Από το 1977, που θεσμοθετήθηκε επισήμως, μέχρι και σήμερα, η μέρα της Γυναίκας έρχεται για να θυμίσει και να υπογραμμίσει την ανισότητα μεταξύ των δυο φύλων στον εργασιακό, κοινωνικό και οικογενειακό στίβο.
Το γυναικείο κίνημα, καταφέρνοντας να εναρμονίζεται με τα αιτήματα της εποχής του, έθετε και θέτει πολιτικά τα ζητήματα της ισότητας και της αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας.
Από τους δρόμους του Παρισιού, όπου οι γυναίκες φώναζαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα», μέχρι τους δρόμους της Ν. Υόρκης με σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα» και φτάνοντας στο σήμερα, διαπιστώνουμε ότι η πάλη της γυναίκας για μια ίση θέση στην κοινωνία, δεν έχει ολοκληρωθεί.
Όσο η γυναίκα επωμίζεται όλο και περισσότερους ρόλους, το πλαίσιο διαπάλης μεγαλώνει, και οι σημερινές μας κοινωνίες παραμένουν λειψές στο να εξασφαλίσουν ίσα δικαιώματα για όλους και όλες, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τους αρμόδιους θεσμούς και φορείς.
Η φετινή χρονιά, πέρα από τα ανοιχτά ζητήματα που υπάρχουν για τη γυναίκα όπως η υπο- εκπροσώπηση του φύλου της στο πολιτικό γίγνεσθαι, τα ποσοστά υψηλής ανεργίας που αντιμετωπίζει και οι κοινωνικές διακρίσεις που υφίσταται, χαρακτηρίζεται κυρίως, από το δράμα της γυναίκας- πρόσφυγα. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες που βίωσαν και ξέφυγαν από τη βιαιότητα του πολέμου, γεμίζουν τους καταυλισμούς σε Ανατολή και Δύση, προσπαθώντας να πιαστούν από μια ελπίδα ζωής. Αυτές είναι οι φετινές πρωταγωνίστριες και αγωνίστριες.
Μέσα σε αντίξοες συνθήκες φροντίζουν την οικογένεια τους, ταΐζουν τα παιδιά τους και παράλληλα προσπαθούν να ξεχάσουν οι ίδιες τον φόβο αλλά και το μακρύ αβέβαιο ταξίδι που ακόμη τους περιμένει.
Η δική τους απόγνωση μας θυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως και σε αυτή την μάχη για τα δικαιώματα της γυναίκας πρέπει να σταθούμε, όσο ποτέ άλλοτε, αλληλέγγυοι.
«Πρωταγωνίστρια της φετινής Γιορτής της Γυναίκας, η Γυναίκα- Πρόσφυγας»
