Δουλειά τους είναι…

Περίσσεψε η αβρότητα στη συνάντηση πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά πέραν τούτου ουδέν, όπως θέλουν οι ανακοινώσεις, οι… διαρροές κύκλων ( αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα) και κυρίως τα ΜΜΕ.
Γιατί που πάμε, χωρίς να διαμορφώσουν κλίμα τα ΜΜΕ, ημέρες πριν την συνάντηση;
Κάπως έτσι προχθές, μέχρι να αρχίσουν οι… διαρροές, ασχολήθηκαν με το ο three piece suit του κ.Τσίπρα (τέτοια σοβαρότης), ξεκίνησαν από εκεί που το είχαν αφήσει.
Στη «σύγκρουση». Πουλάει αυτό.
Οχι βέβαια ότι θα περίμενε κανείς πως θα έβγαιναν από το Μαξίμου αγκαλιασμένοι, αλλά ότι, αν μη τι άλλο , θα είχαν στο μυαλό τους, αυτό που αποτυπώνεται καιρό τώρα στις δημοσκοπήσεις. Τα ελάχιστα ποσοστά τους, την εξαέρωση κομμάτων, που εκτός από απαξίωση, μπορεί να σημαίνει και κάτι άλλο.
Και γι’ αυτό το κάτι άλλο, δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις. Χρειάζονται συναινέσεις, συμβιβασμοί, ειλικρίνεια και έμπρακτη διάθεση συνεννόησης, για να βρεθεί κοινός τόπος όταν πρέπει να ληφθούν επώδυνες αποφάσεις. Κάτι που δυστυχώς τα δύο κόμματα όχι απλά δεν δείχνουν να διαθέτουν, αλλά συνεχίζουν στη γραμμή της στείρας καταγγελίας επί αντιπολίτευσης και των προσχηματικών εκκλήσεων ως κυβέρνηση.
Το στίγμα βέβαια ο κ. Μητσοτάκης, το έδωσε, εδώ και μερικές ημέρες, όταν μιλώντας για πρώτη φορά στους βουλευτές του κόμματός του υποστήριξε ότι η εντολή που έλαβε είναι για να στηρίξει τους πολίτες και όχι την κυβέρνηση. Η γνωστή λογική δηλαδή που διακατέχει τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος όλα αυτά τα χρόνια. «Να φύγουν οι κακοί δικοί σας που καταστρέφουν τη χώρα, να έρθουν οι καλοί δικοί μας να τα κάνουν περίφημα!».
Το ίδιο που λέει κάθε αντιπολίτευση.
Μόνο που, αγαπητοί κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, με αυτή την ξεπερασμένη και αδιέξοδη αντίληψη, εκείνοι που ζημιώνονται -για τις επικοινωνιακές σας κοκορομαχίες- είναι οι πολίτες. Γιατί, η κρίση θα βαθαίνει αφού η κατάσταση που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται χωρίς συγκλίσεις και ευρύτερη στήριξη στα μείζονα.
Δεύτερον και εξίσου σημαντικό, η προσέγγιση του «άσπρου-μαύρου», εκτός από ισοπεδωτική, είναι και ατελέσφορη.
Τρίτο και σημαντικότερο, αυτό που ξέρουν οι πολίτες και κάνουν πως δεν το βλέπουν οι πολιτικοί. Ότι όποιος και να είναι κυβέρνηση, οι δανειστές θέλουν αυτά (που όλοι υπέγραψαν) και χειρότερα. Είναι αυτοί που αποφασίζουν και εκ των αποτελεσμάτων έως τώρα, τους περνάει. ΤΕΛΟΣ!
Οι οποίοι πολίτες, προσβλέπουν και ελπίζουν, σε μια «γροθιά», μήπως και απαλύνουν κάποιοι πόνοι από τα τόσα επώδυνα που είναι μπροστά, μπαίνοντας ΟΛΟΙ οι εκπρόσωποί τους ασπίδα .
Το ερώτημα είναι, για ποιο λόγο δεν κάνετε, αυτό που κάνετε στα κόμματά σας; «Σφάζεστε» κατά καιρούς ( βλέπε πρόσφατες εκλογές της ΝΔ) αλλά καταπίνετε τις διαφωνίες σας και προχωράτε «ενωμένοι», έστω και με ισορροπίες… τρόμου .
Συμπερασματικά για το «κλίμα πόλωσης», για το «συγκρουσιακό κλίμα» και άλλα επικοινωνιακά: Σιγά το δύσκολο… Δουλειά τους είναι. Η δε ερώτηση «υπάρχει ελπίδα;», εξακολουθεί να πλανάται αναπάντητη πάνω από τα ερείπια της χωρας.