Ομιλία δημάρχου στα εγκαίνια της έκθεσης σκίτσων με θέμα το προσφυγικό

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Αποτελεί εξαιρετική τιμή για τα Δωδεκάνησα και ιδιαίτερα για το νησί μας, τη Ρόδο, την πρωτεύουσα του Νομού, που τιμάτε σήμερα με την παρουσία σας, τον εορτασμό για την 68η επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
Στα πολιτικά και πολεμικά γεγονότα, που σφράγισαν την μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, ήταν και το Δωδεκανησιακό ζήτημα. Τα Δωδεκάνησα ήδη από τα χρόνια του Ομήρου Ελληνικά, είχαν συνδέσει άρρηκτα επί χιλιετίες την ιστορία τους με την ιστορία της Ελλάδας, δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μετά από 640 χρόνια σκλαβιάς από αλλεπάλληλους κατακτητές, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Οι Δωδεκανήσιοι όπου γης, με την δύναμη της ορθόδοξης τους πίστης και της ελληνικής γλώσσας, δεν έπαυσαν να ζητούν να επανέλθουν τα νησιά τους στη Μητέρα-Πατρίδα, στηρίζοντας το αίτημά τους και στο διεθνές δόγμα της αυτοδιάθεσης.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδόθηκαν στην Ελλάδα. Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο. Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος διηγείται:
« Η τελετή έπαρσης της ελληνικής σημαίας τελείωσε, πολλοί έμειναν να κοιτούν ακόμα αχόρταγα τη σημαία μας να κυματίζει, ποιος ξέρει εκείνη τη μέρα, ως το βράδυ, πόσες φορές να ξαναγύρισαν σ’ αυτό το μέρος για να την καμαρώσουν και πάλι». Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
Η ιστορία κάθε τόπου κληροδοτεί αξίες και διδάγματα, τα οποία πρέπει να αποτελούν τον φάρο και να καθοδηγούν τις επόμενες γενιές στους στόχους και στα οράματά τους. Αν αναστοχαστούμε την αξία των ιστορικών γεγονότων της Ελλάδας και τις δυνατότητες του ΄Εθνους μας, αποκαλύπτονται τα όρια, οι αντοχές και οι ύψιστες αρετές του λαού μας. Οι αξίες της φιλοπατρίας, της θυσίας και της ελευθερίας είναι συνυφασμένες με την ταυτότητα των Ελλήνων. Η ανθρωπιά, το φιλότιμο και η αλληλεγγύη αποτελούν θεμελιώδεις συνισταμένες, που διαχρονικά καλλιεργήθηκαν και κληροδοτήθηκαν από τους προγόνους μας γενεές γενεών μέχρι σήμερα. Η Ρόδος είναι ένα νησί, που η Ιστορία έχει καταγράψει τις αρετές αυτές των πολιτών του, αλλά και τις εξαιρετικές επιδόσεις τους στους τομείς της οικονομίας και της ανάπτυξης.
Η αποτίμηση του παρόντος και η πρόβλεψη του μέλλοντος για την χώρα μας και βέβαια για τα νησιά μας, που καλούνται να διαχειριστούν τις ροές των προσφύγων που δεν έχουν τελειωμό, είναι μια νέα γεωπολιτική πρόκληση, που η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει μέσα από το μέγεθος των παγκόσμιων αλλαγών που επιχειρούνται σήμερα. H ανθρώπινη τραγωδία που εξελίσσεται στις ελληνικές θάλασσες, είναι ένα υπερβολικά βαρύ φορτίο. Η Ελλάδα και τα νησιά μας καθίστανται μέρος της προσπάθειας για ανθρωπιστική λύση του προσφυγικού ζητήματος. Οι πόλεμοι που γίνονται σε χώρες της Ασίας, θέτουν τον κόσμο στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας θρησκευτικής και πολιτισμικής σύγκρουσης. Η μετακίνηση τεράστιων πληθυσμών προς χώρες της Δύσης αποτελεί βασικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προσπαθεί να επιλύσει το ανθρώπινο δράμα. Η ανάγκη για την παγκόσμια ειρήνη αποτελεί ύψιστο ανθρωπιστικό καθήκον για το καλό της ανθρωπότητας.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,
Η Ρόδος σας υποδέχεται σήμερα με αισθήματα χαράς και με την πεποίθηση, ότι η ρεαλιστική και δυναμική σας παρουσία ως εγγυητή της Δημοκρατίας και η προσήλωση σας στους δημοκρατικούς θεσμούς συμβάλλουν καθοριστικά στην εθνική μας προσπάθεια και σφυρηλατούν την εθνική μας ενότητα.
Θα κλείσω τον χαιρετισμό μου με ένα απόσπασμα του αείμνηστου Ροδίτη δασκάλου Φώτη Βαρέλη, από τον πανηγυρικό που εκφώνησε στον εορτασμό των 40 χρόνων της επετείου της Ενσωμάτωσης, παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χρήστου Σαρτζετάκη, που είναι επίκαιρο σήμερα, όσο και τότε που απελευθερώθηκαν τα Δωδεκάνησα.
«Ξέρετε τι είπα όταν άκουσα πως μπορούσα να πάω σε πατρίδα ελεύθερη; Χρειάζονταν, άραγε, να σπαραχτεί όλη η γη, να σκαφτούν απ’ τα θεμέλια και να γίνουν πέτρες σκόρπιες χιλιάδες πολιτείες; να πήξει αίμα ανακατεμένο με χώμα και μάτια και μαλλιά; να γεμίσουν κόκαλα οι κάμποι κι οι ρεματιές… για να ξημερώσει τούτη η μέρα για μένα; Μια λευτεριά Θεέ μου, πληρωμένη πολύ ακριβά. Γιατί εγώ το είδα και το ‘ζησα και τ’ ομολογώ. Πως ο τρανταγμός αυτός της γης ολόκληρης με πέταξε ορθό από τον ύπνο μου και μου ‘πε : Είσαι ελεύθερος. Κράτησε όσο μπορείς, ζήσε, κι αν ζήσεις θα πας σε τόπο ελεύθερο πια». Το ίδιο ελπίζουν και οι σημερινοί πρόσφυγες.
Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,
Σας παρακαλούμε ως ένδειξη σεβασμού και τιμής, να δεχθείτε από τον Δήμο Ρόδου μαζί με τις ευχαριστίες μας, το έργο του σπουδαίου Ρόδιου γλύπτη-κεραμίστα, Κώστα Νεοφύτου με την ονομασία «Θαλασσινό».