Όταν το μεράκι ενός ερασιτέχνη φωτογράφου, λάτρη της φύσης της Ρόδου, συναντά το όραμα εκπαιδευτικών για ένα βιωματικό σχολείο, τότε, το αποτέλεσμα αποτυπώνεται πολύχρωμο και εκρηκτικό μέσα από τα παιδικά μάτια. Αυτό το αποτέλεσμα του «παντρέματος» του φακού με τον «φακό» της παιδικής ψυχής, θα το δούμε την Δευτέρα και την Τρίτη στο Κατάλυμα της Γαλλίας στην έκθεση φωτογραφιών των παιδιών του Ειδικού Πειραματικού Σχολείου Ρόδου. Η «Δημοκρατική» μίλησε με τους δύο «βοηθούς» των μικρών πρωταγωνιστών. Την Διευθύντρια του Ειδικού Πειραματικού Σχολείου Ρόδου κυρία Μ. Γιαννουσοπούλου και τον κ. Μανώλη Σαρρή.
Κυρία Γιαννουσοπούλου, το σχολείο σας μας έχει συνηθίσει σε διάφορες και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Αυτή είναι μια διαφορετική, ίσως με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία των παιδιών.
Λοιπόν όλα ξεκίνησαν από μια συνέντευξη για το 3ήμερο φεστιβάλ στο Χαμάμ, στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος -ομίλου «Ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο» . Ο κ. Σαρρής, είχε έρθει στο σχολείο να μας μιλήσει για τα δικά του βιώματα και αναμνήσεις για τα λουτρά της πλατείας Αρίωνος. Στο τέλος της συνέντευξης, μάς μίλησε και για ένα όνειρο που είχε: Να δώσει την ευκαιρία σε παιδιά ενός σχολείου, να πάρουν μια φωτογραφική μηχανή , να επιλέξουν ένα θέμα που τους αρέσει σε ένα φυσικό τοπίο και να το φωτογραφήσουν.
Το δικό του μεράκι και η αγάπη για τη φύση και τη φωτογραφία, συναντούσε το δικό μας όραμα για ένα βιωματικό σχολείο και την παιδαγωγική πεποίθηση μας , πως ότι μπορείς να μεταφέρεις στον άλλο, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη γνώση σου πλαισιωμένη από μεράκι και έμπνευση. Ετσι δεν χρειάστηκε άλλη σκέψη. Η Άνοιξη έμπαινε….Κλείσαμε την ημερομηνία συνάντησης στο σχολικό μας ημερολόγιο και το ραντεβού μας δόθηκε στο Αρχαίο Στάδιο.
Η εμπειρία μας ήταν μοναδική..Πέρα από την εμπιστοσύνη που μας έδειξε – να κρατάμε στα χέρια μας μια μηχανή με πανάκριβους φωτογραφικούς φακούς, να βάζει επιγονατίδες για να μπορούν τα παιδιά να μην πονάνε όταν γονατίζουν για φωτογράφηση, να μας μαθαίνει την επικοινωνία με μια πεταλούδα, για να σταθεί να την φωτογραφίσουμε, μας χάρισε κάτι μοναδικό. Χωρίς διδακτισμούς, χωρίς λόγια, μέσα από το ίδιο μας το βίωμα, αντιληφθήκαμε το μεγαλείο της φύσης, όταν μέσα σε ένα τετραγωνικό γης, μπορούσαμε να επιλέξουμε τόσα διαφορετικά θέματα ,για να συντονιστεί ο φακός της ψυχής μας με το φακό της μηχανής του.
Για κάποιους από εμάς, το πέρασμα από εκείνο το χώρο τον τόσο γνώριμο και πολύ περπατημένο δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Η αίσθηση πως όταν χαμηλώσεις το βάρος, όταν γονατίσεις, όταν σταθείς και παρατηρήσεις τι σου αρέσει εκεί που στέκεσαι, θα ανακαλύψεις έναν ολόκληρο θησαυρό που δεν είχες ποτέ φανταστεί, ήταν το ανεκτίμητο δώρο του Μανώλη σε εμάς. Είκοσι διαφορετικά θέματα, σε μια «σπιθαμή» γης είναι καταρχήν η ανταπόκριση μας στο κάλεσμα του. Το μάθημα ζωής όμως που μας χάρισε, είναι αυτό που δεν αποτυπώνεται στο φακό. Είναι η εμπειρία που είχαμε όλοι και ασφαλώς ο καθένας μας θα την επεξεργαστεί με το δικό του τρόπο….
Εσείς και το κοινό που θα επισκεφθεί την έκθεση, θα μπορέσει να δει το επόμενο μάθημα ζωής: «αυτό που μπορείς να δώσεις στον άλλο και να τον κάνεις να δημιουργήσει , δεν είναι τίποτε άλλο, από την αγάπη σου και το μεράκι σου πάνω στη γνώση που έχεις. Και όταν αυτή τη μυστική συνταγή την κατέχεις, τότε ο άλλος μπορεί να κάνει θαύματα, όπως αυτά αποτυπώνονται στη ματιά και στο κλικάρισμα των παιδικών χεριών ,ακόμη και αυτών που δυσκολεύονται να αντέξουν το βάρος της μηχανής ή πιστεύουμε πως δεν είναι ικανά επειδή βγαίνουν συνεχώς έξω από το πλαίσιο που εμείς στις «φωτοτυπίες» ορίζουμε ή η κοινωνία προδιαγράφει…»
Τον ευχαριστούμε λοιπόν από καρδιάς, για τα όλα αυτά που μας χάρισε μέσα από το πάθος του και την αγάπη του για τη φύση και του αφιερώνουμε την έκθεση αυτή στο Κατάλυμα της Γαλλίας, σαν το ελάχιστο δώρο για την πολύτιμη πρόταση, χρόνο, και ενέργεια που έδωσε σε όλους εμάς.
Κύριε Σαρρή, τι ήταν αυτό που σας έκανε να προτείνετε να συμμετέχουν τα παιδιά σ’ αυτό που είχε σαν αποτέλεσμα την αυριανή έκθεση;
Ήταν ένα όνειρο ζωής. Φωτογραφίζοντας την άγρια ζωή της Ρόδου, όποτε βρέθηκα απέναντι ή κοντά σε κάποιο θέμα, ένιωθα πως λείπει ένα παιδί από δίπλα μου. Να δει κι αυτό τι υπάρχει γύρω, να εντοπίσει το ίδιο το θέμα του, να μπορέσει να το προσεγγίσει, να το παρατηρήσει, να του μιλήσει, να γίνουν φίλοι. Αυτά ακριβώς έγιναν πράξη στο Αρχαίο Στάδιο και σαν παιδιά που είναι, τα πέτυχαν σε τόσο μικρό χρόνο αυτό που πολλοί ερασιτέχνες φωτογράφοι θα ζήλευαν.
Θα δούμε πολλές φωτογραφίες macro. Δεν ήταν μια δύσκολη τεχνική αυτή για τα παιδιά;
Το βαθμό δυσκολίας της macro φωτογράφησης τον καθορίζουν οι συγκυρίες. Οι καιρικές συνθήκες, ο εξοπλισμός, η πείρα. ‘Ολα αυτά κατά την άποψή μου ήταν αρνητικοί παράγοντες , εκτοξεύοντας τη δυσκολία στα ύψη γιατί κι ο αέρας ήταν δυνατός, το βάρος του εξοπλισμού ακατάλληλος για παιδικά χέρια, ήταν πρώτη η φορά που χειρίζονταν πολύπλοκο εξοπλισμό συν τη δυσκολία της macro φωτογράφησης που για μια ανεπαίσθητη κίνηση του σώματος χιλιοστού μπρος-πίσω πάει…, το’ χασες. Κι όμως, τα παιδιά κολύμπησαν στα πολύ βαθειά χωρίς μπρατσάκια. Με υποδειγματική ευστροφία και θέληση, με μη αυτόματη (το υπογραμμίζω) λειτουργία των καμερών και με απόλυτο έλεγχο του σώματός τους (το υπογραμμίζω) ώστε να επανεστιάζουν στο θέμα τους, πέτυχαν το αποτέλεσμα που θα δείτε στις φωτογραφίες τους.
Τι αποκομίσατε απ’ αυτή την εμπειρία;
Την αγάπη των παιδιών και τη χαρά που αποτυπωνόταν στα πρόσωπά τους, όταν έβλεπαν τι είχαν φωτογραφίσει . Συναισθήματα που έγιναν δική μου ευτυχία επιπέδου ζενίθ. Ευχαριστώ το Ειδικό Πειραματικό Σχολείο για το Θείο αυτό δώρο αποδεχόμενο την πρότασή μου.
Υ.Γ. Η έκθεση στο Κατάλυμα της Γαλλίας, την 13η και 14η Ιουνίου, θα είναι ανοιχτή στο κοινό τις ώρες: 10:30 – 13:30 και 18:30 – 20:30. Την εκδήλωση στηρίζει, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, και το Γαλλικό Προξενείο.
