Τοποθέτηση του Δ. Κρεμαστινού στη συνεδρίαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής για το ΕΣΡ

«Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να διευκρινίσω επειδή η συζήτηση μεταδίδεται και δημόσια αυτά που είπα στην πρώτη συνεδρία: ότι δηλαδή η Διάσκεψη των Προέδρων ουσιαστικά είναι αρμόδια για να επιλέξει τα μέλη εκείνα τα οποία είναι κατάλληλα για το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Δεν διανοούμαι ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα οι οποίοι δεν ανήκουν σε κόμματα, είναι πραγματικά ανεξάρτητοι και οι οποίοι θα επιλεγούν από εδώ. Ασφαλώς ανήκουν σε κάποια κόμματα. Όμως, εμάς η αρμοδιότητά μας είναι να αναδείξουμε, να βρούμε τις προσωπικότητες εκείνες μέσα από τα κόμματα που θα είναι ανθεκτικοί στις πιέσεις. Προσωπικότητες που θα είναι πραγματικά ανεξάρτητες υπό την έννοια ότι θα μπορούν να φέρουν εις πέρας αυτό που υπάρχει σήμερα στην τηλεόραση και το βλέπει όλος ο κόσμος: την απίστευτη χυδαιότητα, την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, την μελετημένη και προγραμματισμένη αποδοκιμασία της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτικού συστήματος. Αυτά τα πράγματα απαιτούν ισχυρές προσωπικότητες. Εγώ λοιπόν θα ήθελα η Διάσκεψη των Προέδρων όπως κάνει όταν επιλέγει τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου κτλ., να έχει εδώ τους υποψηφίους –πέραν των βιογραφικών τους – και να έχει μια άποψη για το τι προσωπικότητες είναι αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί, σε αυτό που είπε η κα Χριστοδουλοπούλου η οποία εν μέρει έχει δίκιο, απόλυτο δίκιο δεν έχει. Δηλαδή, δεν είναι ότι πάνε τα κόμματα να κρυφτούν πίσω από το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο αλλά να βρουν ανθρώπους που να μπορούν να σταθούν, που να μην είναι φερέφωνα των κομμάτων. Το αντιλαμβάνεστε αυτό που λέω: να μην μπορεί να τον παίρνει ο υπουργός τηλέφωνο και να του λέει «Γιώργο θα ψηφίσεις αυτό». Να ξέρει ότι ο άλλος θα παραιτηθεί. Αυτή είναι η αρμοδιότητα του ΕΣΡ και η δική μας. Αυτό, όμως, στην πράξη δεν γίνεται. Το ότι εκφράζουμε γνώμες σαν κόμματα είναι σεβαστό και τις λέμε και στην Ολομέλεια αλλά εδώ μέσα θα έπρεπε να επικεντρωθούμε σε αυτό ακριβώς το θέμα. Τώρα, όταν ψηφίζουμε και μάλιστα όταν προηγούνται τα κόμματα, δεν μπορεί κάποιος να πει ότι θα διαφωνήσει με το κόμμα του και την κοινοβουλευτική του ομάδα – θα ψηφίσει ό,τι λέει η κοινοβουλευτική του ομάδα. Ο κόσμος όμως που μας βλέπει θα ήθελε να δει αυτού του είδους τη συμπεριφορά εκ μέρους μας. Προτείνω ότι εάν η Διάσκεψη προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση, τότε έχει ένα νόημα να συζητάμε. Διαφορετικά θα ψηφίσουμε αυτά τα οποία πιστεύει και έχει εκφράσει η κοινοβουλευτική μας ομάδα.»