Αφήστε το αίματα

Σύμφωνα με το μέγαρο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας κατατρόπωσε τον κ. Μητσοτάκη στη Βουλή. Σύμφωνα με τη Λ. Συγγρού, ο κ. Μητσοτάκης συνέτριψε τον Τσίπρα. Σιγά τα αίματα, βρε παιδιά. Κάντε μια ανακωχή για να μαζέψετε τα πτώματα, να ανασυνταχθείτε και συνεχίζετε απτόητοι. Οποιος είδε την συζήτηση στη Βουλή και δεν φορούσε τα κομματικά γυαλιά του, αναφώνησε μετά το πέρας της «μάχης»: Είναι δυνατόν, κύριοι, να τσακώνεστε στη Βουλή για το ποιανού το μνημόνιο είναι καλύτερο, όταν η ανεργία παραμένει στο 28%, όταν χιλιάδες συμπολίτες μας αναζητούν το βραδινό δείπνο στα σκουπίδια;»
Κι εδώ πάει το προχθεσινό άρθρο του καθηγητή Χρ. Γιανναρά με τίτλο «Eκ προμελέτης κακουργούντες». Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα: (…)Ποιοι κυβέρνησαν τα σαράντα τελευταία χρόνια τη χώρα τρέφοντας με ανθρώπινες ζωές, τις ζωές μας, τον Mινώταυρο του πελατειακού κράτους; Ποιοι κατόρθωσαν, ύστερα από τρία, εξοντωτικά της ελληνικής κοινωνίας «μνημόνια», το χρέος της χώρας να έχει αυξηθεί κατά εξήντα δισεκατομμύρια; Ποιοι διαχειρίστηκαν τα 200 δισ., που χορηγήθηκαν στην Eλλάδα για να βγει από την καταστροφή, γιατί αυτός ο απίστευτος πακτωλός πήγε όλος στους δανειστές και στις τράπεζες – αυτό λέγεται «αναπτυξιακή», «αντι-υφεσιακή» πολιτική; Γιατί αυτά τα νούμερα δεν τα ακούσαμε ποτέ από τα ελληνικά κανάλια και έπρεπε να βγει να μας τα πει η κυρία Wagenknecht, από το βήμα του γερμανικού Kοινοβουλίου. (…) Oύτε με φωνές και «πορείες» ούτε με αρθρογραφίες και αναλύσεις μπορεί να χτιστεί και πάλι «κοινή λογική», ελάχιστος κοινός «λογικός τόπος» συν-εννόησης. Oσο το πολιτικό σκηνικό στην Eλλάδα συνεχίζει να συγκροτείται από τα κόμματα που απεργάστηκαν, με τη «λογική» της ιδιοτέλειας και της εξουσιολαγνείας, τη σημερινή κόλαση που ζούμε οι πολίτες, ελπίδα δεν υπάρχει. Mόνο αν τα ένοχα του βασανισμού και εξευτελισμού μας κόμματα πέσουν, όλα, κάτω από το ποσοστό του 5% στην εκλογική προτίμηση των πολιτών, και τα «κορυφαία» ονόματα-σύμβολα του αμοραλισμού και της ασυνειδησίας καταποντιστούν στην κοινή περιφρόνηση, μόνο τότε θα αρχίσει η λογική των αριθμών να συγκροτεί κοινό «λογικό τόπο» συν-εννόησης στην ελληνική κοινωνία. Tο καινούργιο που προσδοκούμε δεν προδιαγράφεται ούτε και εκβιάζεται ο ερχομός του. Aλλά ούτε και γεννιέται όσο η ψήφος μας επιτρέπει να βρυκολακιάζει στο πολιτικό παλκοσένικο η αναίσχυντη ιταμότητα, η οιηματική μικρόνοια, η καμουφλαρισμένη με κομπασμούς αγυρτεία.»