Μια συγγνώμη ήρθε για τις οροθετικές γυναίκες που το 2012 διαπομπεύθηκαν μέσω της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών τους, την περίοδο που υπουργός Υγείας ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος και με την σύμφωνη γνώμη στελεχών του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). «Συγγνώμη» ζήτησε ο νέος πρόεδρος του Κέντρου Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ. Ο κ. Ρόζενμπεργκ ζήτησε «συγγνώμη», χαρακτηρίζοντας μάλιστα τα όσα έγιναν τότε «κατάπτυστα». Χαρακτήρισε επίσης «απαράδεκτη» την στάση της διεύθυνσης και της διοίκησης του οργανισμού που «έξω από κάθε δεοντολογία, πέρα από κάθε τήρηση του ιατρικού όρκου και σε αντίθεση με τις διεθνώς παραδεδεγμένες επιστημονικές κατευθύνσεις συνέβαλε στον υποχρεωτικό έλεγχο των ευάλωτων γυναικών, παρέδωσε στην αστυνομία ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και δέχτηκε να συναινέσει στη δημοσίευση φωτογραφιών των ονομάτων των γυναικών με το δήθεν πρόσχημα προστασίας της δημόσιας υγείας».
Κρίμα που δεν ζουν δύο από αυτές τις κοπέλες να την ακούσουν. Η Κατερίνα αυτοκτόνησε, το 2014 και λίγο μετά και ο πατέρας της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Πριν από μερικές ημέρες έσβησε και η Μαρία. Ηταν ψηλή, μελαχρινή και μητέρα ενός μικρού παιδιού. Ηταν μόλις 32 χρόνων. Αλλά δυστυχώς με το «κουσούρι» του χρήστη ουσιών και οροθετική.
Χρήστης ναρκωτικών και οροθετικός, στην παρούσα χώρα, σημαίνει ότι δεν υπάρχεις… Η υπάρχεις, αλλά ασχολούνται μαζί σου όταν κυκλοφορείς και ενοχλείς την αισθητική των πάρκων της πόλης και θεωρείσαι εν δυνάμει περιφερόμενος κίνδυνος για τους υγιείς.
Ποιος νοιάζεται για όλες αυτές τις δυστυχισμένες υπάρξεις; Μπορούν ησύχως να πεθάνουν περιμένοντας στις λίστες του (υποχρηματοδοτούμενου) ΟΚΑΝΑ. Οι επερωτήσεις, τα δημοσιεύματα και ο ντόρος, περισσεύουν για… πρέσβεις.
Η απελπισία είναι πλέον πολύ μεγάλη. Ειδικά σε μια κοινωνία που αγωνιά κι αυτή για τη δική της δόση. Ο Φάουστ πούλησε την ψυχή του στο διάβολο. Εμείς την πουλήσαμε στην πρώτη δόση, στην τρίτη δόση, έκτη δόση και πάει λέγοντας, για μια νεκρική ησυχία. Για την αταραξία των ευρώ στη χιλιομπαλωμένη τσέπη μας. Μια κοινωνία που μετά το πρώτο σοκ, προσπερνά ειδήσεις όπως αυτές, για να τις ξαναθυμηθεί ίσως στην επόμενη Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS, κατά των ναρκωτικών. Και μετά να τις λησμονήσει πάλι…
Συνυπογράφω το σημείωμα ενός εκ των ανθρώπων που προφανώς η φρίκη των ουσιών του χτύπησε την πόρτα. :
«Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, η Mαρία πέθανε, δεν θα μας μεταδώσει κάποια επικίνδυνη ασθένεια. Εμείς θα συνεχίσουμε να ζούμε υγιείς, να φροντίζουμε τα δικά μας παιδιά, τα δικό μας σπίτι, να βρούμε δουλειά στο δικό μας παιδί, και να χτυπάμε ξύλο «φτου φτου μακριά από μας» αν τύχει να διαβάσουμε ότι πέθανε μια 32χρονη κοπέλα εξαρτημένη από ουσίες και με AIDS. Και το ακροατήριο του ελληνικού Κοινοβουλίου, ήσυχο που μία από τις 22 κοπέλες που απειλούσαν τη δημόσια υγεία το 2012 δεν βρήκε τελικά τη δύναμη να ξεφύγει, να ακούει τις αγορεύσεις και τις ηλίθιες εξυπνάδες του Λοβέρδου, του αξιότιμου βουλευτή και αξιότιμου μέλους της υγιούς ελληνικής καλής κοινωνίας. Μακάρι να πίστευα ότι υπάρχει παράδεισος, να σε φαντάζομαι επιτέλους ήρεμη, ένας άγγελος δίπλα στους αγγέλους που μόνο αυτοί σου αξίζουν για παρέα σου. Αντίο, Μαρία, από ένα γονιό που η δική του κόρη βρήκε τη δύναμη να αλλάξει».
