Η αναιτιολόγητη και εγκληματική απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη σφαγή της Τράπεζας Δωδεκανήσου, ήταν μια αιφνίδια, πισώπλατη μαχαιριά για όλους μας. Συνεταίρους,πελάτες, εργαζόμενους . Αυτός ο «ξαφνικός θάνατος» της Τράπεζάς μας, με βρήκε καθοδόν και σε κανονική άδεια, μετά από μια μακρά περίοδο συνεχούς και παραγωγικής επαγγελματικής προσπάθειας, και μετά από μια μακρά περίοδο δοκιμασίας σε οικογενειακό επίπεδο. Η μακρόχρονη επαγγελματική μου κατάρτιση και η πανεπιστημιακή μου μόρφωση, δεν μου επιτρέπουν αφέλεια ή άγνοια. Όμως δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ το μέγεθος της άνευ αιτίας, εγκληματικής ωμότητας των κέντρων αποφάσεων, παρά την ενημέρωση και τη διαβεβαίωση από τη διοίκηση, για τα στοιχεία, την κάλυψη του στόχου της ανακεφαλαιοποίησης και παρά την τήρηση όλων των αναγκαίων προυποθέσεων για την συνέχιση της πολύτιμης για τον τόπο μας, άδειας λειτουργίας της Τράπεζας μας.
Η δική μας Τράπεζα, μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας και αγώνων, μετά από τόσα χρόνια συμβολής στην τοπική οικονομία, με ένα άρτιο δίκτυο εξυπηρέτησης σχεδόν σε όλα τα νησιά μας, με τέτοια τραπεζικά μεγέθη- η τρίτη μεγαλύτερη συνεταιριστική τράπεζα της χώρας, εν μία νυκτί σφαγιάστηκε στο βωμό ανόσιων πολιτικών, στο βωμό των επιταγών του μνημονίου.
Η Τράπεζα Δωδεκανήσου χωρίς καμιά απολύτως στήριξη από το κράτος, κατάφερε μέσα στα χρόνια της πιο βαθιάς κρίσης που αντιμετώπισε ποτέ η νεώτερη Ελλάδα, όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να καταστήσει εξυπηρετούμενα τα περισσότερα από τα προβληματικά της δάνεια που ήταν αποτέλεσμα αυτής της κρίσης, να εξακολουθεί να εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο επαγγελματίες και νοικοκυριά και να υπερκαλύψει τον στόχο, της αυτοδύναμης ανακεφαλαιοποίησής της, με την συγκινητική και αθρόα συμμετοχή των δωδεκανησίων.
Όμως παρόλα αυτά, ξαφνικά «σώθηκαν» άλλες μικρότερες συνεταιριστικές τράπεζες, με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Αυτές είχαν πολιτική ασπίδα προστασίας, σωτήριες πολιτικές παρεμβάσεις.
Ο Αρμαγεδώνας ήρθε για την Τράπεζα Δωδεκανήσου για τα ίδια τα Δωδεκάνησα και καμιά πολιτική ασπίδα δεν υπήρξε, καμιά μάχη δεν δόθηκε από αυτούς που είχαν την δύναμη και βρίσκονται με την ψήφο μας στα κέντρα αποφάσεων, εκεί που υποτίθεται ότι δίνονται οι μάχες για την προστασία του δικαίου και της ευημερίας των πολιτών και των τόπων τους.
Όλα αυτά τα χρόνια έχοντας την διεύθυνση του καταστήματος Κω, χωρίς να φείδομαι κόπου και χρόνου, με απόλυτη εντιμότητα, επαγγελματισμό και ανθρωπιά, είχα την ικανοποίηση και τη χαρά να γνωρίσω και να συνεργαστώ με αγαπητούς συναδέλφους στο κατάστημα της Κω και σε όλο το δίκτυο. Να εξυπηρετήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εξαιρετικούς και πολύ αγαπητούς πελάτες, ”μικρούς” και ”μεγάλους”, οι οποίοι μου έδωσαν την δυνατότητα να αναβιβάσω το κατάστημα της Κω στις πρώτες θέσεις του δικτύου, με «στοιχεία» που θα «ζήλευαν» οι συστημικές τράπεζες. Και όλα αυτά πιστεύοντας ότι υπηρετώ τον τόπο μου, αρνούμενη, αν και είχα την δυνατότητα να ανταποκριθώ θετικά, τις επίμονες, επανειλημμένες και πολύ δελεαστικές προτάσεις του τραπεζικού «ανταγωνισμού». Δεν μετανιώνω για όσα προσέφερα μέχρι σήμερα στην Τράπεζα Δωδεκανήσου, όμως σήμερα αισθάνομαι βαθιά λυπημένη, προδομένη και θυμωμένη.
Όπου κι αν βρίσκομαι, πιστή στις αρχές και τις αξίες μου, εκφράζω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, σε όλους όσους με στήριξαν.
Κίτσα Θαλασσινού-Μπαλτά
