Ο Ελληνοαμερικανός επενδυτής Μερκούριος Αγγελιάδης, ο επιχειρηματίας που θέλησε να επενδύσει 300 εκατ. ευρώ στην Αφάντου της Ρόδου, μιλά για εσκεμμένη εμπλοκή της διαδικασίας και απειλεί με αποχώρηση. Τονίζει ότι οι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες δεν εμπιστεύονται την ελληνική κυβέρνηση και απορεί γιατί στη χώρα, επιλέγουν τα δανεικά αντί για τις επενδύσεις.
Συνέντευξη στη Δέσποινα Συριοπούλου
“Η συμπεριφορά αυτή της κυβέρνησης αποτρέπει καθένα που θα ήθελε να επενδύσει στην Ελλάδα” αναφέρει το Capital.gr ο Μερκούριος Αγγελιάδης, ο επιχειρηματίας που οραματίστηκε να δημιουργήσει τη “Ριβιέρα της Μεσογείου” στη Ρόδο, ύστερα από την ανακοίνωση του Υπ. Πολιτισμού για το χαρακτηρισμό ως αρχαιολογικό χώρο μιας έκτασης περισσότερο από 10.000 στρέμματα στην περιοχή της Αφάντου. Επιπροσθέτως, θεωρεί ότι οι επενδύσεις είναι ο μόνος δρόμος μέσα από τον οποίο μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει.
Η θέληση του Ελληνοαμερικανού εγνωσμένου κύρους επιχειρηματία Μερκούρη Αγγελιάδη, με πείρα σε μεγάλα έργα, και δη ομοσπονδιακά, να αξιοποιήσει την περιοχή αυτή, μια προοπτική που έδωσε –προς στιγμή– ανάσα ζωής στους κατοίκους, με την απόφαση –τότε της κυβέρνησης Σαμαρά– να δώσει όλο αυτό τον εγκαταλελειμμένο χώρο που ταλαιπωρεί και υποβιβάζει την τουριστική προσέγγιση και εκμετάλλευσή της ήδη από την 10ετία του 1970.
Η επένδυση παρά τις γνωστές γραφειοκρατικές δυσκολίες του ελληνικού δυσκίνητου κράτους, εν τούτοις προχωρούσε σταδιακά έστω και μετ’ εμποδίων. Ο Μερκούρης Αγγελιάδης, ξεχειλίζοντας οργή αλλά και θυμό –πλην όμως όντας ιδιαίτερα φλεγματικός– για την συνολική συμπεριφορά του ελληνικού δημοσίου –όπως μας είπε ο ίδιος, δεν ξεχωρίζει κόμματα και κυβερνήσεις, ούτε εμπλέκεται στις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες– που μετά τα τελευταία γεγονότα με το Υπουργείο Πολιτισμού εμφανίζεται σαν να εξαπατά, για ακόμα μια φορά, έναν υποψήφιο επενδυτή. Επένδυση, η οποία αν προχωρήσει, θα αποφέρει μέγιστα οφέλη όχι μόνο στην περιοχή με την ανάπτυξη, αλλά και συνολικά στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση, όμως, με κάποιο τρόπο φαίνεται να βάζει φρένο στα σχέδια του επιχειρηματία για το μεγαλόπνοο αυτό έργο.
Η επένδυση για την περιοχή της Αφάντου για τον Μερκούριο Αγγελιάδη δεν είναι καινούργια. Από το 1993, επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του είτε για αγορά, είτε για ενοικίαση. Και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έγιναν ανάλογες προσπάθειες, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα. Από τότε πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια, όπως μας λέει ο ίδιος καθ’ οδόν προς το Άγιο Όρος, διευκρινίζει πως πριν από λίγα χρόνια και ευρισκόμενος στο ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ για την επίσκεψη του Οικουμενικού πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και του Ποντίφικα Φραγκίσκου το 2014, πέρασε από τη Ρόδο –ο ίδιος κατάγεται από τη Σύμη– και εκεί έμαθε για πρώτη φορά για το διαγωνισμό που είχε προκηρύξει το ΤΑΙΠΕΔ. Ο Μερκούρης Αγγελιάδης θέλησε να πάει κόντρα σε αυτό που υπογραμμίζεται σε ελληνοαμερικανικούς επιχειρηματικούς κύκλους, όταν διαχωρίζονται πλήρως τα πατριωτικά συναισθήματα και η αγάπη για την Ελλάδα από τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Θέλησε –παρά τα γνωστά προβλήματα του δυσκίνητου και γραφειοκρατικού ελληνικού κράτους– να κάνει όλα όσα απαιτούνται, μέχρι να αρχίσει το έργο να παίρνει σάρκα και οστά.
Χρειάζονται επενδύσεις, όχι δανεικά…
Εμφανώς σαστισμένος και δικαιολογημένα απογοητευμένος από τις τελευταίες εξελίξεις, περιμένει να δει τι θα επακολουθήσει, επαναξιολογώντας τις προθέσεις του και τις επόμενες κινήσεις του.
– Πώς σχολιάζετε τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες;
Πολλά πράγματα δεν μπορώ να τα εξηγήσω. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι ότι όταν ανέφερα και ανέλυσα στους Ροδίτες τι θέλω να κάνω, υπήρξε ενθουσιασμός. Όλοι αγάπησαν το έργο. Η επένδυση είναι πολύ μεγάλη. Χρειάζονται πολύ μεγάλα ποσά, και θεωρούσα ότι μπορώ να προσελκύσω και άλλους επιτυχημένους Ελληνοαμερικανούς επιχειρηματίες, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αλλά και άλλους με επενδυτικό ενδιαφέρον. Προσωπικά με ενδιέφερε να γίνει το έργο, αλλά και να μην χάσω χρήματα. Ένα έργο που το θέλει η Ρόδος. Αν γίνει, θα μπορέσει να προσελκύσει και άλλου είδους τουρίστες. Δεν θα αφορά μόνο τους τουρίστες με το βραχιολάκι (σ.σ. all inclusive). Μην παρεξηγηθώ, δεν το κατηγορώ αυτό το είδος (τουρίστα), ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Αφορά και ανθρώπους/επισκέπτες που για παράδειγμα παίζουν γκολφ, όχι τον Αύγουστο, που έχει πολλή ζέστη, αλλά τον Οκτώβριο ή ακόμα και τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο. Είναι αυτός που θα “κλείσει” κάποιο γιοτ. Είναι αυτός που θα πάει στην παλιά πόλη να φάει. Γι’ αυτό λέω ότι αυτό το έργο μπορεί να δημιουργήσει τη “ριβιέρα της Μεσογείου”. Δεν είναι δυνατόν ο τουρισμός να σταματάει στις 15 Οκτωβρίου. Και αυτό επιδιώκουμε με αυτή την επένδυση. Τουρισμό 12 μήνες το χρόνο.
-Με αυτή τη συμπεριφορά, θεωρείτε ότι η κυβέρνηση βοηθάει τις επενδύσεις;
Κατηγορηματικά όχι. Θα σας πω την εμπειρία μου στην Αμερική, όντας μέλος σε μεγάλους οργανισμούς. Συζητώντας με επιτυχημένους επιχειρηματίες, με πολλά χρήματα, Ελληνοαμερικανούς δεύτερης και τρίτης, με κοροϊδεύουν για την απόφασή μου. Μου λένε “ο πατέρας μου είχε χάσει τα χρήματά του και μου είχε πει να μην κάνω κάποια κίνηση”. Είναι πολύ λυπηρό αυτό που λέω. Κανένας επιχειρηματίας με πολλά χρήματα δεν θέλει να έρθει στην Ελλάδα. Απόδειξη ότι κανείς επιχειρηματίας από την μεταπολίτευση και μετά δεν κατάφερε να κάνει κάποιο έργο.
– Τι θα θέλατε να πείτε στην πολιτική ηγεσία;
Χρειάζονται οπωσδήποτε επενδύσεις για να ανοίξουν δουλειές. Είναι το πρωταρχικό και το βασικό. Όχι δανεικά. Χρειάζονται ανθρώπους να έρθουν να επενδύσουν! Δεν το καταλαβαίνουν; Και να πάψουν τα εγώ κα εσύ και η καρέκλα. Οι επενδύσεις είναι ο μόνος τρόπος να σωθεί η Ελλάδα μας! Είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Στην συζήτηση με τον Μερκούρη Αγγελιάδη, ήταν παρών και ο εκπρόσωπός του στην Ελλάδα και στενός του συνεργάτης στην επένδυση, Αναστάσιος Ατσίδης, ο οποίος πολύ γλαφυρά μας περιγράφει τα γεγονότα των τελευταίων δυο ετών, θεωρώντας μάλιστα με την τελευταία απόφαση ο στόχος ήταν να ματαιωθεί η επένδυση.
“Τον Ιούλιο του 2014, ο κ. Αγγελιάδης ήταν πλειοδότης στο διαγωνισμό με 26, 9 εκατ. με τον δεύτερο πλειοδότη στα 17 εκατ., με ενδιαφέρον να πάρει το βόρειο τμήμα του Γκολφ, ενώ το νότιο πήρε η εταιρεία του κ. Νικολαϊδη. Από το διαγωνισμό, προβλεπόταν η κατάθεση της εγγυητικής επιστολής 2 εκατ. ευρώ. Την περίοδο εκείνη η διαφορά ευρώ δολαρίου ήταν περίπου στο 1,4 και ο πλειοδότης χρειάστηκε να στείλει ένα ποσό περίπου 3 εκατ. δολάρια στην τράπεζα της Ρόδου και εν συνεχεία εκδόθηκε η εγγυητική επιστολή. Υπήρξαν αρκετές καθυστερήσεις για την υπογραφή των συμβολαίων, από διάφορα θέματα που είχαν προκύψει. Πριν από περίπου 3 μήνες κληθήκαμε από το Υπουργείο Πολιτισμού που ήθελε ένα αρχαιολογικό τμήμα 209 στρεμμάτων, το βουνό του Ερημόκαστρου, να εξαιρεθεί από το Project. Αφού λοιπόν ζήτησαν τα 209 στρέμματα να βγουν από το συμβόλαιο που θα γινόταν, εμείς το αποδεχθήκαμε, διότι η χρήση του ήταν αρχαιολογική και δεν μπορείς να χτίσεις μέσα σε αυτό. Η οποιαδήποτε κατασκευή γινόταν εκεί (πεζόδρομοι κλπ), θα ήταν κατόπιν έγκρισης του τοπικού συμβουλίου και στη συνέχεια αρχαιολογικού συμβουλίου. Δεχθήκαμε λοιπόν να φύγουν αυτά τα 209 στρέμματα από τον διαγωνισμό. Πριν από 10 ημέρες κληθήκαμε εκ νέου από το Υπουργείο περιβάλλοντος, όπου μας ζητήθηκε ένας υδροβιότοπος, περίπου 10,5 στρέμματα να βγει από τον διαγωνισμό. Τους είπα ότι αυτός ο χώρος δεν είναι υδροβιότοπος, διότι γνωρίζω την περιοχή και ότι αυτός ο χώρος ήταν “μπαζότοπος” και όχι υδροβιότοπος. Δυσκολεύτηκαν να το καταλάβουν. Επίσης τους εξήγησα ότι δεν θα γινόταν κάποιο κτίσμα στο χώρο αυτό και ότι η εταιρεία που έκανε τον διαγωνισμό, σωστά προέβλεψε να δοθεί στον επενδυτή διότι θα τον κρατούσε πάντα καθαρό. Ζήτησαν να φύγει και αυτό, ενώ από την πλευρά μου επιφυλάχθηκα να τους στείλω φωτογραφίες. Από και πέρα δεν ξέρω ποια ήταν η τύχη του. Στις 22 Απριλίου έλαβε χώρα το Συμβούλιο Διοίκησης, όπου τα συναρμόδια υπουργεία συνεδριάζουν για τη δημοσίευση του Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου που θα ισχύσει. Και ενώ πιστεύαμε ότι το θέμα θα τελείωνε, προς έκπληξή μας, ο δικηγόρος του κ. Αγγελιάδη στην Αθήνα και οι τεχνικοί του σύμβουλοι τον ειδοποίησαν ότι στο Συμβούλιο Διοίκησης εμφανίστηκε κάποιος εκπρόσωπος του Υπουργείου πολιτισμού και δήλωσε ότι όλο το ακίνητο τίθεται σε αρχαιολογική ζώνη και μεταφέρονται όλες οι αρμοδιότητες του από το υπουργείο Περιβάλλοντος στο υπουργείο Πολιτισμού, καθώς και ότι διάταγμα στις 21 Απριλίου του 2016 αναφέρει σαφέστατα ότι γίνεται επαναπροσδιορισμός της έκτασης του Ερημοκράστρου που από 209 στρέμματα που μας ζητούσαν, έγινε 10.000 στρέμματα.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι γίνεται με την επένδυση του βόρειου και του νότιου Γκολφ. Όλη η επένδυση ‘πάει περίπατο’. Φαίνεται ότι δεν θέλουν να την κάνουν την επένδυση. Θέτουν δηλαδή το βόρειο Γκόλφ, αλλά και το νότιο, των οποίων πλειοδότες είναι ο κ. Αγγελιάδης και ο κ. Νικολάιδης ως αρχαιολογική ζώνη. Θεωρώ, λοιπόν, ότι θέλουν να ματαιώσουν την επένδυση.
Οι τεχνικοί σύμβουλοι του κ. Αγγελιάδη στην Αθήνα και το νομικό του γραφείο παρακολουθούσαν την πορεία της υπόθεσης. Υπήρχε βέβαια κάποια μεγάλη καθυστέρηση, διότι υπήρχαν κάποια προβλήματα από πλευράς της Διοίκησης –γνωρίζετε πώς δουλεύει το κράτος–, γι’ αυτό και πιστεύαμε πως η υπόθεση θα έκλεινε. Γι’ αυτό και ο κ. Αγγελιάδης έχει δαπανήσει ένα μεγάλο ποσό, πάνω από 1 εκατ. ευρώ τόσο για το Master plan της επένδυσης από μελετητικό γραφείο της Νέας Υόρκης, όσο και για την νομική υποστήριξη στην Αθήνα, καθώς αντίστοιχα και τεχνική υποστήριξη. Και έρχονται σήμερα και του λένε ότι η επένδυση σχεδόν ακυρώνεται”.
Να σεβαστούν την προκήρυξη του διαγωνισμού
– Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις σας;
Όπως αναφέρει ο κ. Αγγελιάδης: αν δεν μου το δώσουν όπως λέει η προκήρυξη του διαγωνισμού και όπως το πήρα, κάνοντας αυτή την προσφορά, θα αποχωρήσω, θα απαιτήσω από το ελληνικό δημόσιο τις δαπάνες που έχω ξοδέψει μέχρι σήμερα και θα ζητήσω και τις αποζημιώσεις στα ευρωπαϊκά δικαστήρια ή όπου αλλού χρειαστεί.
Όλη η περιοχή δεν είναι αρχαιολογική. Αυτοί το βάφτισαν έτσι, προκειμένου να ματαιώσουν την επένδυση. Διότι ένας αρχαιολογικός χώρος προσδιορίζεται από τα πόσα αρχαία έχουν βρεθεί, στις ανασκαφές που έχουν γίνει. Το βουνό του Ερημόκαστρου είναι ένα βουνό που λένε ότι υπήρξαν κάποια ευρήματα στο παρελθόν, ας επαναπροσδιορίσουν λοιπόν τις συντεταγμένες εκεί και από τα 209 στρέμματα ως αρχαιολογική ζώνη, ας το κάνουν 210, 220, άντε 250. Το να την επαναπροσδιορίζουν σε 10.000 στρέμματα, όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχει σκοπιμότητα.
-Όλη η επένδυση πόσα στρέμματα είναι;
Η καθαρή οικοδομήσιμη επένδυση είναι 540 στρέμματα. Από εκεί και πέρα παραδίδονται για χρήση άλλα 500 στρέμματα που είναι το Golf και έχει την υποχρέωση η Μ.Α. Angeliades (σ.σ η εταιρεία του κ. Αγγελιάδη) να το φτιάξει και επιπλέον είναι κάποιες ακόμη εκτάσεις μη οικοδομήσιμες.
-Είπατε ότι υπάρχει σκοπιμότητα;
Ναι, όλη αυτή η ιστορία είναι για να ματαιωθεί η επένδυση. Είναι δυνατό πριν γίνει ο διαγωνισμός να μην έχει ελεγχθεί ότι ο χώρος είναι αρχαιολογικός. Πώς είδαν τότε το Ερημόκαστρο με 209 στρέμματα και το έβαλαν στο project και έρχονται τώρα και λένε δεν είναι 209, αλλά 10.000 στρέμματα.
capital.gr
