Χρειαζόμαστε λένε μια νέα «εθνικής αφήγηση». Είναι φράση της μόδας. Την ακούς συχνά από πολιτικούς στα πάνελ και νομίζω πως είναι εμπνεύσεως ΠΑΣΟΚ. Κυρίως αυτοί την χρησιμοποιούν συχνά. Μια «εθνική αφήγηση», με την έννοια ότι θα κάνει λόγο για τη θέση, την πορεία και την προοπτική της χώρας στο διεθνές περιβάλλον. Κάτι σαν παραμύθι δηλαδή. Το πιο πετυχημένο που θα μπορούσε να έχει θέση «εθνικής αφήγησης» είναι η «Σταχτοπούτα» . Μια Σταχτοπούτα Ελλάδα , πάνω σε κουρέλια , που την περιφέρουν ανίκανοι πολιτικοί στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Κάποιες μάγισσες-νονές-δάνειες δυνάμεις, με μαγικά ραβδάκια προσπαθούν να μετατρέψουν τα κουρέλια σε χρυσοποίκιλτα, και τις κολοκύθες σε άμαξες. Αλλά φευ! Όλο χτυπάει μεσάνυχτα το ρολόϊ της χώρας και άντε πάλι από την αρχή. Ατέλειωτο παραμύθι… Μας παίρνει ο ύπνος και κοιμισμένοι διαλέγουμε και λάθος «βασιλόπουλα», μήπως και βάλουμε κάποτε ένα « κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Γιατί βασιλόπουλα όλα αυτά που περάσανε κατά καιρούς δεν τα λες, όσο και κληρονομικώ δικαιώματι βρίσκονται στην εξουσία.
Η Σταχτοπούτα
