“Ζούγκλα” τα πιο τουριστικά σημεία της Ρόδου όπου κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρού

Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου

Εχει γίνει κατανοητό σε όλα τα πρόσωπα της τοπικής, τουριστικής αγοράς ότι στο νησί δεν υπάρχει αστυνόμευση γι’ αυτό και ο κάθε ένας μπορεί να κάνει οτιδήποτε θέλει, χωρίς να τιμωρείται. Είναι ξεκάθαρο πια ότι στα πιο τουριστικά μέρη της Ρόδου επικρατεί ο Νόμος της ζούγκλας, όπου το μόνο θήραμα είναι οι τουρίστες και θηρευτές συγκεκριμένοι καταστηματάρχες, που σκυλεύουν οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους. Στα μέρη αυτά, η έννοια της ισονομίας ισχύει μόνο μια φορά το μήνα και μόνο για ένα δίωρο, όσο δηλαδή διαρκεί ο έλεγχος – εξόρμηση των κλιμακίων του Δήμου Ρόδου.
Σήμερα στην τουριστική αγορά της Ρόδου υπάρχουν δύο ειδών καταστηματάρχες. Κυριαρχούν εκείνοι που στέκονται πάνω από τους Νόμους. Είναι εκείνοι που έχουν γεμίσει τον τόπο κράχτες, που έχουν καθυποτάξει τους πάντες και είναι πια βεβαιωμένο ότι ουδείς μπορεί να τους αγγίξει. Για τα πρόσωπα αυτά δεν ισχύουν οι Νόμοι. Κατά παράδοξο τρόπο, αν και η παρανομία τους είναι καθημερινή και καταφανής, εν τούτοις αυτή δεν τερματίζεται ποτέ. Ο δημόσιος εξευτελισμός του τόπου δεν έχει σημασία για τους καταστηματάρχες αυτής της κατηγορίας. Το μόνο που έχει σημασία είναι τα λεφτά και οι συνεχείς εισπράξεις με τρόπο σχεδόν εκβιαστικό. Ο «εκβιασμός» στην προκειμένη περίπτωση είναι πραγματικός, διότι πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η κίνηση ενός «κράχτη» να σταθεί μπροστά από ένα ζευγάρι (κόβοντάς του το δρομο) και να του επιβάλλει να κοιτάξει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση (προς το σημείο όπου βρίσκεται το κατάστημα που εκπροσωπεί).
Οι καβγάδες μεταξύ των κραχτών αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου, διότι στην πραγματικότητα οι ηθικοί αυτουργοί είναι οι καταστηματάρχες – εργοδότες τους. Αυτοί οι τελευταίοι είναι που επιμένουν για ακόμα πιο έντονη πίεση, ακόμα περισσότερες φωνές, ακόμα μεγαλύτερα καραγκιοζιλίκια.
Το είδος των υπηρεσιών και των τροφίμων που προσφέρεται στα καταστήματα των ανωτέρω επιτηδευματιών στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει τόση σημασία. Ωστόσο, για εκείνους και εκείνες που έχουν απορία και επιζητούν απάντηση, αρκεί μια απλή περιήγηση στο trip advisor για να διαπιστωθεί ότι η συμπεριφορά της ζούγκλας και η κτηνώδης συμπεριφορά στους δρόμους, παραμένει κτηνώδης και μέσα στις επιχειρήσεις.
Όλα αυτά ισχύουν επί χρόνια. Οσα ρεπορτάζ κι αν έχουν γραφτεί, όσες αναφορές κι αν έχουν γίνει, όσες μηνύσεις κι αν έχουν υποβληθεί, η πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει. Παραμένει το ίδιο θλιβερή, εκτός κι αν ο θεατής προέρχεται από τα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου, ή από την αχανή σαβάνα και έχει συνηθίσει την εικόνα του κτήνους, που τρέχει για να κατασπαράξει το θήραμα.
Θεατές σε όλα αυτά είναι και οι καταστηματάρχες εκείνοι που πάντοτε τηρούν το γράμμα του Νόμου. Είναι εκείνοι που συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, που φροντίζουν ώστε να κερδίζουν τον πελάτη με τις υπηρεσίες τους και όχι με τις «μαϊμούδες – γορίλες» που έχουν στους δρόμους. Αυτή η κατηγορία των καταστηματαρχών όχι μόνο βλέπει με απογοήτευση τα όσα συμβαίνουν, αλλά επιπρόσθετα πληρώνει με το δικό τους «αίμα» την ανομία. Οι τουρίστες, με τη βιασμένη ψυχολογία, αποστρέφονται τους πάντες. Βαδίζουν και δεν βλέπουν τις ομορφιές του τόπου, αλλά σκέφτονται ότι ο επόμενος που θα συναντήσουν θα τους καταπιέσει ώστε να καθίσουν για καφέ, για φαγητό, να ψωνίσουν κάτι αχρείαστο και πιθανώς υπερτιμημένο.
Οι καταστηματάρχες που ανήκουν στην κατηγορία των «ήμερων» έχουν διαπιστώσει ότι η Ρόδος έχει αρχίσει να γίνεται ζούγκλα. Εχουν διαπιστώσει ότι αν δεν φωνάξουν, αν δεν λαδώσουν, αν δεν βγάλουν κράχτες στο δρόμο δεν πρόκειται να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες υποχρεώσεις. Για τους επιτηδευματίες αυτής της κατηγορίας είναι πια ξεκάθαρο ότι εάν δεν αλλάξουν, απλώς θα μείνουν με τα «αποφάγια» των υπολοίπων και θα βουλιάξουν.
Η ανομία κυριαρχεί στην τουριστική αγορά της Ρόδου και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν θα αλλάξει διότι οι αστυνομικές αρχές δεν μπορούν να επιφορτιστούν και με αυτό το ρόλο, Τουριστική Αστυνομία δεν υπάρχει, ούτε και στελεχιακό προσωπικό υπάρχει στο Δήμο Ρόδου (σύμφωνα με τις περιγραφές της δημοτικής αρχής). Ετσι, άπαντες τώρα έχουν αποδεχθεί νομοτελειακά ότι «ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΡΟΔΟΣ». Μια ζούγκλα, όπου καθημερινά ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει και μάλιστα χωρίς να τιμωρείται.
Ετσι, μέρα με τη μέρα, ακόμα και τα «ήμερα» γίνονται «άγρια». Όταν ο ένας είναι κτήνος, τότε ο γείτονάς του δεν μπορεί να παραμείνει πρόβατο. Ισως, δεν απέχει πολύ η χρονική στιγμή κατά την οποία ολόκληρη η Ρόδος θα είναι ένας τόπος που θα θυμίζει τουρκική αγορά, με τους καταστηματάρχες όλους να έχουν κράχτες που θα τραβούν από τα μανίκια τους περαστικούς, που με τη σειρά τους ξέρουν ότι υπομένουν αυτή τη συμπεριφορά διότι πλήρωσαν ένα κατοστάρικο για διακοπές μίας εβδομάδας σ’ έναν τριτοκοσμικό τόπο.
Αν σήμερα η αγορά της Ρόδου στενάζει είναι επειδή επί χρόνια αυτή η «αγελάδα» ήταν και παραμένει έρμαιο μιας χούφτας επιτήδειων. Επειδή οι τουρίστες δεν αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, έχουν ήδη αρχίσει να τιμωρούν εκείνο που καμία Αρχή δεν τιμώρησε ως τώρα. Οι τουρίστες τιμωρούν τη Ρόδο. Την αποστρέφονται. Κλείνονται στα ξενοδοχεία διότι εκεί νιώθουν ασφάλεια. Αποφεύγουν να κυκλοφορήσουν εκεί που νιώθουν ότι βιάστηκαν ψυχολογικά κι αν ο όρος «ψυχολογικός βιασμός» σε ορισμένους φαντάζει βαρύς, τότε ξανά παραπέμπουμε στις ιστοσελίδες τύπου trip advisor. Οι λέξεις «horrible», «unfriendly», «hideous experience», «avoid», «shame», «warning!!!» συνοδεύουν την καρδιά της Ρόδου.
Η ισονομία δεν υπάρχει ως έννοια στην αγορά της Ρόδου, με μόνη εξαίρεση ένα δίωρο το μήνα, όσο διήρκεσε και η εξόρμηση που έκαναν προχθές τα στελέχη της δημοτικής αρχής στο τουριστικό κέντρο.
Με όλα αυτά να συμβαίνουν καθημερινά, είναι λογικό κάποια στιγμή να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και οι τουρίστες (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι επαναλαμβανόμενοι στη Ρόδο) φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει ότι θα επισκέπτονται το νησί μόνο για τον καλό καιρό και τα καλά ξενοδοχεία. Τα υπόλοιπα (ιστορία, αγορά, φύση, πολιτισμός) τους αφήνουν πια παγερά αδιάφορους. Μια βόλτα στην αγορά είναι αρκετή για να επιβεβαιωθεί στη διαπίστωση αυτή.
Τυφλή ή κακόγουστη
η δημοτική αρχή;
Μια βόλτα στην καρδιά της Ρόδου είναι αρκετή για να διαπιστωθεί το μέγεθος της αυθαιρεσίας που επικρατεί. Στα πιο κεντρικά σημεία του νησιού, για παράδειγμα μέσα στη Νέα Αγορά, έχουν στηθεί παράγκες, με νάιλον και σιδηροδοκούς, που θυμίζουν Φαληράκι στις χειρότερες στιγμές του. Το ίδιο έχει αρχίσει να γίνεται και στον πεζόδρομο της μαρίνας στο Μαντράκι. Τα ξύλινα κιόσκια (που ήρθαν σε αντικατάσταση των καντίνων) έχουν ήδη αρχίσει να μεγαλώνουν, με ξύλινες προσθήκες και ρολά αλουμινίου.
Ιδια εικόνα στο Νιοχώρι, στο Φαληράκι, στη Μεσαιωνική Πόλη ακόμα και στη Λίνδο.
Τα ερωτήματα που εύλογα γεννώνται στον κάθε δημότη είναι απλά: Δεν έχουν μάτια οι άνθρωποι της δημοτικής αρχής; Είναι νόμιμες αυτές οι κατασκευές; Οι υπηρεσίες της Αρχαιολογίας, πώς μπόρεσαν να δεχθούν τέτοιου είδους εκτρώματα που ξεφύτρωσαν σε μία νύχτα και παραμένουν σε λειτουργία;
Οι Αφρικανές «μάγισσες»
απειλούσαν Ελληνίδα
χειροτέχνη και προσπαθούσε να τους χωρίσει μια τσιγγάνα
Δεν έχουν τελειωμό οι πράξεις ανομίας που συμβαίνουν στην καρδιά της τουριστικής αγοράς της Ρόδου. Μόλις χθες, στο Νεώριο (εκεί όπου δραστηριοποιούνται οι Αφρικανές «μάγισσες» με τα κομποσκοίνια) οι μελανόχρωμες επιτέθηκαν σε μια Ελληνίδα χειροτέχνη επειδή έστησε την πραμάτεια της απέναντι από εκείνες. Οι Αφρικανές επιτέθηκαν στη γυναίκα με ύφος που θύμιζε ιδιοκτήτη που βλέπει κλέφτες μέσα στην περιουσία του. Οι ύβρεις που δέχθηκε η γυναίκα εκείνη είναι απερίγραπτες. Το ίδιο απερίγραπτος ήταν ο φόβος της ενώπιον εκείνων των γυναικών που συντονισμένα στάθηκαν απέναντί της.
Η μόνη που έσπευσε για να τη βοηθήσει στη στιγμή εκείνη ήταν μια τσιγγάνα, που επίσης ζητιάνευε στο ίδιο σημείο και θεώρησε ότι η Ελληνίδα είχε δικαίωμα να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο. Η Ελληνίδα στριμώχτηκε στη γωνία, οι Αφρικανές της ούρλιαζαν αγριεμένες και η τσιγγάνα προσπαθούσε να πιάσει τις τροφαντές σκουρόχρωμες από τα κολάν για να τις απομακρύνει φωνάζοντας σε άψογα Βρετανικά «nο !! nο !! nο!!».
Οι σκηνές για γέλια και για κλάματα που ακολούθησαν βιντεοσκοπήθηκαν από διερχόμενους τουρίστες. Ισως σήμερα, η μάχη της Πύλης του Αγίου Παύλου να γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Υπάρχει θέληση για ανατροπές;
Το ρεπορτάζ της «δημοκρατικής» ξεκίνησε με την παραδοχή ότι δεν υπάρχει πια ισονομία και αυτό αποτελεί τη διαπίστωση όλων εκείνων που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στους κλάδους της τοπικής, τουριστικής βιομηχανίας.
Το ό,τι όλα πρέπει να αλλάξουν είναι ξεκάθαρο, όμως όλοι οφείλουν να δουλέψουν. Η δημοτική αρχή έχει ευθύνη αλλά δεν έχει προσωπικό, οι αστυνομικές αρχές έχουν αρμοδιότητα όμως δεν έχουν πρόσωπα, τουριστική αστυνομία δεν υπάρχει, ούτε και δημοτική αστυνομία υπάρχει. Σοβαρός μηχανισμός για την άμεση ανταπόκριση στα παράπονα των τουριστών (έναντι των μονίμως ασχημονούντων) δεν υπάρχει. Το μόνο που απομένει για να αντιδράσει είναι οι ίδιοι οι επαγγελματίες της αγοράς. Αυτοί οφείλουν να βγουν από την ανωνυμία, να συντονίσουν τις δυνάμεις τους κατά των «άγριων». Οι επαγγελματίες της αγοράς είναι εκείνοι που πρέπει να απαιτήσουν πιο αυστηρές ποινές στους παρανομούντες, όπως είναι εκείνοι που πρέπει συντονισμένα να στραφούν κατά εκείνων που καταστρέφουν τη Ρόδο. Δεν υπάρχει άλλη Αρχή για να τους υποστηρίξει.
Η δράση αυτή θέλει χρόνο, όμως είναι η μόνη οδός. Είτε θα γίνει αυτό, είτε απλώς οι καταστάσεις θα γίνονται όλο και πιο άγριες μέχρι του σημείου να προστεθούμε στη λίστα των τριτοκοσμικών φτηνοπροορισμών.