Η μεγαλύτερη βία

Οι εικόνες από την διανομή τροφίμων,  όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν περήφανο κανέναν, αλλά επανέφεραν στη μνήμη αντίστοιχες σκηνές απόγνωσης και εξαθλίωσης από παλιότερες διανομές,  είτε από επίσημους φορείς, είτε από τους εμπόρους των λαϊκών αγορών. Η σκοτεινή πλευρά της φτώχειας και της ταπείνωσης. Η αξιοπρέπεια των Ελλήνων σέρνεται στις ουρές για μια σακούλα τρόφιμα. Εάν όλοι αυτοί που δίνουν συμβουλές περί βίας εννοούν βία, αυτή μόνον που εκφράζεται κατά πολιτικών προσώπων, αποποιούμενοι την βία που ασκούν οι πολιτικές τους στους πολίτες,  δεν έχουν αντιληφθεί ΤΙΠΟΤΕ! Είναι αλλού νυχτωμένοι και δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Ανίκανοι να ψάξουν τις αιτίες, ανίκανοι επομένως να βρουν τις λύσεις. Και να αισθάνεσαι ότι η μεγαλύτερη βία, τις συνέπειες της οποίας πληρώνουμε όλοι, είναι το υπερφίαλο Εγώ των πολιτικών μας που τους απαγορεύει να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους. Να αισθάνεσαι την βαρβαρότητα με την ανοσία τους στον ανθρώπινο πόνο. Και να μην ακούσω για «κάρτες σίτισης», «παράλληλα προγράμματα», άλλα τέτοια φιλάνθρωπα και σκυλοκαυγάδες ποιος διαχειρίζεται καλύτερα τη φτώχεια μας.  Δέντρο ισκιερής δικαιολογίας ότι δεν φταίμ’ εμείς, να βρίσκει δροσερήν αθώωση ο λιποτάκτης χειρισμός, να κολατσίζει με το πάσο της το μεροκαματιάρικο άλλοθί της η Αλλοτρίωσή μας.” ( Kική Δημουλά)`