Προσπαθώ εδώ και ημέρες, να δω από πού θα «πιάσω» ένα θέμα, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηρισθώ γραφική και κυρίως πως δεν υπολογίζω την ανθρώπινη ζωή.
Το θέμα λέγεται καθαρισμός του ποταμού της Κρεμαστής.
Να ρωτήσω, εάν έτσι καθαρίζονται τα ποτάμια. Με μια μπουλντόζα και όποιον πάρει ο χάρος. Εν προκειμένω, τον βιότοπο που υπάρχει (μάλλον υπήρχε) τον πιο κοντινό στην πόλη της Ρόδου. Νεροχελώνες, χέλια, (ενδημικά) γκιζάνια, (ενδημικά) βάτραχοι, (ο ενδημικός Καρπάθου Ρόδου), πολλά είδη μεταναστευτικών και μόνιμων πουλιών και πλήθος άλλης άγριας ζωής υπήρχε στο ρέμα της Κρεμαστής.
Πήρα θάρρος, από την «φασαρία» που έγινε για το θέμα ενός τέτοιου καθαρισμού «γυαλί» στην Αττική, με τον φόβο να μη ζήσουν πάλι οι κάτοικοι μια πλημμύρα σαν την περσινή. Και όταν λέω «φασαρία», εννοώ την παρέμβαση 14 Περιβαλλοντικών οργανώσεων και με επικεφαλίδα στην διαμαρτυρία τους το : «Τα ρέματα δεν είναι εργοτάξια» Και δικαιολογεί ο κ. Ηλίας Ταρναράς Περιβαλλοντολόγος σε συνέντευξή του για το θέμα στην «Καθημερινή»:
«Κάθε παρέμβαση σε ρέματα πρέπει να συνυπολογίζει την οικολογική διάσταση. Η μπουλντόζα δημιουργεί προβλήματα, πρέπει να χρησιμοποιείται κυρίως χειρωνακτική εργασία και όπου χρειάζεται γερανός εκτός κοίτης. Το πιο σημαντικό είναι πως πρέπει να θεσπιστούν συγκεκριμένες τεχνικές προδιαγραφές, ανάλογα και με την κατηγορία του ρέματος. Για παράδειγμα στα ρέματα ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος πρέπει να αποτρέπονται οι παρεμβάσεις, ενώ όταν κατ’ εξαίρεση χρειάζεται καθαρισμός σε συγκεκριμένα σημεία, πρέπει να γίνεται χειρωνακτικά και με ιδιαίτερη προσοχή και έλεγχο από την Περιφέρεια. Το πρόβλημα είναι πως τεχνικά έργα και παρεμβάσεις στα ρέματα χωρίς αυστηρές τεχνικές προδιαγραφές, που θα απηχούν μία σύγχρονη περιβαλλοντική αντίληψη, μπορούν να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες καταστροφές. Η αντιπλημμυρική προστασία δεν έχει σχέση με μια λογική «καθαρισμού» βάζοντας μπροστά τις μπουλντόζες. Αποψιλώνοντας τις όχθες, απομακρύνοντας χώματα και καταστρέφοντας τους φυσικούς μαιανδρισμούς της κοίτης, μπορεί να αυξηθεί η ταχύτητα των υδάτων προκαλώντας πλημμύρες χαμηλά. Κάθε παρέμβαση σε ρέματα πρέπει να συνυπολογίζει την οικολογική διάσταση.»
Ξανά κινδυνεύοντας με χαρακτηρισμούς μετά τον θάνατο ανθρώπων και την καταστροφή περιουσιών, θα επιμείνω. Συμμετείχαν στον καθαρισμό του ποταμιού, εκείνοι οι άνθρωποι οι ειδικοί, οι οποίοι ήξεραν για τον πλούσιο βιότοπο στις όχθες του ποταμιού;
Ολα αυτά που ακούσαμε από τον εργολάβο-χειριστή του μηχανήματος , για τον τρόπο για τον οποίο έγινε ο καθαρισμός, είναι οι κατευθύνσεις οι οποίες πήρε από τους αρμόδιους ειδικούς και σύμφωνα με την νομοθεσία; (υπάρχει και τέτοια).
Η επόμενη απορία είναι, όταν θέλεις να προστατέψεις την ανθρώπινη ζωή, γιατί επιμένεις να περνούν άνθρωποι από έναν δρόμο μέσα από την κοίτη του ποταμού κάτω από τη γέφυρα;
Θα πάει μπουλντόζα και στα μπαζωμένα-χτισμένα ρέματα;
Μην πιάσουμε και τι γίνεται λίγο παραπέρα, στο πιο… βάθος της Ρόδου με ρέματα σκουπιδότοπους και πού καταλήγουν όλα αυτά τα σκουπίδια και πως «φράζουν» το νερό.
Ξέρω, η απάντηση θα είναι «Δεν μπορεί να ασχολούμεθα με τα γκιζάνια όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές». Σας δίνω ιδέα.
Η κυρία Περιφερειάρχης Αττικής κυρία Δούρου, απάντησε στις ενστάσεις: «Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά τους συμπαθείς και απαραίτητους για ένα οικοσύστημα γυρίνους με την προστασία της ανθρώπινης ζωής». Εμείς έχουμε γκιζάνια…
Το πρόβλημα είναι, ότι δεν έχουμε πιστέψει πως πρέπει και είναι απαραίτητο να επιβιώνουμε όλοι σ’ αυτό τον πλανήτη και πως δεν είναι ιδιοκτησία μας. Οποτε έχουμε εκδηλώσει τέτοιες βλέψεις ιδιοκτησίας, μας έχει «εκδικηθεί».
Κι αυτό εμείς μετά το λέμε «ακραία καιρικά» και προσπαθούμε να εξηγήσουμε, γιατί δεν προλάβαμε να στείλουμε την τροχαία, να κλείσει έναν δρόμο μέσα σε μια κοίτη ποταμού.
Υ.Γ. Δοθείσης ευκαιρίας, του χρόνου, μη ξεχάσουμε να πάρουμε τις μπουλντόζες να κάνουν «γυαλί» και τις παραλίες. Σ’ αυτές που φυτρώνει το γνωστό κρινάκι της άμμου, το οποίο βρίσκεται στην «κόκκινη βίβλο» των ειδών προς εξαφάνιση.
Αλήθεια, οι Περιβαλλοντικοί Σύλλογοι που είναι σε όλο αυτό; Υποθέτω πως η ύπαρξή τους δεν εξαντλείται στους καθαρισμούς πάρκων (μετά αναλόγων φωτογραφιών βεβαίως-βεβαίως…)
Οι φωτογραφίες με τα δύο χαριτωμένα πουλιά, είναι από το κομμάτι που καθαρίστηκε.
