Με ενδιαφέρον παρακολουθώ την ανταλλαγή ανακοινώσεων μεταξύ αντιπολίτευσης και κυβέρνησης, με αφορμή το ταξίδι του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ ή καλύτερα με αφορμή τα αγγλικά του κ. Τσίπρα.
Το θέμα δεν είναι τα αγγλικά, αλλά τα ελληνικά που θα χρησιμοποιήσει όταν γυρίσει στο εσωτερικό, για να πείσει πρώτα τους δικούς του και κυρίως τα μέλη της κυβέρνησής του, για όλα αυτά που ισχυρίζεται ότι έπεισε στο εξωτερικό. Οτι θέλει επενδύσεις και ότι θα προσπαθήσει ειλικρινά να διαμορφώσει το κατάλληλο περιβάλλον. Οτι εγγυάται σταθερή και ευνοϊκή για τις επιχειρήσεις, φορολογία, στη θέση ενός διαρκώς μεταβαλλόμενου και αντιεπενδυτικού εδάφους. Πως άλλαξε γραμμή. Πως έρχεται ως συνεργάτης και όχι ως ταραξίας. Πως εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει πολιτικό πρόσημο, αλλά δεν θα επιδιώξει την αλλαγή «μόνος μου και όλοι σας». Πως θα εφαρμόσει την συμφωνία και θα κάνει τις αλλαγές που από χρόνια εκκρεμούν. Και όλα αυτά θα κριθούν από τα ελληνικά του και όχι από την ποιότητα των αγγλικών του. Εκεί θα πρέπει η αντιπολίτευση να είναι κατά πάνω κι όχι να εξυπνακιδίζει και να ειρωνεύεται για το εάν χρειάζεται διερμηνέα ή όχι ο πρωθυπουργός στο εξωτερικό.
Χαμένοι στη μετάφραση
