Μέχρι το 2020, μόνο ο ψηφιακός τομέας της Ευρώπης θα έχει έλλειψη 900.000 ειδικών, ενώ η γερμανική οικονομία θα βιώσει την έλλειψη 1 εκατ. εργαζομένων ειδικευμένων στους τομείς της επιστήμης, της μηχανικής, των μαθηματικών και της τεχνολογίας.
Η οικονομία της Ευρώπης βρίσκεται στο χείλος μιας καταστροφικής έλλειψης δεξιοτήτων. Παρά το εξαιρετικά υποχρησιμοποιούμενο εργατικό δυναμικό, περίπου το 27% των θέσεων εργασίας μένουν κενές κάθε χρόνο στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες λόγω έλλειψης κατάλληλα ειδικευμένων αιτούντων εργασία.
Μέχρι το 2020, μόνο ο ψηφιακός τομέας της ηπείρου θα έχει έλλειψη 900.000 ειδικών, ενώ η δυναμική γερμανική οικονομία θα βιώσει την έλλειψη ενός εκατομμυρίου εργαζομένων ειδικευμένων στους τομείς της επιστήμης, της μηχανικής, των μαθηματικών και της τεχνολογίας.
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοβαρό πρόβλημα διαρροής εγκεφάλων. Από την εισαγωγή του ευρώ, περισσότεροι ειδικευμένοι εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει την Ευρώπη από όσοι είναι οι νεοαφιχθέντες.
Στα προ της κρίσης χρόνια, οι 15 χώρες που υιοθέτησαν το νόμισμα του ευρώ παρουσίασαν, κατά μέσο όρο, μια καθαρή απώλεια περίπου 120.000 εργαζόμενων με τριτοβάθμια εκπαίδευση κάθε χρόνο. Έλκονται κυρίως από τους υψηλότερους μισθούς, τα πανεπιστήμια παγκόσμιας κλάσης και την αποτελεσματική γραφειοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η κρίση του ευρώ επιδείνωσε αυτήν την αιμορραγία ταλέντων. Τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη γνώρισε μια έξοδο επαγγελματιών με υψηλά προσόντα από την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία -τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση- σε αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών στο εξωτερικό.
Στην Πορτογαλία τα προηγούμενα χρονια, 100.000 ειδικευμένοι επαγγελματίες άφησαν τη χώρα, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση του τότε πρωθυπουργού Pedro Passos Coelho προς τους ανέργους της χώρας του να μετακομίσουν στο εξωτερικό.
Ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) εκτιμά ότι κατά μέσο όρο η Ευρώπη, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες υποδέχονται περισσότερους κορυφαίους επιστήμονες από όσους στέλνουν στο εξωτερικό, είναι καθαρός συνεισφέρων στην παγκόσμια αγορά των κορυφαίων επιστημόνων – εκείνων των οποίων η έρευνα έχει την μεγαλύτερη επίδραση. Μελέτες από τους καλύτερους φυσικούς στον κόσμο δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι που εργάζονται στην Βόρεια Αμερική είναι μερικοί από τους πιο φημισμένους στους τομείς τους.
Και η αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών δεν περιορίζεται πλέον κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες: Όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι μεταναστεύουν στην Αφρική και στη Νότια Αμερική, επίσης.
Δεδομένου ότι το σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ευρώπη είναι κατά κύριο λόγο χρηματοδοτούμενο από τις εθνικές κυβερνήσεις, αυτό το μοτίβο της μετανάστευσης είναι ιδιαίτερα καταστροφικό: Από οικονομική άποψη, κάθε ειδικευμένος εργαζόμενος που αποχωρεί από την ήπειρο αντιπροσωπεύει μια σημαντική επένδυση που χάθηκε.
Για να αντιστραφεί η τάση αυτή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολόγησε την πρωτοβουλία της Μπλε Κάρτας το 2011, σύμφωνα με το πρότυπο του προγράμματος της Πράσινης Κάρτας των ΗΠΑ που χορηγεί βίζα σε αλλοδαπούς οι οποίοι επιθυμούν να εργαστούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Βρυξέλλες ήλπιζαν να προσελκύσουν 20 εκατομμύρια εργαζομένους με υψηλή ειδίκευση, με ιδιαίτερη έμφαση σε μηχανικούς, εταιρικούς στρατηγιστές και εργαζόμενους στη βιοτεχνολογία. Αλλά τα αποτελέσματα ήταν ντροπιαστικά. Το 2012 και το 2013, η Ε.Ε. χορήγησε τελικά λιγότερες από 20.000 βίζες, αριθμός αμελητέος σε σχέση με τη συνεχιζόμενη φυγή από τη νότια Ευρώπη.
Πηγή: Premium.paratiritis.gr
