Κάθε φορά που πρόκειται να υπάρξει μία νομοθετική ρύθμιση η οποία αφορά τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η πολιτική σκηνή γίνεται άνω κάτω. Χάνεται η μπάλα .Το πολιτικό προσωπικό μοιράζεται. Πολιτικά κόμματα συμπεριφέρονται με περίεργους και ασυνήθιστους τρόπους, ενώ όλοι υποψιάζονται όλους αφού κανείς δεν ξέρει ποιος είναι με ποιόν.
Η αιτία προφανής. Διαπλοκή. Το λένε και οι ίδιοι οι… διαπλεκόμενοι.
Ο στόχος είναι αυτονόητος και στόχος κάθε εξουσίας. Να ελέγξει την πληροφόρηση. Ο ίδιος στόχος που είχαν και οι προηγούμενες εξουσίες.
(Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, το κωδικοποιεί παραστατικά στις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.)
Οι άδειες για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, σαν ζήτημα έτσι σκέτο, από μόνο του, είναι μια τρύπα στο νερό. Είναι άλλα πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Όμως για όσο καιρό κυβερνήσεις και πολίτες θα στρουθοκαμηλίζουμε απέναντι στα σπουδαία, τόσο η μεγάλη οθόνη της πραγματικότητας τζάμπα θα προβάλει τις ζωές μας να χάνονται άδικα κι απάλευτα.
Μέχρι να διαλέξουμε το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νίο στην ταινία Μatrix. Ο Νιο επιλέγει το κόκκινο χάπι, όχι για να κοιμηθεί, αλλά για να ξυπνήσει στον πραγματικό κόσμο. Μόνο που η χώρα των θαυμάτων αποδεικνύεται εφιάλτης: ανακαλύπτει ότι η πραγματικότητα που ζούσε ήταν μια ψευδαίσθηση, ένας εικονικός φλοιός που κάλυπτε την αλήθεια. Κάποτε θα πρέπει να το πάρουμε αυτό το «κόκκινο χάπι» όχι για να κοιμηθούμε αλλά για να ξυπνήσουμε στην «Ερημο του πραγματικού» και είτε θέλουμε είτε όχι να συμβιβαστούμε μαζί της.
Το κόκκινο χάπι
