Κανίβαλοι…

Μιλάμε για αναβάθμιση στο ποδόσφαιρό μας, μιλάμε για άνοδο στη Σούπερ Λιγκ, μιλάμε και τοποθετούμαστε, όμως για την ακρίβεια είμαστε για λίγα πράγματα.
Δεν φτάνει να έχεις ένα πρόεδρο να επενδύει γιατί έχει όραμα. Δε φτάνει να έχεις τη δυναμική για να πετύχεις. Είναι σημαντικά στοιχεία, όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Πρέπει να έχεις και παράγοντες, φιλάθλους, υποδομές και γήπεδα σούπερ λιγκ, για να επιθυμείς την συμμετοχή σου σε αυτή.
Η χαρά που έδωσε το γεμάτο από φιλάθλους γήπεδο το Σάββατο το απόγευμα στην Ιαλυσό, μετά από πολύ καιρό, σε εντός έδρας παιχνίδι ομάδας της Ρόδου, η δίψα των περισσότερων να απολαύσουν κάτι το διαφορετικό από τα συνηθισμένα, η παρουσία νέων ανθρώπων, ακόμη και γυναικών που ήταν έντονη, όπως και άλλα πολλά θετικά στοιχεία τα οποία υπήρχαν πριν από την έναρξη του αγώνα, τα οποία μας δημιούργησαν ανάλογα συναισθήματα, για την πρώτη επίσημη συμμετοχή, για την νέα περίοδο Δωδεκανησιακής ομάδας στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής, χάθηκαν όλα. Ηταν σαν ένα “γλυκό όνειρο” το οποίο τελείωσε ξαφνικά, όπως όταν χτυπά το ξυπνητήρι το οποίο σε επαναφέρει στη “σκληρή” πραγματικότητα.
Μιλάμε για ποδόσφαιρο. Για ποιο ποδόσφαιρο όμως μιλάμε; Δεν έχουμε διευκρινίσει ποτέ και ίσως να είναι η ώρα. Κανένας λογικός άνθρωπος, κανένας νοήμων φίλαθλος, κανένας ποδοσφαιριστής, παράγοντας, διαιτητής, δημοσιογράφος, δεν επιθυμεί να βλέπει τέτοιες εικόνες, ειδικά στο χώρο στον οποίο εργάζεται.
Σήμερα δεν έχουμε τη διάθεση να πούμε, παρά μόνο ότι λυπούμαστε γι’ αυτή την κατάντια, που είναι σύμπτωμα των κοινωνιών στις οποίες ζούμε. Θέλουμε αέρα, καθαρό αέρα και για το λόγο αυτό παραθέτουμε τις ακόλουθες φωτογραφίες για να μπορέσει ο καθένας να κατανοήσει, ότι τα τυποποιημένα τα οποία πιθανόν να υπέπεσαν στην αντίληψή σας, είναι και αυτό σύμπτωμα των καιρών και ειλικρινά λυπούμαστε για λογαριασμό τρίτων, όμως δεν μπορούμε να κωφεύσουμε στον κανιβαλισμό στο χώρο μας. Λυπούμαστε αν στεναχωρήσουμε κάποιους, όμως περιμένουμε να δείξουν σεβασμό, να αξιολογήσουν και έπειτά να πουν ότι θέλουν. Θα τους ακούσουμε αν ουσιαστικά έχουν κάτι να πουν, το οποίο περισσότερο από όλα θα βοηθήσει τους ίδιους.
Το εύκολο, την σημερινή εποχή, είναι να τα “ρίξουμε” όλα στην Αστυνομία. Δεν λέμε ότι όλα είναι τέλεια. Λέμε όμως ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα και θα εξηγήσουμε τους λόγους.
Στη φωτογραφία 1, διακρίνεται εντός του αγωνιστικού χώρου και δίπλα ακριβώς στον πάγκο του Διαγόρα, μία από τις πέτρες που πέταξαν οι οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας.
Πριν από την έναρξη του αγώνα, Διαγορίτες και οπαδοί του ΟΦΗ, ξεκίνησαν ταυτόχρονα ανελέητο πετροπόλεμο, με τα αποτελέσματα τα οποία διακρίνεται στη φωτογραφία που ακολουθεί.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσουμε ότι πήραμε άδεια από την οικογένεια του νεαρού αιμόφυρτου Απόστολου, για να δημοσιεύουμε την φωτογραφία του.
Γιατί όλα αυτά; Για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι; Για τρεις βαθμούς. Γι’ αυτό το σκοπό γίνεται αυτή η θυσία;
Από την τρίτη φωτογραφία, θα καταλάβετε πολλά. Ποιοι και σε ποιους έχουν ανοίξει τις πόρτες του ποδοσφαίρου. Δεν κάνουμε διαχωρισμό ανθρώπων. Δεν θα το κάναμε ποτέ αυτό το πράγμα. Απλά, θεωρούμε ότι άλλες είναι οι πόρτες οι οποίες θα πρέπει ν’ ανοίξουν, για να υπάρχει υγεία, αν αυτή μπορεί να υπάρξει στο σημείο το οποίο βρισκόμαστε. Γι’ αυτό ζητάμε μέριμνα κάθε εμπλεκόμενου φορέα και στη συνέχεια των υπευθύνων του συνδέσμου της Θύρας 6, (που θα αρνηθούν την κάθε ανάμειξη με τα πρόσωπα, τα οποία δεν γνωρίζουν, κάτι ανάλογο έχει γίνει στο παρελθόν και απλά τους προλαβαίνουμε….)
Το κερασάκι στην τούρτα, το έβαλε ένας άνθρωπος του αθλητισμού.
Ο ενωσιακός προπονητής Θεόδωρος Θεοδώρου, όπως φαίνεται και στις ακόλουθες φωτογραφίες, (για λόγους χώρου δεν έχουν δημοσιευτεί όλες) δυσκόλεψε το έργο της Αστυνομίας, να προχωρήσει στη σύλληψη.