Σε αύξηση της τουριστικής κίνησης προς όφελος της Ελλάδας θα μπορούσαν να οδηγήσουν οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις υπό την προϋπόθεση όμως να υπάρξουν συνθήκες οικονομικής σταθερότητας, κατάλληλη προβολή και σωστή στρατηγική, τονίζεται σε έρευνα της PwC.
Η Ελλάδα αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο τουριστικό προορισμό με 25 εκατομμύρια αφίξεις τουριστών το 2015, καταγράφοντας αύξηση 13,5% από την προηγούμενη χρονιά. Η τουριστική βιομηχανία της χώρας συμβάλει άμεσα κατά το 7% του ΑΕΠ και μεγεθύνεται σημαντικά και συστηματικά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο ο ξενοδοχειακός κλάδος παραμένει σε μέτρια επίπεδα διεθνούς ανταγωνιστικότητας, κυρίως λόγω των τιμών, σημειώνεται στην έρευνα.
Προς επίρρωση τούτου, αναφέρεται ότι ο ελληνικός ξενοδοχειακός κλάδος είναι κατακερματισμένος και βασίζεται κυρίως σε μικρές μονάδες σε χαμηλές κατηγορίες. Υπάρχουν 9.745 ξενοδοχεία εκ των οποίων μόνο το 17% ανήκει στην κατηγορία τον 4 ή 5 αστέρων ενώ μόνο 307 ξενοδοχεία έχουν πάνω από 300 κρεβάτια. Τα ξενοδοχεία είναι άνισα κατανεμημένα στην χώρα με τους πέντε κύριους προορισμούς να συγκεντρώνουν το 84% της συνολικής χωρητικότητας και περίπου το 93% του κύκλου εργασιών και των κερδών.
Κατά μέσο όρο η κάθε ξενοδοχειακή εταιρεία έχει μόνο 1,5 ξενοδοχειακές μονάδες, των οποίων το μέσο μέγεθος, είναι 42 κλίνες. Υπάρχουν 87 ελληνικές ξενοδοχειακές αλυσίδες και 6 μη ελληνικές, οι οποίες τείνουν κατά μέσο όρο να είναι όσο ανταγωνιστικές είναι και οι μεμονωμένες ξενοδοχειακές μονάδες. Γενικά η ξενοδοχειακή βιομηχανία στην Ελλάδα είναι ανταγωνιστική με το 38% των εταιρειών να δείχνουν συστηματική ανάπτυξη, κερδοφορία και χαμηλό δανεισμό, όπως σημειώνεται.
Στην έρευνα αναφέρεται ότι το μεγαλύτερο τμήμα του χρέους του ξενοδοχειακού κλάδου (4 δισ. ευρώ από τα 5,8 δισ. ευρώ) είναι συγκεντρωμένο στις ομάδες Zombie Grey όπου και υπάρχουν θέματα εξυπηρέτησης δανείων. Για την αναχρηματοδότηση του χρέους σε έναν εύλογο ορίζοντα, οι τράπεζες θα πρέπει να αναδιαρθρώσουν περίπου 2 δισ. ευρώ.
O Κώστας Μητρόπουλος, Εντεταλμένος Σύμβουλος της PwC Ελλάδας σημειώνει ότι “ο τουρισμός είναι ο δυναμικότερος κλάδος στην ελληνική οικονομία και κατά μεγάλο μέρος δεν οδηγείται από το ελληνικό ΑΕΠ. Ο κατακερματισμός του δεν έχει επιτρέψει τη δημιουργία μεγάλων αλυσίδων ιδιοκτησίας και διαχείρισης ξενοδοχείων. Από την άλλη πλευρά η καλή οικονομική κατάσταση των ξενοδοχειακών εταιρειών αντανακλάται σε υψηλές σχετικές αποτιμήσεις, χαμηλού όμως απόλυτου μεγέθους. Το συνολικό αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων είναι λίγες συναλλαγές κάθε χρόνο και ελάχιστες μεγάλες πράξεις με διεθνείς επενδυτές. Η αγορά εξαγορών και συγχωνεύσεων ξενοδοχειακών εταιρειών στην Ελλάδα είναι σχεδόν εν υπνώσει”.
enikonomia.gr
