Εχει ακουστεί περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια, από το πολιτικό προσωπικό της χώρας όταν το εγκαλούν: «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» σου λέει.
Ωραία! Την ανέλαβες και μετά;
Εχει συνέπειες αυτή η πολιτική ευθύνη; Ποιες είναι; Ο αναλαμβάνων την πολιτική ευθύνη για κάτι, χάνει το πολιτικό του αξίωμα και την διοικητική του θέση; Επιστρέφει στο Δημόσιο τους μισθούς σαν συντονιστής ή προϊστάμενος, αφού οι πολιτικές του αποφάσεις κι οι ενέργειες δημιούργησαν ζημιά ή δεν έφεραν αποτέλεσμα το αναμενόμενο ή ακόμη και αυτό που είχε υποσχεθεί ; Αναγκάζεται να διορθώσει με δικά του έξοδα την ζημιά που προκάλεσε ή αποζημιώνει το Δημόσιο; Αποζημιώνει μα δικά του έξοδα όσους έχουν θιγεί από τις συνέπειες των πολιτικών του αποφάσεων; Υπάρχει, τέλος πάντων, κάποιου είδους συνέπεια που να συνοδεύει την συγκεκριμένη έκφραση όσον αφορά τον πολιτικά υπεύθυνο, για οτιδήποτε;
Τίποτε απ’ όλα αυτά. Την αναλαμβάνει και ξανά προς την δόξα τραβά. Ο όρος «πολιτική ευθύνη» είναι – ή έχει γίνει- μια κενόλογη και συνειδητή επινόηση όσων την επικαλούνται, η οποία σκοπεύει στην προσωρινή εκτόνωση της έντασης που δημιουργείται στους πολίτες από το αίτημα απόδοσης δικαιοσύνης, μπροστά την συνειδητοποίηση της ασυδοσίας και της συλλογικής ζημιάς που προκαλεί η ανευθυνότητα (τουλάχιστον) κι η ασυνειδησία των πολιτικών. Ο όρος αυτός από μόνος του αποτελεί κορυφαίο δείγμα περιφρόνησης και εμπαιγμού, των πολιτών.
Υ.Γ. Ναι ξέρω, κάποιοι θα επικαλεσθούν το τι δεν θα πρέπει να ποινικοποιείται η πολιτική ζωή, διότι διαφορετικά δεν θα μπορεί να ασκηθεί με αποφασιστικότητα και τόλμη η πολιτική και θα αναπτυχθεί η ευθυνοφοβία μπροστά στον φόβο της ποινικής ή αστικής ευθύνης. Δεν βρίσκω πειστική την άποψη ότι ένας γιατρός ή ένας δικηγόρος ή ένα μέλος διοικητικού συμβουλίου εταιρείας, ακόμη και ένας απλός υπάλληλος, πρέπει να φέρουν ευθύνη για τις πράξεις που ασκούν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, περιλαμβανομένων και των πράξεων ή παραλείψεων που οφείλονται σε αμέλεια, ενώ από την άλλη οι πολιτικοί θα πρέπει να είναι ανεύθυνοι ή περιορισμένης ευθύνης. Αλλά και εάν δεχθούμε την άποψη αυτή, θα πρέπει να αναλογισθούμε μήπως έχει… παραφορεθεί η έννοια της «πολιτικής ευθύνης» και κακοποιηθεί.
Μήπως από τότε που ανακαλύφθηκε το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» χάθηκε η η έννοια της πολιτικής τιμής, το φιλότιμο που λέει πιο απλά η λαϊκή ρήση.
