Όπως κάθε φορά που κατατίθεται μια διαφορετική πρόταση, μια νέα ιδέα οι απόψεις διίστανται. Και είναι υγιές. Ετσι έγινε και με την πρόταση για την ανάδειξη της κληρονομιάς του Κολοσσού.
Επεσε μια ενδιαφέρουσα -κατά την άποψή μου- ιδέα στο τραπέζι και χωριστήκαμε στα δύο για το αν θα πρέπει να προχωρήσει αυτή η ιδέα ή όχι.
Ομολογώ ότι η ιδέα με εξέπληξε ευχάριστα. Ναι, να προσπαθήσουμε να ορίσουμε ένα σημείο αναφοράς για τη Ρόδο. Ο Κολοσσός θα μπορούσε να είναι μία από τις προτάσεις που αξίζει να ασχοληθούμε.
Δεν είμαι επιστήμονας, δεν είμαι αρχιτέκτονας, δεν είμαι πολιτικός μηχανικός, δεν είμαι αρχαιολόγος που σημαίνει ότι δεν έχω τις γνώσεις να επιχειρηματολογήσω στις διαφορετικές απόψεις που έχουν κατατεθεί και που είναι σεβαστές. Δεν μιλώ όμως σε αυτή τη βάση. Τα όποια στατικά ή κατασκευαστικά ή αισθητικά ζητήματα, υπάρχουν αρμόδιοι που μπορούν να τα εντοπίσουν και τα αντιμετωπίσουν.
Είναι όμως καιρός, να πάψουμε να αναλωνόμαστε και να αναλώνουμε την μιζέρια μας. Ναι και η λακκούβα πρέπει να κλείσει, και ο δρόμος να ασφαλτοστρωθεί και η καμένη λάμπα να αλλαχθεί και οι ξεβαμμένες διαβάσεις να βαφτούν και τα σκουπίδια να μαζευτούν και να επιλυθούν μία σειρά από θέματα που γκριζάρουν την καθημερινότητά μας και που μας κρατούν δέσμιους της διαχείρισής τους.
Όμως, ο στόχος πρέπει να είναι αυτός; Θεωρώ ότι ο στόχος δεν πρέπει να είναι μόνον αυτός αλλά ΚΑΙ αυτός. Ο πήχης για το τι θέλουμε για τη Ρόδο, πρέπει να ανέβει. Η συζήτηση για τον Κολοσσό είναι μια καλή αρχή, ίσως όχι απαραίτητα για την ανακατασκευή του, αλλά ως βάση για το ότι θα πρέπει επιτέλους να βγούμε από τον κλοιό της μιζέριας και να στοχεύσουμε υψηλότερα.
Η λακκούβα, η λάμπα και τα σκουπίδια θα πρέπει να απασχολήσουν τους τοπικούς άρχοντες και τις αρμόδιες υπηρεσίες. Είναι όμως δική μας ευθύνη να σταματήσουμε να ανακυκλώνουμε την μιζέρια.
Είναι ευκαιρία να ανοίξει ένας διάλογος για να γίνει επιτέλους το επόμενο βήμα. Ηλιο και θάλασσα δεν έχει μόνο η Ρόδος και δεν αρκούν πλέον για την προώθηση του νησιού μας. Εδώ και χρόνια δεν αρκούν.
Εχουμε μια εξαιρετικά πλούσια ιστορία την οποία δεν έχουμε αναδείξει και δεν έχουμε εκμεταλλευθεί, σε σχέση με άλλους ανταγωνιστές προορισμούς που με λιγότερες περγαμηνές έχουν καταφέρει πολλά περισσότερα από εμάς.
Δεν ξέρω αν ο Κολοσσός, η Παλιά Πόλη, οι Πεταλούδες ξεχωριστά ή και όλα μαζί, είναι εκείνα τα οποία θα πρέπει να αναδειχθούν με τρόπο διαφορετικό, όμως αν δεν ανοίξει διάλογος δεν θα μάθουμε ποτέ. Αν καταπνίγουμε κάθε μια νέα ιδέα που κατατίθεται, τότε έχω την εντύπωση ότι θα μας φάει όλους η λακκούβα που βλέπουμε μπροστά μας. Μια στάλα ελπίδας χρειάζεται για να σηκώσουμε το βλέμμα και να δούμε λίγο πιο μακριά. Ας μην αφήσουμε να την καταπιεί το γκρίζο που περιβάλλει την πόλη, το νησί, την ζωή μας…
Α-τύπος και υπογραμμός: Μια στάλα ελπίδας…
