Την πρώτη απόφαση με την οποία παύει οριστικά η ποινική δίωξη σε βάρος κατηγορούμενων για έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων σε εφαρμογή ηπιότερου νόμου, εξέδωσε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου.
Κατηγορούμενοι ήταν ένας κάτοικος Παραδεισίου και ένας κάτοικος Κοσκινού, που φέρονται, ο μεν πρώτος ως εργολάβος ιδιωτικών τεχνικών έργων και ο δεύτερος ως λογιστής-φοροτεχνικός της επιχείρησης, τα έτη 2002 και 2004, να εξέδωσαν εικονικά φορολογικά στοιχεία και συγκεκριμένα:
– Κατά τη διαχειριστική περίοδο από 01-01-2002 έως 31-12-2002 νόθευσαν τιμολόγιο καθαρής αξίας 406,20 € με επέμβαση στο στοιχείο και παραποίηση του ώστε να εμφανίζει καθαρή αξία διαφορετική από το πρωτότυπο 4.006,20 €.
-Κατά τη διαχειριστική περίοδο 01-01-2004 έως 31-12-2004 νόθευσαν το τιμολόγιο καθαρής αξίας 104,43€ με επέμβαση στο στοιχείο και παραποίηση του ώστε να εμφανίζει καθαρή αξία διαφορετική από το πρωτότυπο 6.104,43 €.
Όπως εξέθεσαν στο δικαστήριο οι συνήγοροι υπεράσπισής τους, δικηγόροι κ.κ. Κώστας Σαρρής και Δημήτρης Γεωργάς, έχει ήδη καταργηθεί η διάταξη που προέβλεπε το έγκλημα για το οποίο ασκήθηκε η ποινική δίωξη.
Η κατηγορία σε βάρος τους στηρίζεται στο άρθρο 19 § 1 Ν. 2523/1997, όπως ίσχυε, σύμφωνα με το οποίο:
«1. Όποιος εκδίδει πλαστά ή εικονικά φορολογικά στοιχεία, καθώς και όποιος αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία ή νοθεύει τέτοια στοιχεία, ανεξάρτητα από το αν διαφεύγει ή μη την πληρωμή φόρου, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών (3) μηνών.
“Ειδικά, όποιος εκδίδει ή αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτη συναλλαγή στο σύνολό της ή για μέρος αυτής, τιμωρείται: α) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, εφόσον η συνολική αξία των εικονικών φορολογικών στοιχείων υπερβαίνει το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ και β) “με κάθειρξη”, εφόσον το ως άνω ποσό υπερβαίνει τις εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ.”
Στην § 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι «Το αδίκημα του άρθρου αυτού είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο από τα αδικήματα, που προβλέπονται και τιμωρούνται με τις λοιπές ποινικές διατάξεις του παρόντος νόμου», ενώ στην § 4 δίδεται ο ορισμός του εικονικού στοιχείου.
Ωστόσο με το άρθρο 8 Ν. 4337/2015 (ΦΕΚ Α 129/17.10.2015) προστέθηκε νέο Κεφάλαιο Δωδέκατο στον Ν. 4174/2013 «Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις», το οποίο κεφάλαιο αποτελείται από τα άρθρα 66 έως και 71. Με το άρθρο 71 § 1 ορίζεται πλέον ότι:
«1. Τα άρθρα 17, 18, 19, 20 και 21 του ν. 2523/1997, όπως ισχύουν, καταργούνται. Όπου στην κείμενη νομοθεσία γίνεται παραπομπή στις ρυθμίσεις του ν. 2523/1997 (άρθρα 17 έως 21), εννοούνται στο εξής οι αντίστοιχες ρυθμίσεις των διατάξεων του παρόντος Κεφαλαίου (άρθρα 66-70)».
Στο νέο άρθρο 66 Ν. 4174/2013, στις §§ 1 έως και 4 ορίζεται το έγκλημα της φοροδιαφυγής στις διάφορες εκφάνσεις του και η τιμωρία αυτού, ενώ στην § 5 προβλέπεται πλέον το έγκλημα έκδοσης πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή της νόθευσης αυτών.
Σύμφωνα με την νέα ρύθμιση, εάν τα πλαστά ή εικονικά ή νοθευμένα φορολογικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για την διάπραξη ή υποστήριξη του εγκλήματος της φοροδιαφυγής, ο δράστης τιμωρείται μόνο για την τελευταία, δηλ. την φοροδιαφυγή, και όχι και για ή μόνο για την έκδοση κλπ. των εικονικών κλπ. φορολογικών στοιχείων. Υπάρχει δηλαδή πλέον φαινόμενη συρροή και η πράξη της έκδοσης κλπ. εικονικών κλπ. στοιχείων δεν τιμωρείται.
Επιπροσθέτως, δεν υπάρχει πλέον αντίστοιχη διάταξη με αυτήν της § 2 του άρθρου 19 Ν. 2523/1997, που όριζε ότι το έγκλημα του άρθρου αυτού είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο από τα εγκλήματα που προβλέπονταν στις διατάξεις των άλλων άρθρων του αυτού νόμου, ήτοι όριζε ρητά ότι η έκδοση κλπ. εικονικών κλπ. φορολογικών στοιχείων συνέρρεε αληθινά με το επίσης διαγραφόμενο τότε ως αυτοτελές έγκλημα της φοροδιαφυγής.
Ηπιότερος νόμος για έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων – Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Ρόδο
