Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου προσέφυγε χθες ο Δήμος Ρόδου κατά της 79χρονης κατοίκου Αθηνών κ. Χαράς Ευφροσύνης Γκίνερουπ, της Alpha Bank και του πρώην διευθυντή του κεντρικού καταστήματος Ρόδου, διεκδικώντας την επιστροφή ποσού ύψους 1,8 εκατ. ευρώ που κατασχέθηκε σε εκτέλεση διαταγής πληρωμής, που εκδόθηκε για απαλλοτρίωση ακινήτου στο Ροδίνι προ 40ετίας.
Η αγωγή υποβλήθηκε από το νομικό σύμβουλο κ. Θ. Φραράκη, μια μέρα πριν την αυτοδίκαιη (λόγω συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας των 67χρόνων) αναστολή της άσκησης των καθηκόντων του στον Δήμο Ρόδου.
Η υπόθεση έχει εξαιρετικό νομικό ενδιαφέρον καθώς έχουν απορριφθεί και οι τρεις αιτήσεις αναστολών του Δήμου Ρόδου κατά της εκτέλεσης των καταδιωκτικών μέτρων που κίνησε η 79χρονη για να εισπράξει το τίμημα της απαλλοτρίωσης ακινήτου της στο Ροδίνι, που έχει κριθεί αμετακλήτως.
Περαιτέρω έχει κριθεί και παράνομη η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου με την οποία επιχειρήθηκε να ανακληθεί η συγκεκριμένη απαλλοτρίωση.
Θυμίζουμε ότι είχαν υπάρξει δημόσιες δηλώσεις του πρώην δημάρχου Ρόδου κ. Στάθη Κουσουρνά περί «σκανδαλώδους είσπραξης του τιμήματος της απαλλοτρίωσης» παρότι δεν υπήρχε καμία νόμιμη αιτία (είχαν απορριφθεί και τα τρία αιτήματα του Δήμου για την έκδοση ισάριθμων προσωρινών διαταγών) για την εκτέλεση της κατάσχεσης.
Ο πρώην δήμαρχος Ρόδου είχε ισχυριστεί μάλιστα ότι η είσπραξη των χρημάτων τυγχάνει παράνομη και για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν κατατέθηκε από την 79χρονη ισόποση εγγυητική επιστολή.
Τον ισχυρισμό του αυτό διαψεύδει η πλευρά της 79χρονης με επίκληση απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι η επίμαχη διάταξη αντίκειται στα άρθρα 94 παρ. 4 και 95 παρ. 5 του Συντάγματος, καθώς και στην αρχή της ισότητας των διαδίκων.
Ο Δήμος Ρόδου μετά την έκδοση της επίμαχης διάταξης είχε έλθει σε συμβιβασμό με εργολάβους δημοσίων έργων που είχαν κινήσει ανάλογες διαδικασίες για την είσπραξη οφειλών του Δήμου Ρόδου, ενώ σε δύο γνωστές υποθέσεις οι οφειλές τακτοποιήθηκαν χωρίς την κατάθεση εγγυητικών επιστολών.
Θυμίζουμε ότι με την 82/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, καθορίσθηκε δε ως προσωρινή τιμή μονάδας της αποζημίωσης των 3.473,16 τ.μ. των ρυμοτομούμενων τμημάτων της υπ’ αριθμό 219 μερίδας Γαιών Ρόδου, το ποσό των 524 ευρώ ανά τ.μ. και αναγνωρίσθηκε η κ. Γκίνερουπ δικαιούχος της οφειλόμενης αποζημίωσης.
Στη συνέχεια, δυνάμει της 9/2012 απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου, που δημοσιεύθηκε την 11-1-2012, καθορίσθηκε ως οριστική τιμή μονάδας της αποζημίωσης, το ποσό των 500 ευρώ ανά τ.μ.
Κατά της απόφασης αυτής ο Δήμος Ρόδου άσκησε την από 15-3-2012 αίτηση αναίρεσης, επί της οποίας εκδόθηκε η 923/2013 απόφαση του Αρείου Πάγου, που απέρριψε την αναίρεση αυτή.
Επειδή ο Δήμος Ρόδου αρνείτο να καταβάλει την οφειλόμενη αποζημίωση, που ανερχόταν στο ποσό των 1.789.277,40 ευρώ, η κ. Γκίνερουπ άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής.
Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η 7/2014 διαταγή πληρωμής της Δικαστού του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκε ο Δήμος Ρόδου να της καταβάλει το παραπάνω ποσό, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της, πλέον δικαστικής δαπάνης ύψους 17.892 ευρώ.
Κατόπιν τούτου, και αφού η κ. Γκίνερουπ απέδωσε στις 16-1-2014 στον Δήμο Ρόδου ακριβές αντίγραφο του υπ’ αριθμ. 26/2014 πρώτου εκτελεστού απογράφου της πιο πάνω διαταγής πληρωμής, κάνοντας χρήση του δικαιώματος που της παρέχει ο νόμος, και επέβαλε σε βάρος του Δήμου συντηρητική κατάσχεση μέχρι του άνω ποσού των 1.807.169,40 ευρώ εις χείρας τρίτου και δη εις χείρας τριών τραπεζών.
Το δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι το δημοτικό συμβούλιο δεν είχε αρμοδιότητα να άρει την απαλλοτρίωση πράγμα στο οποίο συνηγόρησε και η επιτροπή του άρθρου 152.
