Ο Μπαλτάς είπε ότι ως χώρα δεν θα διεκδικήσουμε τα γλυπτά του Παρθενώνα, γιατί θα χάσουμε το δικαστήριο. Σωστό. Αν το λες, όμως, σε ιδιωτικές συζητήσεις. Οχι δημόσια, στη Βουλή., βορά της μαζικής «εθνικοπολιτισμικής» συζήτησης, έως υστερία σε κάποιες των περιπτώσεων. Αλλωστε, και ο προηγούμενος υπουργός Νίκος Ξυδάκης, αν και πίστευε ακριβώς το ίδιο, ήταν πολύ πιο προσεκτικός στις θέσεις που διατύπωνε δημόσια. Όπως και πολλοί άλλοι οι οποίοι είναι προσεκτικοί . Τέλος πάντων, η ανάκτηση των μαρμάρων αποτελεί το αγαπημένο σπορ όσων απολαμβάνουν τη θεσμική καρέκλα του πολιτισμού. Μαζί με τις κούφιες μεγαλοστομίες. Η προσπάθεια για τα γλυπτά χορηγείται περίπου ως προίκα στον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού. Αυτά όμως και πολλά άλλα είναι ζητήματα που αποφασίζονται από μία εθνική συναίνεση και όχι από τις επιμέρους απόψεις εφήμερων διοικήσεων.
Υ.Γ. Επί τη ευκαιρία, έχει καταλάβει κανείς ποιο είναι το όραμα του υπουργού πολιτισμού για τον πολιτισμό και ποιά η πολιτική του; Θα περίμενες απ’ τη ριζοσπαστική αριστερά μια πρόταση για τον πολιτισμό που να είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτη, κι όχι ανύπαρκτη όπως τώρα.
Η «προίκα»
