Πολύς λόγος και χαρτοπόλεμος μετά από επίθεση με μολότοφ στο σπίτι του κ. Φλαμπουράρη. Μα γιατί κουράζονται; Στην πραγματικότητα κανένας δεν καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Υποκριτικά λέγεται η φράση από όσους λέγεται. Κάποια στιγμή τα κόμματα να καταλάβουν ότι είναι βλακώδες να εκδίδεις ανακοινώσεις για το αυτονόητο. Το θέμα δεν είναι να καταδικάζεις τη βία, αλλά να μην τη θρέφεις και να την καταστέλλεις.
Γράφει εξ αφορμής ο Γιάννης Πανούσης « Όταν ο όχλος πυροβολούσε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τους “μπάτσους”, οι πολιτικοί φιλοσοφούσαν περί της έννοιας της δημοκρατικής αστυνόμευσης και περί των δικαιωμάτων των υπόπτων. Όταν ο όχλος έβριζε τους “χαφιέδες” – δημοσιογράφους, οι πολιτικοί αναρωτιόντουσαν για τα όρια της ενημέρωσης και τη δεοντολογία της αποκάλυψης προσωπικών δεδομένων. Όταν ο όχλος ασχημονούσε κατά των διανοουμένων (που αντιστέκονταν στις λογικές του όχλου), οι πολιτικοί ομφαλοσκοπούσαν ως προς το περιεχόμενο της ελευθερίας της έκφρασης και της διακίνησης όλων των ιδεών. Τώρα που το “φίδι” αρχίζει να τρώει τ΄ αφεντικά του, τώρα που όλοι ρωτάνε τους πολιτικούς “που ήταν και τι έκαναν” όταν κινδύνευαν οι άνθρωποι και κατέρρεαν οι θεσμοί, τώρα οι πολιτικοί θυμήθηκαν τι σημαίνει βία και ως που πρέπει να φτάνει η (politically correct), έκφραση αγανάκτησης. Είμαι κατά της όποιας βίας κατά οποιουδήποτε. Είμαι, όμως, και κατά όσων (αριστερών – δεξιών) επιλεκτικά αξιολογούν τις μορφές βίας που δεν τους ακουμπάνε, αλλά ενοχοποιούν για τις μορφές βίας που θέτουν σε αμφισβήτηση τη θωρακισμένη ασφάλεια της διαχρονικής εξουσίας τους.»
Οι ανακοινώσεις του αυτονόητου
