Ανάπτυξη (πάλι)

Η μαγική λέξη «ανάπτυξη» συνοδεύει σχεδόν κάθε πρόταση υπουργού ή άλλου πολιτικού παράγοντα εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι, αλλά έχει γίνει απαραίτητο αξεσουάρ τους τα 6 τελευταία. Το πρόβλημα είναι πως οι πολιτικοί μας νομίζουν πως όσο εύκολα διόριζαν στο δημόσιο, άλλο τόσο εύκολα θα προσφέρουν απλόχερα στους πολίτες την «ανάπτυξη». Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός πως δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι ανάπτυξη γιατί εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα αναπτύσσονταν μέσω της κατανάλωσης και των δανεικών. Και εκτός αυτού, η ανάπτυξη συνδέεται με την ύπαρξη σαφούς σχεδίου. Τέτοιο σχέδιο προς το παρόν δεν υπάρχει γιατί ή μάλλον εξαγγέλλεται από τον εκάστοτε κυβερνώντα και όταν έρθει ο επόμενος ακυρώνεται το προηγούμενο και εξαγγέλλει ένα δικό του. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο ανάπτυξης μένει στα χαρτιά και προσπαθούν να την φέρουν στις εισόδους της χώρας, με  εκδόσεις εγκυκλίων ή μιας  υπουργικής απόφασης, για να «αυξηθούν οι εξαγωγές», να αυξηθεί η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων ή να ξεκινήσουν τα εκατοντάδες βαλτωμένα έργα ανά την Ελλάδα. Έτσι ακόμα και για τα αυτονόητα, έχουν εκδοθεί δεκάδες εγκύκλιοι, υπουργικές αποφάσεις και αντικρουόμενοι νόμοι. Για να υπάρξει η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι πολιτικοί μας πρέπει οι τρεις μηχανές (κρατική, ιδιωτικός τομέας, τράπεζες-οικονομία) να δουλέψουν. Μόνο που και οι τρεις έχουν ξεμείνει από καύσιμα. Οσο θα ζουν και θα κινούνται γύρω από τις δόσεις των δανεικών και των ατέλειωτων διαπραγματεύσεων, θα χορταίνουμε ανάπτυξη στα λόγια.