Ξαφνικά προέκυψε θέμα, το οποίο σήκωσε αυτές τις μέρες ο Guardian . «Τους τελευταίους 18 έως 24 μήνες, περισσότερα από 10.000 προσφυγόπουλα αγνοούνται. Πολλά εξ αυτών έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης, ιδίως σεξουαλικής, αλλά και εμπορίας οργάνων από δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος», προειδοποίησε τον περασμένο μήνα η Europol, με μία δραματική ανακοίνωση που «πάγωσε» την κοινή γνώμη.
Μας «λείπουν» κάτι ανήλικοι, ασυνόδευτοι, πρόσφυγες. Από που; Δύσκολο να πεις. Λείπουν, έτσι γενικά και αόριστα, γυρνάνε κάτι ασυνόδευτα παιδιά από 7 έως 17 χρονών και με την ανατριχιαστική παραδοχή ότι έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εμπορίας οργάνων!
Ήταν τον Ιανουάριο του 2013, που κυκλοφορούσε πάλι η είδηση. Ως κατεπείγουσα και χτυπώντας καμπανάκια…
Από 14. 243 παιδιά, που είχαν καταγραφεί, σαν ανήλικοι πρόσφυγες, στις ακτές της Μεσογείου έλειπαν 3.707. Το ένα τρίτο Ενα στα τρία δηλαδή παιδιά, αργότερα «έλειπε» από την επόμενη καταγραφή. Misssing, καπνός, αζήτητο… Τι άλλαξε στη συνέχεια; Μόνο και αποκλειστικά ο αριθμός των παιδιών που «λείπουν».
Είναι αμέτρητες οι φορές που πια ξυπνάω το πρωί διαβάζω δεξιά κι αριστερά διάφορα -σαν αυτό καλή ώρα- και είναι σαν να μπαίνω σε εφιάλτη για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Το νοιώθω πολύ έντονα. Υποθέτω βάσιμα, όχι μόνη μου.
Στ’ αζήτητα
