Στην σημερινή σύσκεψη που οργάνωσε η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου και πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου με την παρουσία ψαράδων από όλα τα Δωδεκάνησα συμμετείχε ο εκπρόσωπος της Νησιωτικής Ανατροπής Δημήτρης Γρηγοριάδης.
Στη συνάντηση αναδείχτηκαν τα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο της αλιείας στα νησιά μας με κυρίαρχο αυτό της υπεραλίευσης αλλά και άλλα θέματα όπως η παράνομη αλιεία και η διάθεση παράνομα αλιευμένων ειδών, η θαλάσσια ρύπανση και η εισβολή Λεσσεψιανών μεταναστευτικών ειδών όπως ο Λαγοκέφαλος (Lagocephalus sceleratus).
Παγκοσμίως, η αλιεία αποτελεί το πιο σημαντικό εμπορεύσιμο προϊόν και 3 δισεκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, βασίζονται στα αλιεύματα ως πηγή πρωτεΐνης. Στην Ελλάδα η αλιεία είναι μία από τις σημαντικότερες ανθρώπινες δραστηριότητες ενώ είναι και απόλυτα συνυφασμένη με την ελληνική κοινωνία. Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται περίπου 24.000 ψαράδες. Το 96,4% είναι παράκτιοι αλιείς, και τα σκάφη τους δραστηριοποιούνται στην παράκτια ακτογραμμή και στη νησιωτική ζώνη. Όσον αφορά τη μέση αλιεία, οι δύο τύποι αλιείας είναι η αλιεία με γρι γρι και η μηχανότρατα με αριθμό σκαφών περίπου 600 επί του συνόλου των περίπου 16.000 πανελλαδικά
Όμως τα αλιευτικά αποθέματα μειώνονται δραματικά σε πολλές περιοχές του κόσμου λόγω παραγόντων όπως η Κλιματική Αλλαγή, η υπεραλίευση, η μόλυνση των υδάτων και η παράνομη αλιεία. Ειδικά στη Μεσόγειο οι πληθυσμοί των ψαριών εμφανίζουν συνεχή και ανησυχητική μείωση κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαιώνει την κατάσταση αυτή τονίζοντας ότι ενώ τα ιχθυοαποθέματα της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης αποκαθίστανται, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υπεραλίευσης στη Μεσόγειο Θάλασσα. Συγκεκριμένα το 96% ή παραπάνω των βυθόβιων ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύεται, ενώ για τα πελαγικά αποθέματα, όπως τα αποθέματα της σαρδέλας και του γαύρου, το ποσοστό αυτό είναι 71% ή περισσότερο.
Στην περιοχή της Ρόδου, όπως άλλωστε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι παράκτιοι αλιείς έχουν επανειλημμένα εκφράσει τις ανησυχίες τους τόσο για την κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων όσο και για το επαγγελματικό τους μέλλον καθώς είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι η παράκτια αλιεία δεν είναι βιώσιμη στην περιοχή μας και οι παράκτιοι αλιείς θα εξαφανισθούν παντελώς αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.
Η Νησιωτική Ανατροπή με παρέμβαση του Δημ. Γρηγοριάδη τόνισε τα παραπάνω και ζήτησε να οργανωθεί η προσπάθεια ώστε να υπάρξει κοινή φωνή των ψαράδων της Δωδεκανήσου, να εφαρμοστεί η νομοθεσία και να ληφθούν μέτρα ώστε να υπάρξει ανάκαμψη των ιχθυοαποθεμάτων όπως έγινε σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ώστε να μην καταντήσουμε σε λίγα χρόνια να τρώμε μόνο ψάρια από ιχθυοκαλλιέργειες. Επίσης τόνισε τη σημασία της προστασίας των βιολογικών πόρων της θάλασσας και των θαλασσιών ενδιαιτημάτων με τη δημιουργία Θαλάσσιων Προστατευόμενων περιοχών (Θ.Π.Π) που μπορούν να αυξήσουν την αφθονία, το μέγεθος και την ποικιλότητα των θαλασσίων οργανισμών μέσα αλλά και έξω από τα όριά τους.
Η κατάσταση αυτή πρέπει να απασχολήσει το Περιφερειακό Συμβούλιο με τη δέουσα σοβαρότητα. Θα πρέπει μέσα από μια δημιουργική διαβούλευση και συγκεκριμένες στοχευμένες ενέργειες να οδηγηθούμε σε ένα Περιφερειακό Αλιευτικό Σχεδιασμό που στόχο θα έχει την αειφορική διαχείριση των ιχθυοαποθεμάτων και την ενδυνάμωση της παράκτιας αλιείας με πρόσβαση σε αλιευτικές ευκαιρίες και την αγορά και τελικά σε μια περιβαλλοντικά υπεύθυνη και οικονομικά βιώσιμη αλιεία στο Ν. Αιγαίο. Σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να είναι η προσέγγιση του θέματος με βάση επιστημονικά δεδομένα και προτάσεις, η απαίτησή μας για έλεγχο και συμμόρφωση των επαγγελματιών αλιέων στην εθνική και κοινοτική νομοθεσία καθώς και ο σοβαρός και μεθοδικός έλεγχος της αγοράς και των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που προμηθεύουν ψάρι στους πελάτες τους. Η ύπαρξη ψαραγορών τέλος θεωρείται επιβεβλημένη.
Στο διάλογο αυτό που πρέπει να ξεκινήσει στα νησιά μας θα πρέπει να συμμετέχουν οι επαγγελματικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι επιστημονικοί φορείς, όπως το Ινστιτούτο Θαλασσίων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων (ΙΘΑΒΙΠΕΥ) του ΕΛΚΕΘΕ, οι φορείς ελέγχου των αλιέων και οι κρατικοί φορείς. Η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου μπορεί και πρέπει να τεθεί επικεφαλής μια τέτοιας προσπάθειας.
