Στο πρωτοχρονιάτικο ρεπορτάζ της «δ» , που είχε να κάνει με το τι θεώρησαν οι Ροδίτες σαν το πιο σημαντικό γεγονός της χρονιάς, αυτό που «σημάδεψε» το νησί και άφησε θετικό αποτύπωμα, η απάντηση από όλους ήταν η ανθρωπιά. Η ανθρωπιά που έδειξαν οι Ρόδιοι στους πρόσφυγες. Πάλλεται η ψυχή και αλέθεται σε γλυκά κι ελπιδοφόρα συναισθήματα όταν ο άνθρωπος «θυμάται» το νόημα ή την αποστολή του. Όταν όλοι αυτοί οι «ανώνυμοι», εξακολουθούν να χαμογελούν, σε πείσμα των ισχυρών, και να υποστηρίζουν, έμπρακτα, τον πάσχοντα ξεριζωμένο, κυνηγημένο και αδύναμο. Ενα πιάτο ζεστό φαΐ, ένα μάλλινο ρούχο για ν’ αντέξουν τα προσφυγόπουλα στο κρύο, μια φιλική κουβέντα, από πολλούς «ανώνυμους» συμπολίτες μας. Αυτοί είναι όμως, οι μόνοι που έχουν όνομα. Και το όνομα αυτών Ανθρωποι. Και είναι αυτοί οι «ανώνυμοι», που διασώζουν την αξιοπρέπεια, που συμπληρώνουν το ατελές των λέξεών μας, που υμνούν τη σιωπή και την ανιδιοτέλεια. Ο τρόπος των «ανωνύμων» είναι, ίσως, η βαθύτερη πολιτική πράξη, που μακάρι να γίνει πρότυπο για όσους χάσκουμε ακόμη ή περιμένουμε από κομματικούς μηχανισμούς να λύσουν τα αδιέξοδα. Μακάρι να γίνει προπομπός πολιτισμού και Παιδείας (τα μεγάλα από τα μικρά ξεκινάνε).
Οι Ανθρωποι
