Καμία τύχη δεν θα έχουν οι προσφυγές ενώπιον των Ανώτατων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων αλλά και ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ακύρωση των αποφάσεων της κυβέρνησης με τις οποίες καταργήθηκε το καθεστώς των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά, σύμφωνα με τον κ. Μιχάλη Παπαγεωργίου, δικηγόρο – υποψήφιο διδάκτορα Συνταγματικού και Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών.
«Ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ για τη Ρόδο ανήκει στο πραγματικό και δικαϊκό παρελθόν. Η επαναφορά του Συνταγματικού και Ευρωπαϊκού κεκτημένου απαιτεί αποκλειστικά πολιτική βούληση και συντονισμένες ενέργειες όλων μας, ιδιαιτέρως βέβαια των τοπικών αρχών και των κοινωνικών επιστημονικών φορέων, προς τα κέντρα λήψης αποφάσεων Αθήνας-Βρυξελλών» δήλωσε χθες σε συντάκτη της «δημοκρατικής» ο κ. Παπαγεωργίου, επισημαίνοντας και τα εξής:
«Η ελπίδα για αποκατάσταση μέσω των Ανώτατων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων είναι μάταιη. Το μεν Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.) με μία πολύ αυστηρή διαδικασία πρέπει να βρει το σθένος να ακυρώσει πράξη-βούληση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (μέλος της Τρόικας), που είναι συμβαλλόμενο μέρος του Μνημονίου 3, που επιδιώκει την κατάργηση του μειωμένου συντελεστή Φ.Π.Α. στα νησιά μας, το δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι παντελώς αναρμόδιο, καθώς δεν άπτονται της κρίσης του φορολογικές δημοσιονομικού χαρακτήρα κρατικές διαφορές.
Ειδικότερα, το Δ.Ε.Ε. κατά την αρμοδιότητά του:
1.κρίνει τη νομιμότητα πράξεων των ευρωπαϊκών οργάνων (του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) μετά από προσφυγή κράτους-μέλους ή άλλου οργάνου της Ε.Ε.
2.κρίνει τη συμμόρφωση κράτους-μέλους με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο μετά από προσφυγή της Επιτροπής ή άλλου κράτους-μέλους.
3.ερμηνεύει κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου μετά από προδικαστικό ερώτημα εθνικού δικαστηρίου.
4.εκδικάζει αναιρέσεις κατά αποφάσεων του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές, πως μόνο με μορφή προδικαστικού ερωτήματος θα μπορούσε να τεθεί το σπουδαίο αυτό ζήτημα π.χ. από το Ανώτατο Ακυρωτικό Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας».
Σε ό,τι αφορά στην πορεία που θα έχει μια προσφυγή ενώπιον του ΣτΕ ο κ. Παπαγεωργίου εξέθεσε τις ακόλουθες επιφυλάξεις του:
«Το ΣτΕ, έχει με βάση την πρόσφατη απόφαση του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. (4504-4505/2014 Ολομέλεια ΣτΕ) κρίνει, αδικαιολόγητα κατά την άποψή μου, πως η παραμεθόρια νησιωτικότητα και ως συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα και ως ευρωπαϊκό κεκτημένο, δεν αποτελεί τεκμήριο και ακλόνητο επιχείρημα για ιδιαίτερη φορολογική αντιμετώπιση, καθώς μπορούν να ληφθούν άλλα -γενικώς και αόριστα- προληπτικά μέτρα, που δεν θα αντιτίθενται στην οριζόντια φορολογική ισότητα για όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως στο αν κατοικούν όλο το χρόνο, σε μία ακριτική περιοχή και καταφέρνουν να ζουν και να προοδεύουν παρά τις πάγιες δυσκολίες στις μεταφορές, υποδομές, περίθαλψη. Απορρίπτοντας έτσι με τις ευλογίες της νομοθεσίας της Ε.Ε., την ορθότερη με αντικειμενικά κριτήρια φορολογική αναλογική ισότητα .
Τέλος, με την 668/2012 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ που δικαιολόγησε και Συνταγματικά και με βάση τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης τα δυσβάσταχτα γενικού χαρακτήρα δημοσιονομικά μέτρα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, θεωρώ, πως δεν θα αντιδράσει διαφορετικά στο ζήτημα του Φ.Π.Α. των νησιών μας. Συνεπώς η πολιτική δυναμική λύση, όπως πάει να συμβεί εξ άλλου και με την ελάφρυνση από ΦΠΑ των ιδιωτικών σχολείων, αποτελεί μονόδρομο».
