Συν Αθηνά και χείρα κίνει… Όταν μιλάμε για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, εκτός από την θεωρία στην οποία αναλωνόμαστε υπάρχει και η πράξη στην οποίαν υπάρχουν κάποιοι που επένδυσαν και απέδειξαν ότι το ανέφικτο, υπό προϋποθέσεις και με πολύ κόπο, μπορεί να γίνει εφικτό, ή τουλάχιστον να μπουν οι βάσεις για να γίνει εφικτό. Ακόμα κι εκεί που οι πιθανότητες είναι περιορισμένες.Ο εναλλακτικός τουρισμός, ανθεί τα τελευταία χρόνια στον Μονόλιθο, όπου ένας νέος επιχειρηματίας, ο 36χρονος Γιώργος Θυρής, σε πείσμα των καιρών και των πιθανοτήτων, δίνει τον δικό του αγώνα να θέσει τις βάσεις γι΄αυτό που σε άλλες περιοχές παραμένει ακόμα σε επίπεδο θεωρίας.
Μέσα σε λίγα χρόνια, με μόνο σύμμαχο την ομορφιά του τοπίου, κατάφερε να βάλει τον Μονόλιθο στον χάρτη του εναλλακτικού τουρισμού μεταδίδοντας την αγάπη του για τον τόπο του, στους επισκέπτες του μικρού ξενοδοχείου που διατηρεί στο χωριό αλλά και αξιοποιώντας παράλληλα τις δυνατότητες του διαδικτύου.
Οι κυνηγοί ορχιδέας,
οι αστρόφιλοι και οι τουρίστες διαλογισμού
Όπως λέει στην «δημοκρατική», φωτογράφοι από την Ρόδο αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο καταφθάνουν στο χωριό για να φωτογραφίσουν το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο του Μονόλιθου, τα καταγάλανα νερά και το εκπληκτικό τοπίο. «Για να αναδειχθεί και η πολυπλοκότητα του προϊόντος θα ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά σε δύο ομάδες φωτογράφων. Η πρώτη ομάδα είναι αυτή των κυνηγών ορχιδέας η οποία κάθε χρόνο καταλύει στο ξενοδοχείο με σκοπό να βρουν, να φωτογραφίσουν και να επιδείξουν στην κοινότητά τους, η οποία αριθμεί χιλιάδες μέλη, τα 72 είδη άγριας ορχιδέας που ευδοκιμούν στα βουνά της Ρόδου. Η δεύτερη ομάδα στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ πάντα με βάση τη φωτογραφία, είναι οι αστρόφιλοι. Λόγω της μηδενικής φωτορύπανσης ο Μονόλιθος αποτελεί τον καλύτερο προορισμό για αστροφωτογραφία».
Μάλιστα, όπως λέει στην «δημοκρατική» ο Γ. Θυρής, ένα νέο είδος τουρισμού το οποίο φαίνεται να έχει μια ιδιαίτερη δυναμική και οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουμε είναι ο τουρισμός διαλογισμού. Ο Μονόλιθος είναι ένας από τους καταγεγραμμένους τόπους που συγκεντρώνουν την περισσότερη θετική ενέργεια στην Ελλάδα. «Με μεγάλη μου χαρά και έκπληξη ανακάλυψα ότι οι επισκέπτες έρχονται στον Μονόλιθο με σκοπό την καλλιέργεια του εσωτερικού τους κόσμου, αναζητώντας κατά περίπτωση αισθήματα χαράς, διαλογισμού, περισυλλογής και εν τέλει ψυχικής ηρεμίας» λέει χαρακτηριστικά, δίνοντας ακόμα μια διάσταση στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού.
«Αυτή είναι η Ελλάδα που ψάχνουμε»
Ενας ακόμα πόλος έλξης, όπως μας λέει, είναι οι θρησκευτικές γιορτές που συνοδεύονται από πανηγύρια: «Μία από τις μεγαλύτερες πληρωμές μου, όχι με την χρηματική έννοια αλλά με την ηθική ικανοποίηση και με την έννοια του έμμεσου κέρδους, είναι όταν για τα γλέντια που γίνονται στα χωριά μας, γίνομαι δέκτης πολλών θετικών σχολίων. Με αφορμή κάποια θρησκευτική συνήθως εορτή, λόγω της προσωπικής επαφής που έχω με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, συχνά δέχονται την πρόσκλησή μου να έρθουν μαζί μου στο γλέντι. Δεν θα ξεχάσω όταν επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από ένα τέτοιο γλέντι/πανηγύρι – ο φίλος μου πλέον – Τσάρλι από το Βέλγιο, ο οποίος επισκέπτεται τον Μονόλιθο εδώ και 8 συναπτά έτη μου είπε: ’’Γιώργο γι’ αυτή την Ελλάδα ερχόμαστε και αυτή την Ελλάδα ψάχνουμε’’».
Γαστρονομικός τουρισμός
μέσα από την απλότητα του χωριού
«Μέσα σε αυτά τα πολύτιμα αλλά απλά και καθημερινά για μας που ζούμε σε ένα μέρος με λιγότερους από 100 μόνιμους κατοίκους είναι το κομμάτι της διατροφής μας και αυτή είναι η επόμενη ομάδα επισκεπτών που βρέθηκε στο χωριό. Γαστρονομικός και οινικός τουρισμός, λοιπόν. Το ψωμί φρέσκο και χωριάτικο, η σούμα φετινή και το ελαιόλαδο δικής μου παραγωγής. Τα αυγά μας, τα φρούτα μας και στην ταβέρνα του χωριού η Δέσποινα να μαγειρεύει τις παραδοσιακές συνταγές και να δίνω την ευκαιρία στους επισκέπτες μου να βάλουν την ποδιά τους και να μαγειρέψουν μαζί της το γεύμα τους. Να έχουν πάει πριν στο βουνό με τον σύζυγο της Δέσποινας, τον Μανώλη και να έχουν κόψει τα μανιτάρια που θα τα έτρωγαν ψητά το μεσημέρι. Όπως είπε και ο φίλος μου ο Τσάρλι ‘’για’ αυτή την Ελλάδα έρχονται’’» λέει ο Γιώργος, που δίνει μία διαφορετική διάσταση στον γαστρονομικό τουρισμό, προσιτή, απλή, καθημερινή.
Ο Γ. Θυρής, μετακόμισε στον Μονόλιθο το 2008 και έκτοτε δραστηριοποιείται εκεί επαγγελματικά, επενδύοντας στον εναλλακτικό τουρισμό μέσα από την αγάπη του για το χωριό και την στήριξη των λιγότερο από 100 μόνιμων κατοίκων στο εγχείρημά του. Όπως λέει, η απόφασή του ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια και χωρίς πρότερη εμπειρία στο αντικείμενο της φιλοξενίας, πράγμα που ήταν μεγάλη πρόκληση καθώς η βιωσιμότητα της επιχείρησης ήταν μονόδρομος και μάλιστα τα χρονικά περιθώρια περιορισμένα. «Οι αγωνίες που έζησα και ζω κάνοντας αυτό το βήμα δεν σας κρύβω ότι τα πρώτα δύο έτη πέρα από ιδιοκτήτης του καταλύματος χρειάστηκε να δουλεύω και μια δεύτερη δουλειά σε παρακείμενο χωριό. Σε αντίθεση με την ιδιαίτερη τουριστική ανάπτυξη του κέντρου και της ανατολικής πλευράς του νησιού, όπου παρατηρούμε τα μεγάλα resort με εποχιακή λειτουργία, ο Μονόλιθος του 2008 είχε να αναδείξει μια απίστευτη φυσική ομορφιά, έναν μαγευτικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας, χωρίς όμως κάποια οργανωμένη μονάδα υποδοχής επισκεπτών ή άλλη αμιγώς τουριστική δραστηριότητα. Με αυτά τα δεδομένα και παρόλες τις αντιξοότητες αλλά με πολλή θέληση, μεράκι και αγάπη ξεκίνησα μια προσπάθεια να εντάξω τον Μονόλιθο στον τουριστικό χάρτη. Σύμμαχοί μου η απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου, η συγκλονιστική ιστορία του χωριού μου και μια απόφαση ζωής να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα…».
