Μήνυμα του δημάρχου στους 5 «εθελοντές του γλυκού νερού» με φόντο τις… φλόγες!

•  Νέο επικοινωνιακό
  τερτίπι, με τη συνδρομή του μόνιμου φωτογράφου
• Τι απαντήσεις έλαβε μέσω του facebook

Η αίσθηση του μέτρου στην πολιτική, όπως και στη ζωή, γενικώς είναι πολύτιμη. Όποιος διαθέτει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του στις πραγματικές του διαστάσεις και όχι τη σκιά του κατά τη δύση ή την ανατολή του ηλίου συνήθως αποφεύγει τις μεγάλες γκάφες και τις υπερφίαλες προσεγγίσεις.
Με μήνυμα μέσω του facebook, συνοδευόμενο από «πλούσιο» φωτορεπορτάζ κοντά σε φλόγες και αποκαΐδια, o δήμαρχος Ρόδου κ. Φώτης Χατζηδιάκος, φορώντας στολή εργάτη, απάντησε τα ξημερώματα της Κυριακής στην επιστολή διαμαρτυρίας των εθελοντών κ.κ. Μαρτίνου Κανελλάκη, Δημήτρη Γρηγοριάδη, Γιώργου Τριάντου, Παναγιώτη Αυγερινού και Μιχάλη Κουλούμπρη, που διαμαρτυρήθηκαν δημόσια για το γεγονός ότι αρνείται να τους δεχτεί για συνεργασία.
Ο κ. Χατζηδιάκος, αποκαλεί τους επώνυμους συμπολίτες μας, γνωστούς για το εθελοντικό τους έργο, “εθελοντές του γλυκού νερού”, κομπάζοντας για την συμμετοχή του στο έργο της κατάσβεσης της πυρκαγιάς μεταξύ Παστίδας και Τσαΐρι.
Στο μήνυμά του, που αναρτήθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής, αναφέρει τα εξής:
«Με τη βοήθεια του Θεού τα καταφέραμε κι απόψε. Η φωτιά στο Τσαΐρι είναι υπό έλεγχο και εμείς γυρίσαμε σώοι στα σπίτια μας. Ευχαριστώ για μια ακόμη φορά όλους όσους με κίνδυνο ζωής πάλεψαν με τη φωτιά. Πυροσβεστες, δασοφύλακες, πιλότους, υπηρεσιακούς, χειριστές μηχανημάτων και εθελοντές.
Όσο για μερικούς άλλους εθελοντές του γλυκού νερού, που το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν κριτική με τη βοήθεια ορισμένων ΜΜΕ και στα fb δεν τους είδα να σηκωθούν από τον καναπέ τους ή την καφετέρια ή την οθόνη του υπολογιστή τους. Όχι μόνο στη φωτιά, αλλά ούτε στους πρόσφυγες, ούτε καν στον καθαρισμό των πάρκων, ούτε, ούτε …Τέτοιοι εθελοντές να μας λείπουν».

Οι απαντήσεις δεν
άργησαν να έρθουν
Ο κ. Γιώργος Τριάντος ανήρτησε στο facebook το ακόλουθο σχόλιο:
«Ότι κάνει κανείς δεν έχει ανάγκη, ούτε να το διαφημίζε, ούτε να το διαλαλεί.
Το κάνει γιατί έτσι αισθάνεται και έτσι πράττει. Κάνει τη δουλειά του είτε αυτή είναι υποχρεωτική, είτε εθελοντική και πάει σπιτάκι του βράδυ και αισθάνεται οτι έτσι έπρεπε να κάνει. Και να μην ξεχνάμε ότι το νερό είτε είναι γλυκό, είτε αλμυρό είναι πάντα επικίνδυνο, πάντα μπορεί να πνίξει.
Σαν δήμαρχος έχει κάθε δικαίωμα να ευχαριστεί εκείνους που πραγματικά έδωσαν και δίνουν τη μάχη και τη βοήθειά τους, είτε απέναντι σε φωτιές, είτε απέναντι σε πλημμύρες, είτε όπου χρειαστεί. Άλλο το ένα όμως, άλλο το άλλο. Και η λίμνη και η θάλασσα πάντα χρειάζονται κολύμπι. Και κολύμπι πραγματικό. Χωρίς μπρατσάκια και κουλούρες».
Ο κ. Τριάντος απηύθυνε στον Δήμαρχο και την ακόλουθη ανοικτή επιστολή:
«Κύριε Δήμαρχε,
Το να πάω να σβήσω μια δασική φωτιά δεν θα το κάνω γιατί δεν ξέρω να κάνω, δασοπυρόσβεση και θα βάλω σε κίνδυνο και εμένα και τους άλλους. Το να παραστώ σαν γιατρός και να δώσω πρώτες βοήθειες και να σώσω ένα άνθρωπο, θα το κάνω με όσες δυνάμεις και γνώσεις διαθέτω. Και παρότι παραβρέθηκα σε μια συνάντηση για τις πυρκαγιές στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, έκτοτε δεν ενοχλήθηκα από κανένα ούτε και ενημερώθηκα για το τι πρέπει να κάνω και πώς. Ούτε προσωπικά ούτε σαν Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου.
Το να καθαρίσω ένα πάρκο και να ενδιαφερθώ γι αυτό, το έκανα, το κάναμε, αποδεδειγμένα πολλά χρόνια τώρα μαζί με πολλούς άλλους της τάξης του γλυκού νερού. Μέχρι εκεί που μας το επέτρεψαν και μέχρι εκεί που μας απογοήτευσαν. Όπως και πολλά άλλα πράγματα πάντα σε σχέση με την πόλη μας, τους πολίτες της και το πρόσωπό της. Στους πρόσφυγες προφανώς πήγαμε και δύο. Άσχετα αν δεν το “θυμάστε”. Κι όχι μια φορά. Κι ασφαλώς στον τομέα που με αφορά και για προβλήματα σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό και τους Εθελοντές που ήταν εκεί και με χαρά και τιμή έγινε αυτή η συνεργασία.
Όσο για τα αναφερόμενα στην “επιστολή των 5″, του γλυκού νερού, κατά την άποψή σας, ίσως η χθεσινή πυρκαγιά δεν σας άφησε το χρόνο να απαντήσετε επί των δεδομένων που και ερωτημάτων που τέθηκαν. Ελπίζω οτι αυτό θα γίνει σε μια δεύτερη ευκαιρία, αν γίνει.
Δεν πρόκειται να επανέλθω, όποια και αν είναι η πρόκληση, γιατί πιστεύω οτι είναι υποχρέωση του πολίτη να εκθέτει και να επισημαίνει τα κακώς κείμενα, να βοηθά την Πόλη και τους συμπολίτες του και υποχρέωση του Δημάρχου να ακούει και ενεργεί. Περισσότερο προσωπικά με ενδιαφέρει να βλέπει, να ακούει και μετά να ενεργεί. Το πώς δεν θα του το υποδείξω εγώ».
Ο κ. Μαρτίνος Κανελλάκης σε σχόλιό του ήταν άκρως καυστικός:
«Προφανώς ο ΕΜΜΙΣΘΟΣ όψιμος εθελοντής του αλμυρού νερού συνοδευόμενος μονίμως από τον προσωπικό του φωτογράφο ζήλεψε την δόξα του μπακαλιάρου και δεν τόλμησε να κάνει καμιά κουβέντα για την ουσία του προβλήματος. Όταν ο Τριάντος πήγε χθες στους λαθρομετανάστες για να εξετάσει κάποιους άρρωστους και του ζήτησαν οι αυθόρμητα ευρισκόμενοι εκεί χωρίς ειδοποίηση από το δημαρχείο δημοσιογράφοι να φωτογραφηθεί με τον δήμαρχο αρνήθηκε, γιατί άλλο οι του γλυκού νερού και άλλο οι μπακαλιάροι. Σιχαίνομαι αυτό που κάνω, γιατί υπάρχουν δεκάδες άλλοι φίλοι που προσφέρουν αλλά κάτι άλλο κ. Δήμαρχε είπατε ευτυχώς που γυρίσατε σώος το βράδυ στο σπίτι σας, κάποιοι εθελοντές όμως του γλυκού νερού όπως η Ευαγγελία Μαζαράκου και άλλοι μεσάνυχτα και χαράματα έκαναν βάρδια στο κυνοκομείο (ναι στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ κυνοκομείο), ώστε αν πάει η φωτιά εκεί να προλάβουν να το εκκενώσουν. Και κάτι άλλο που ξέχασα η φωτιά ήταν 100 μέτρα από το σπίτι μου και καθόμουν έτοιμος με το λάστιχο όλη μέρα και νύχτα και έτσι δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφία μαζί σας, την άλλη φορά ίσως».
Ο κ. Δημήτρης Γρηγοριάδης συμπλήρωσε το σχόλιό ως εξής:
«Εθελοντής/ρια (του γλυκού ή του αλμυρού νερού) είναι εκείνος/η που κάνει πράγματα χωρίς καμία είδους αμοιβή ή λόγω αξιώματος. Και κυρίως χωρίς φωτογράφους. Περιμένουμε απάντηση και επί της ουσίας της επιστολής μας».

«Eθελοντής δεν είναι μόνο όποιος μπορεί να κάνει τον πυροσβέστη ή τον διασώστη»
Το μήνυμα του κ. Γιώργου Υψηλάντη, επικεφαλής της ελάσσονος μειοψηφίας, με σαφείς υπαινιγμούς για τα περί “εθελοντών του γλυκού νερού” του Δημάρχου:
«ΑΠΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Την ώρα της φωτιάς, μετράς φόβο κι αγωνία για τις περιουσίες και τις ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν και οργή γιατί τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Στ’ αποκαΐδια μετράς μονάχα θλίψη για το βιασμό του περιβάλλοντος, γιατί αυτός ο βιασμός δύσκολα ξεπερνιέται κι επουλώνεται.
Ένα μπράβο κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς που από καθήκον ή υπηρεσιακή υποχρέωση έδωσαν μάχη για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Το ίδιο κι ακόμα μεγαλύτερο μπράβο και ευχαριστώ, σ’ όλους εκείνους τους (δεν λέω ανώνυμους, γιατί όλοι έχουν όνομα) συμπολίτες μας, που εθελοντικά βοήθησαν με όποιο τρόπο μπόρεσε ο καθένας.
Ο εθελοντισμός κι οι εθελοντές πέραν της ηθικής θεώρησης της προσφοράς τους, είναι και (κυνικά μιλώντας) πρακτικά χρήσιμοι στην κοινωνία και στις δομές της (δήμος, περιφέρεια, υπηρεσίες, κλπ) γιατί μπαλώνουν τρύπες και καλύπτουν εγγενείς αδυναμίες.
Αντί λοιπόν να τους αποστρεφόμαστε και να τους εγκαλούμε, καλό είναι να τους αγκαλιάσουμε (δεν λέω να τους τιμήσουμε με φανφάρες ή να τους αποζημιώσουμε οικονομικά για την προσφορά τους) και ν’ ακούσουμε τις προτάσεις και υποδείξεις τους.
Εξ’ άλλου εθελοντής δεν είναι μόνο όποιος μπορεί να κάνει τον πυροσβέστη στις φωτιές, ή τον διασώστη. Εθελοντής είναι κι αυτός που κάνει τις φορολογικές δηλώσεις των φτωχών κι αγράμματων γερόντων, κι αυτός που φροντίζει τ’ αδέσποτά μας, κι αυτός που κάνει δωρεάν μαθήματα στα παιδιά του ορφανοτροφείου μας, κι αυτός που μαζεύει φάρμακα για τους φτωχούς, κι αυτός που νοιάζεται για το περιβάλλον κι η κα Ευαγγελία που καθαρίζει χρόνια τώρα τους δρόμους γύρω από τα φανάρια στην Εθνικής Αντίστασης και σταματώ εδώ γιατί θ’ αδικήσω πάρα πολλούς. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν την ανάγκη ανάδειξης της προσφοράς τους ούτε από εμένα, ούτε από κανέναν άλλο. Προσφέρουν, όποτε θέλουν και μπορούν εκεί που ξέρουν και μπορούν να προσφέρουν. Εθελοντές είναι, δεν είναι και υπάλληλοί μας!».