Το “κλίμα” που επικρατεί στις συνομιλίες για τη διαμόρφωση της θέσης του ΔΝΤαπέναντι στο ελληνικό χρέος δίνει μέχρι στιγμής δύο συν μία ημερομηνίες ως καθοριστικές: την 24η Μαΐου, τη συνάντηση του Σεπτεμβρίου και ενδιάμεσα την 26 Μαΐου.
Από τις δύο συν μία ημερομηνίες, εκείνη της 26ης Μαΐου, όπως επισημαίνεται από αρμόδιες κοινοτικές πηγές σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τα τελευταία 24ωρα, “ενδέχεται να αποδειχθεί η πλέον παραγωγική…”.
Εκείνη την ημέρα στο Ξενοδοχείο “Shima Kanko”, στο νησί Kashiko στην πόλη Shima της Ιαπωνίας θα συγκεντρωθούν οι ηγέτες των επτά ισχυρότερων χωρών του πλανήτη, οι γνωστές και ως G-7.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, αν δεν έχει υπάρξει ξεκαθάρισμα της θέσης του ΔΝΤ απέναντι στην ευρωπαϊκή πρόταση για την διευθέτηση του ελληνικού χρέους την Τρίτη 24 Μαΐου στο Eurogroup – κατά την εκτίμηση αξιωματούχων της Κομισιόν πιθανότητα όχι ιδιαίτερα ισχυρή – το θέμα θα ενταχθεί στην ατζέντα του G-7. Και το ΔΝΤ θα επιχειρήσει να αντιμετωπισθεί το θέμα στο πλαίσιο της “διεθνούς συνεννόησης” και όχι σαν διμερές του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη και ειδικά με τη Γερμανία.
Με απόλυτη γνώση αυτής της “διαδικασίας” στην Ευρωζώνη – της οποίας μέλη είναι οι ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν στο G-7 – έχει ζητηθεί από τον κ. Regling η προσαρμογή της ευρωπαϊκής πρότασης σε ενα σχήμα, που να “σέβεται” την σθεναρή αντίθεση του κ. Schaeuble απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο να υποχρεωθεί ο ίδιος να φέρει πρόταση ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στο γερμανικό κοινοβούλιο πριν από τις εκλογές του 2017.
Ταυτόχρονα το σχέδιο πρότασης σχεδιάζεται ώστε να επιτρέπει στο ΔΝΤ να πάρει μία θέση συμβατή με το καταστατικό του, που προϋποθέτει την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους για να μείνει στο πρόγραμμα.
Το “σχήμα” που έχει επιλεγεί είναι εκείνο της φόρμουλας των παρεμβάσεων σε βάθος χρόνου και σε συνάρτηση με τις ανάγκες (που έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις στην διεθνή διπλωματία) : “ο οδικός χάρτης”.
Για τον λόγο αυτό ο οδικός χάρτης ρύθμισης για το ελληνικό χρέος χωρίσθηκε σε τρεις περιόδους: βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη.
Συμφωνία και διαφωνία
Για τα δύο πρώτα στάδια η βάση συμφωνίας με το ΔΝΤ υπάρχει καθώς η χρηματοδότηση από τον ESM καλύπτει τον βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα βιωσιμότητας.
Εκεί που το ΔΝΤ και ο …Schaeuble έχουν στυλώσει τα πόδια ο ένας απέναντι στον άλλον είναι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα την οποία το ΔΝΤ εξετάζει σε ορίζοντα 60 ετών (!) και η οποία προϋποθέτει δεσμεύσεις μακροπρόθεσμης ελάφρυνσης που ο κ. Schaeuble δεν μπορεί να υπογράψει προεκλογικά…
Για τον λόγο αυτό εκτιμάται οτι η οποιαδήποτε “συμφωνία” θα μπορούσε να περπατήσει μόνο στο πλαίσιο ενός διεθνούς “status quo”, όπου η σημασία της αποφυγής ενός ελληνικού “ατυχήματος” (που θα μπορούσε να γίνει η θρυαλλίδα ενός νέου κύκλου αναταραχής στις αγορές), πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί τουλάχιστον άμεσα. Λογική στην οποία συμφωνεί απόλυτα και ο κ. Draghi.
Αυτή είναι η βασική στόχευση της ενσωμάτωσης του θέματος του ελληνικού χρέους στην ατζέντα της συζήτησης που θα γίνει στο Shima Kanko στα τέλη της επόμενης εβδομάδας.
Εκεί όπου κεντρικοί τραπεζίτες και πολιτικοί του G-7 θα πρέπει να ολοκληρώσουν τη συζήτηση που άφησαν ανοικτή – και χωρίς άμεση απάντηση – για τη διεθνή κρίση και τα όρια των παρεμβάσεων των κεντρικών τραπεζών στις 22 Φεβρουαρίου στο G-20.
Μια τέτοιου είδους “ρύθμιση” για το ελληνικό χρέος ακούγεται προς το παρόν ως πολύ περισσότερο πιθανή. Έτσι ώστε τον Σεπτέμβριο το ΔΝΤ να δρομολογήσει τις δικές του αποφάσεις για το ελληνικό χρέος, αφού θα έχει ξεπερασθεί ο “κάβος” του Ιουλίου με μία “δήλωση” στήριξης της βιωσιμότητας του προγράμματος από την κα Lagarde. Και θα επιτραπεί έτσι η εκταμίευση της δόσης που θα απαλλάξει τις αγορές από την ανησυχία της αποπληρωμής ή όχι της ΕΚΤ από την Ελλάδα τον Ιούλιο και τους επόμενους μήνες μέχρι τουλάχιστον τα τέλη του 2016.
Ο κ. Στουρνάρας, η ΕΚΤ και ο κ. Schaeuble
Μέσα στο κάδρο αυτών των διεργασιών και παρά τις προσπάθειες να βρεθούν κοινά αποδεκτές λύσεις, οι εντάσεις όμως έχουν κάθε λόγο να πολλαπλασιάζονται. Και να εκδηλώνονται σε διάφορα σημεία.
Ενα από αυτά ήταν η πρόσφατη παρέμβαση του διοικητή της ΤτΕ κ. Στουρνάρα, ο οποίος κατά παρέκκλιση της διακριτικής στάσης που έχει διατηρήσει (σ.σ. η ΤτΕ) στο θέμα της διαπραγμάτευσης, έγινε ο φορέας έκφρασης τέτοιων εντάσεων όταν έμμεσα με τις θέσεις του όσο αφορά τις εκτιμήσεις για το εφικτό πρωτογενές πλεόνασμα έστρεψε τους προβολής ευθύνης από το ΔΝΤ προς τον κ. Schaeuble.
Ο διοικητής της ΤτΕ προχώρησε στην εκτίμηση οτι ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 2% του ΑΕΠ θα μπορούσε να είναι αποδεκτό από το ΔΝΤ και να γίνει η βάση του σχεδίου ρύθμισης του ελληνικού χρέους.
Η παρατήρηση αυτή, όπως εκτιμάται αρμοδίως, δεν θα μπορούσε να γίνει παρά μόνο με την σιωπηρή και διακριτική έγκριση ή και σύσταση της διοίκησης της ΕΚΤ με την οποία ο κ. Στουρνάρας είναι σε απόλυτο – θεσμικά και προσωπικά – συντονισμό.
Το γεγονός οτι επισημαίνει αφ’ ενός την ανάγκη προσαρμογής του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 2% του ΑΕΠ από 3,5% που προβλέπει η συμφωνία (και απαιτεί ο Γερμανός υπ. Οικονομικών) και αφ’ εταίρου δεν θα μπορούσε να γίνει τέτοια δημόσια παρέμβαση χωρίς την σιωπηρή έγκριση της ΕΚΤ, ερμηνεύεται ως άλλη μία έκφραση της έντασης και διαφοράς απόψεων που επικρατεί μεταξύ Schaeuble – Draghi.
Και επιπλέον – το κυριότερο – “αναπροσανατολίζει τους προβολής ευθύνης για τα προβλήματα του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ προς τον γερμανό Υπ. Οικονομικών…”.
Ίσως, όπως αναφέρεται από τους ίδιους κύκλους, το σχέδιο που πρότεινε ο κ. Στουρνάρας για το θέμα διευθέτησης του χρέους, να το δούμε να κερδίζει περισσότερη προσοχή τους επόμενους μήνες.
Βέβαια, πληροφορίες του Capital.gr, αναφέρουν οτι οι τελικές αποφάσεις αφορούν στο ESM και στον κ. Regling, στον οποίο διασταυρώνονται όλων των ειδών οι πιέσεις. Πιέσεις τις οποίες ο ίδιος επιχειρεί να διαχειρισθεί καταφεύγοντας διακριτικά και στην “τεχνική” συμβολή αρμόδιων στελεχών και παραγόντων στον ΟΔΔΗΧ και την ΤτΕ.
capital.gr
