Την Δευτέρα 04 Απριλίου ο βουλευτής του Ποταμιού, Χάρης Θεοχάρης μίλησε στον Βήμα fm για το ΔΝΤ και τα Wikileaks.
Για την υπόθεση του ΔΝΤ και τα Wikileaks
«Το ΔΝΤ θα δεχθώ – και από πολλές απόψεις είναι δίκαιο – ότι είναι ο διάολος ο ίδιος! Ζητάει τόσο σκληρά μέτρα και δύσκολα για να τα αντέξει η ελληνική κοινωνία. Όμως, αν αυτή τη στιγμή μπορώ για χάρη του ελληνικού λαού να γλιτώσω 900 εκατ. μέτρα και μπορώ να μειώσω τους στόχους κατά 3,4 δις ή να μειώσω το χρέος κατά 3,4 δις, και με τον διάολο θα συμμαχούσα, θα τον έβαζα μπροστά, πολιορκητικό κριό, για να σπάσει η αντίσταση της κυρίας Μέρκελ ή οι όποιες δυσκολίες μπορεί να υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Η κυβέρνηση χάνει μια τεράστια ευκαιρία και θα σας θυμίσω πέρσι, για να το συγκρίνουμε με άλλες ευκαιρίες: πέρσι λοιπόν, εξαφανίστηκε η ρευστότητα, έκλεισαν οι τράπεζες, ήρθαν τα capital controls, διαλύθηκε η οικονομία, αυξήθηκαν τα χρήματα που χρωστάει το Δημόσιο για να πετύχει τι στη διαπραγμάτευση; Να μειωθεί 1%, οι στόχοι ήταν 4,5% το 2018 και κατέβηκαν στο 3,5% και έρχεται το ΔΝΤ και σου λέει ο στόχος να είναι 1,5%, δηλαδή η κυβέρνηση πέτυχε το διπλάσιο από μόνη της και εμείς θα το κοιτάμε και θα λέμε «όχι, δεν πρέπει να εκβιαστεί η Γερμανία»;»
Για τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για το ζήτημα
«Νομίζω ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι διαφορετικός από το να μπαίνει στα ζητήματα που είναι πλήρως και συνταγματικά αρμοδιότητα της κυβέρνησης. Κατ’ αρχήν, ο ρόλος του ESM είναι εντελώς διαφορετικός από το ΔΝΤ. Δεν θα έπρεπε λοιπόν, για θέματα που έχουν πάρα πολύ υψηλές τεχνικές απαιτήσεις και γνώσεις, να βάζουμε τον ΠτΔ, που είναι ένα πρόσωπο πάρα πολύ υψηλού κύρους διεθνώς, να κάνει (δηλώσεις). Συνταγματικά δεν μπορεί να κάνει δηλώσεις ο ΠτΔ που δεν τις βλέπει η κυβέρνηση και δεν τις εγκρίνει.»
Για την έκβαση της διαπραγμάτευσης
«Υπάρχουν δύο θεωρητικές πιθανότητες: η μία είναι, σαν μία οικογένεια, στην οποία όλοι μισιούνται και δεν το λέει κανένας ξαφνικά ξεσπάει κάτι και αυτό ήταν αφορμή και ίσως τα πνεύματα μετά ηρεμήσουν και οι θέσεις του καθενός να είναι μετά μόνο στο τραπέζι και να στρέφονται γύρω από το πρόβλημα – και αυτό θα οδηγήσει σε μια γρήγορη λύση και έτσι αυτό είναι το θετικό σενάριο. Το άλλο είναι να μπει καθένας και να περιχαρακωθεί στη θέση του και να μην πιστεύει ο ένας τον άλλον, να μην τον εμπιστεύεται και να λέει π.χ. «εσύ είσαι αυτός που είπες ότι θα με εκβιάσεις και θα κάνεις πιστωτικό γεγονός» και τελικά να οδηγηθούμε σε παράλυση και να μην μπορούμε να έλθουμε σε συμφωνία.»
Το ΒΗΜΑ
