Ανάμεσα σε άναρθρες κραυγές της εβδομάδας που πέρασε,, έρχονται δύο ειδήσεις να την φωτίσουν. Δείτε τες και ας σκεφτούμε, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας, εάν την δημιουργικότητα , την έμπνευση, το πάθος , τον ρομαντισμό των παιδιών τα αφήναμε να λάμψουν, αντί να τα σέρνουμε και να τα προτρέπουμε σε εκδηλώσεις μίσους και φόβου.
Αν το σχολείο, εκτός από την στείρα παπαγαλία εκπαίδευε παιδιά που μπορούν να αναπτύξουν ελεύθερα εκτός από τις δεξιότητές τους, το αίσθημα ατομικής ευθύνης και συλλογικής συμπεριφοράς ώστε να οδηγηθούν ωριμάζοντας, στις πραγματικά δικές τους επιλογές.
Γιατί, το μίσος και ο φόβος είναι άσχημο ζευγάρι που γεννάει άσχημα παιδιά.
Σε μια εποχή που δείχνουν προφητικοί οι στίχοι του Ελύτη : «Ἀλλὰ πρίν, ἰδοῦ, θὰ στενάξουν οἱ νέοι, καὶ τὸ αἷμα τους ἀναίτια θὰ γεράσει.»
Σε μια εποχή που οι συνειδήσεις θα έπρεπε ν’ ανεβαίνουν τρέχοντας τα σκαλοπάτια του ήλιου.
Σε μια εποχή που τα παιδιά είναι η ελπίδα για να «λάβουνε τα ὄνειρα ἐκδίκηση»
1. Οι μαθητές από Λύκεια των Χανίων και του Ηρακλείου και οι μαθητές του 4ου Καζουλείου Γυμνασίου Ρόδου, μέσα από κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη, Παντελή Πρεβελάκη και του μακαριστού Ειρηναίου, σε ημερίδα είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν σκέψεις, να κάνουν προτάσεις, για την αντιμετώπιση ενός κοινωνικού φαινομένου που αναπτύσσεται στις κοινωνίες μας και δεν είναι άλλο παρά ο ρατσισμός.
2. Οι «Ψηφίδες Ονείρων» είναι μια ταινία μικρού μήκους για τους πρόσφυγες από μαθητές του 1ου ΕΠΑ.Λ. Καλύμνου. «Η ταινία είναι αφιερωμένη σε όλους τους ανθρώπους που κατάφεραν να κάνουν με την αγάπη τους, τον πόνο αλληλεγγύη και σε όλους τους μαθητές μας που μεταμόρφωσαν την τέχνη σε άγγιγμα ψυχής» . Μ’ αυτή τη σημείωση στο εξώφυλλο του DVD, έφυγε προ ημερών για τον 2ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους η ταινία των παιδιών της Καλύμνου.
Η περιγραφή του φιλμ από τους συντελεστές του, είναι σαφής και υποδειγματική:
«Μια ταινία που συγκεντρώνει έναν θησαυρό υλικού πάνω σε θέματα που απασχολούν και χαρακτηρίζουν τους νέους. Αρχής γενομένης από το προσφυγικό, όντας κάτοικοι ενός νησιού που γράφει ιστορία με την αλληλεγγύη του στη μεγάλη αυτή προσφυγική κρίση. Ακολουθούν η αναμόχλευση της ιστορίας και της παράδοσης του τόπου, ο σχολικός εκφοβισμός, τα ανθρωπιστικά ιδεώδη (φιλία, αποδοχή, κατανόηση, αλληλεγγύη), αλλά και τα προβλήματα και οι κίνδυνοι της εφηβείας». Στόχος, να ευαισθητοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι μαθητές μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, «ως προς την ανάγκη εξασφάλισης όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους κατοίκους του πλανήτη», όπως αναφέρουν τα παιδιά και οι φωτισμένοι δάσκαλοι που τα βοήθησαν.
Στην φωτογραφία οι “ψηφίδες” που ονειρεύονται και δημιουργούν στην Κάλυμνο.
