Τα αχαρτογράφητα νερά στα οποία καλείται να πλεύσει η ΕΕ και η χώρα καλείται να διαγνώσει η ελληνική πολιτική ηγεσία, η οποία βρίσκεται σε διαρκή σύσκεψη.
Στις 18.30 ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εχει συνάντηση με τον υπουργό άμυνας Πάνος Καμμένο ενώ νωρίτερα είχε σύσκεψη με τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπηρεσιών ασφαλείας, τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νικόλαο Τόσκα, τον Αναπληρωτή Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Ιωάννη Μουζάλα και τον διοικητή της ΕΥΠ Ιωάννη Ρουμπάτη, προκειμένου να ενημερωθεί για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα και τα επιπλέον μέτρα που απαιτούνται να ληφθούν , μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι.
Η μεγάλη ανησυχία της Ελληνικής πλευράς εστιάζεται στο ενδεχόμενο να κλείσουν τα σύνορά τους πολλά κράτη μέλη με αποτέλεσμα να βρεθεί η Ελλάδα ενώπιον αδιεξόδου. Η απειλή για υπονόμευση της Ζώνης Σένγκεν με ανόρθωση φρακτών ακυρώνει μια βασική ενωσιακή διαδικασία και βάζει σε αμφισβήτηση τη λειτουργία του ενιαίου οικονομικού χώρου. Ουσιαστικά γυρίζει την ΕΕ πίσω την ώρα που ο άλλος ενωσιακός πυλώνας, το ευρώ βρίσκεται σε απόλυτη αμφισβήτηση λόγων των μακροοικονομικών ανισορροπιών.
Όλα τα θέματα αυτά αναμένεται να τεθούν στα προγραμματισμένα Συμβούλια Υπουργών Εξωτερικών και Γενικών Υποθέσεων όπου μεταβαίνει τη Δευτέρα ο αν. Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης.
Πάντως ειναι κοινή διαπίστωση σε διπλωματικούς κύκλους οτι:
Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να είναι παρακολούθημα των ΗΠΑ στο ρόλο της αποκατάστασης της διεθνούς τάξης. Απειλείται περισσότερο από τις ΗΠΑ λόγω εγγύτητας με τις εστίες έντασης. Παράλληλα διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα. Κι αυτό εκτείνεται πέρα από τη Γαλλία που λόγω Συρίας και Λιβύης που πλέον παίζει ενεργό ρόλο. Είναι προφανές επίσης οτι ο ηγετικός ρόλος της Γερμανίας θα τεθεί επί τάπητος εφόσον τα όπλα πάρουν το πρώτο λόγο.Η Γερμανία καλείται να πάρει θέση είτε μετέχοντας στις πολύ πιθανές πολεμικές επιχειρήσεις είτε στηρίζοντας τις οικονομικά εκταμιεύοντας σημαντικά ποσά από τα πλεονάσματα της, είτε χαλαρώνοντας τη συνταγή της ύφεσης που δημιουργεί πολιτική αποσταθεροποίηση σε όλη την Ευρώπη. Παράλληλα ως δεύτερη χώρα – παραγωγός όπλων θα πρέπει να ελέγξει τις ροές και τα δίκτυα διανομής, κάτι που αναμφισβήτητα έχει βαρύ κόστος για τη βιομηχανία της.
Όπως αναφέρεται από γνώστες το αίτημα για κοινή πολιτική άμυνας, ασφάλειας μπαίνει και πάλι. Ωστόσο λόγω της διακυβερνητικής υφής της ΕΕ η ανάδειξη ενός αιτήματος για κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας θα δοκιμάσει αντοχές όπως και το 2003. Έστω κι αν τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει.
Η Ελλάδα πάντως καλείται να χαράξει με νέα δεδομένα πολιτική. Η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας, όντας σε εγγύτητα με τις περιοχές έντασης βάζει νέες δυσκολίες στην ούτως ή άλλως δύσκολη σχέση με τη γείτονα χώρα. Ταυτόχρονα η πολιτική της λιτότητας και η παρουσία της χώρας σε πρόγραμμα (εκτός δηλαδή QE) θέτει επιπλέον βάρη σε περίπτωση κορύφωσης της κρίσης. Απαιτείται προφανώς αξιοποίηση του όποιου μομέντουμ για να χαλαρώσει μια πολιτική που υπονομεύει την κοινωνική σταθερότητα. Το παράδειγμα της Ιταλίας όπου ο Ρέντσι προχωρά σε γενναίες μειώσεις φόρων το 2016 είναι οδηγός και μπορεί να αξιοποιηθεί.
Γιώργος Αλεξάκης
Πηγή: reporter.gr
