιαπωνία. Ουσιαστικά, αντίπαλος προς τον οποίο στρεφόταν η απειλή ήταν η ΕΣΣΔ. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι έριξαν τις βόμβες για να συντομεύσουν τον πόλεμο. Τα δεδομένα μαρτυρούν άλλες επιδιώξεις. Η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει από τις 9 Μάη 1945 και για την Ιαπωνία ήταν ζήτημα ημερών η συνθηκολόγηση και η παράδοσή της. Η Σοβιετική Ένωση από το Μάη του 1945 είχε αρχίσει να μεταφέρει με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Άπω Ανατολή, για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση. Την παρουσία της Σοβιετικής Ένωσης σ’ αυτό το μέτωπο ήθελαν να αποφύγουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί. Έγραψε αργότερα ο Τσόρτσιλ: «Η σοβιετική απειλή αντικατέστησε στα μάτια μας τον ναζιστή εχθρό (…) Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους εάν θέλουν να προχωρήσουν ως τις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και Ατλαντικού». Έτσι έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, στέλνοντας και μια προειδοποίηση στη Σοβιετική Ένωση ότι πρέπει να περιορίσει τις απαιτήσεις της για τους όρους της Συνθήκης Ειρήνης. Ο Ιαπωνικός λαός, λοιπόν, όπως και τόσοι άλλοι στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, έγινε πειραματόζωο και θύμα στα μεταπολεμικά «παιχνίδια» των ισχυρών του πλανήτη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έγιναν πειραματόζωα στην κούρσα των εξοπλισμών για παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία. Η χώρα μας, η οποία έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένα πειραματόζωο του Ευρωπαϊκού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του, υφίσταται την εξαθλίωση, την πείνα, την καταστροφής υποδομών και προοπτικών ανάπτυξης, της μετανάστευσης των νέων, της υπονόμευσης κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, της εξόντωσης κάθε ελπίδας για το μέλλον. Με λίγα λόγια καταστρέφεται κεφάλαιο και εργασία στην προσπάθεια ανάκαμψης του συστήματος από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Στο όνομα των θυσιών για να μείνει η χώρα στον «πυρήνα» των «ανεπτυγμένων» κρατών της Δύσης, εκτός των άλλων, υποχρεώνεται να υποκύψει στις απαιτήσεις των «επενδυτών» όσο αφορά στην εξασφάλιση ασφαλών περιβαλλοντικών όρων για την όποια «επένδυση» (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκουριές). Έτσι, στην εποχή των Μνημονίων, το περιβάλλον (η ίδια μας η ύπαρξη) κινδυνεύει από τους επενδυτές κεφαλαιοκράτες οι οποίοι προσπαθούν να ξεπεράσουν τα τεράστια προβλήματα και αντιφάσεις του υπάρχοντος υποδείγματος οικονομικής ανάπτυξης, μεταφέροντας το κόστος των «επενδύσεών» τους στην πλάτη των εξαθλιωμένων λαών, οι οποίοι υφίστανται διάφορα «προγράμματα σταθεροποίησης». Μέσα σε όλα αυτά τα οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους άμεσους κινδύνους που διατρέχει η χώρα μας. Το πρόσφατο (Απρίλιο 2015) επεισόδιο στο Τσερνόμπιλ υπενθυμίζει ότι η φωτιά είναι μία ακόμη ενδεχόμενη απειλή για τους ενεργειακούς πυρηνικούς σταθμούς. Σ’ εκείνους που νομίζουν ότι υπάρχουν «αποστάσεις ασφαλείας» για τα πυρηνικά δυστυχήματα, θυμίζουμε ότι η Τουρκία ξεκίνησε την κατασκευή του πρώτου από τους τρεις προβλεπόμενους ενεργειακούς πυρηνικούς σταθμούς σε απόσταση 800 χιλιομέτρων από τα σύνορά μας, και 250 χιλιόμετρα από τα φλεγόμενα Τουρκο-συριακά σύνορα!…. Λίγο ενδιαφέρει αν το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό θα οφείλεται σε φυσική καταστροφή ή πολεμική δραστηριότητα. Οι επιπτώσεις όπως έχουν δείξει τα δυστυχήματα στο Τσερνόμπυλ και τη Φουκουσίμα είναι παγκόσμιας κλίμακας και εκτός ελέγχου!…. Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Τσερνόμπιλ, Φουκουσίμα και τόσα άλλα… Η παγκόσμια κοινότητα δε μπορεί πλέον να μετρά παθητικά τις επετείους από τη μία εκατόμβη στην άλλη. Όχι μόνο το Διεθνές Αντιπυρηνικό Κίνημα, αλλά και το σύνολο των πολιτών όλων των χωρών του κόσμου πρέπει σθεναρά πλέον να απαιτήσει την κατάργηση των πυρηνικών εξοπλισμών κάθε μορφής αλλά και των πυρηνικών εργοστασίων κάθε τύπου! Να αποκρούσει οποιοδήποτε πρόσχημα του πυρηνικού λόμπυ που μόνο στόχο έχει να συνεχίσει την τεράστιας κερδοφορίας δραστηριότητα του. Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου καλεί την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει αμέσως όλες τις ενδεδειγμένες διπλωματικές και πολιτικές ενέργειες, τόσο σε διμερές επίπεδο, όσο και εντός των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να υποχρεωθεί η βουλγαρική κυβέρνηση να κλείσει οριστικά τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Κοζλοντούι, και να μην προχωρήσει η Τουρκία στην υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής ενεργειακών πυρηνικών σταθμών. Ο μόνιμος εκπρόσωπος της χώρας μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ οφείλει να επιδιώξει τη συνεργασία με άλλες χώρες – μέλη του Οργανισμού, και την έναρξη των διαδικασιών που θα οδηγήσουν στην υπογραφή από όλες τις κυβερνήσεις του Συμφώνου Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Εξοπλισμών, αλλά και απόσυρσης και καταστροφής όλων όσων υπάρχουν, σε όποια χώρα κι αν ανήκουν. Τέλος, το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου, ως ιδρυτικό μέλος του διεθνούς αντιπυρηνικού δικτύου της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου (ΜΝ3) καλεί τη Διεθνή Κοινότητα να αντιδράσει τώρα στο διαχωρισμό της πυρηνικής ενέργειας σε ειρηνική και μη, και να αγωνιστεί για την ολοσχερή κατάργηση της χρήσης της, πριν τα συμφέροντα των ελαχίστων – όσο ισχυροί και αν είναι αυτοί- καταστρέψουν τη ζωή όλων μας!