Μεσούσης της οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα μας, ο απολογισμός των αιτίων και των ευθυνών για το πώς φτάσαμε εδώ, ποικίλουν για τον καθένα από μας. Για δυο συμπεράσματα όμως οι απόψεις και των δέκα εκατομμυρίων ταυτίζονται. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι μέσα στην ίδια «βάρκα» που λέγεται Ελλάδα κάποιοι φταίνε πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι εκτός από τα κάθε λογής «λαμόγια» και αρμόδιους ανευθυνουπεύθυνους, που έχουν και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, ούτε ένας από τα δέκα εκατομμύρια δεν είναι άμοιρος ευθυνών, έστω και κατά το ελάχιστο. Η απραξία, το μη ενδιαφέρον και η σιωπηλή αποδοχή ότι οι δυνάμεις που διαμορφώνουν τα πράγματα είναι πολύ πιο ισχυρές από τη δύναμη του καθενός μας, είναι τα μερίδια της δικής μας ευθύνης, για το κάθε αυριανό «αποτέλεσμα».
Η παγκόσμια ιστορία, καταγράφει ανά τους αιώνες, την συνήθως παράλογη και άδικη επιβολή του ισχυρού στον αδύνατο. Όμως στέκεται, αναδεικνύει και αξιώνει, εκεί που υπάρχει αντίσταση και αγώνας των αδυνάτων. Ο Δαυίδ καταδεικνύει ότι και οι αδύνατοι μπορούν να νικήσουν και να θριαμβεύσει το δίκαιο, ενώ οι 300 του Λεωνίδα καταδεικνύουν ότι, ακόμα και αν χάσουν, εκπληρώνουν το χρέος τους απέναντι στον εαυτό τους, στους απογόνους τους, στην Ιστορία.
Μεγάλα λόγια και μεγάλες ιδέες θα πει κάποιος, όταν φανεί παρακάτω που απευθύνεται ο παραπάνω πρόλογος. Όμως θα αντικρούσω λέγοντας ότι οι κανόνες της ζωής και οι αξίες της, είναι ίδιες, είτε πρόκειται για το Μέγα Αλέξανδρο της Ιστορίας, είτε πρόκειται για τον Κυρ Αλέκο της διπλανής πόρτας.
Ο λόγος για τη ΔΕΗ, στην περιοχή του Αγίου Νικολάου.
Μια χούφτα ανθρώπων χωρίς μέσα, εναντία σε ένα Γολιάθ που χρησιμοποιεί τα δικά μας χρήματα για να πάει από δικαστήριο σε δικαστήριο, και τους δικούς μας πολιτικούς εκπροσώπους, για την άσκηση αφόρητων πιέσεων.
Και όλα αυτά για την επιβολή μιας κατάστασης στην πόλη μας, την οποία ομόφωνα απέρριψε το δημοτικό Συμβούλιο.
Και για να το επαναλάβω, μήπως και το καταλάβουν κάποιοι που θέλουν να δείχνουν «ηλίθιοι», οι θεσμοθετημένοι εκπρόσωποι αυτής της πόλης, λένε ΟΧΙ σ’ αυτή την εγκατάσταση.
Δεν χωράει «μα γιατί ΟΧΙ», «δεν είναι σωστό», «δείτε το και αλλιώς», «δεν έχετε δίκιο», «θα έχει αυτή την εξέλιξη», «δεν σας ενημέρωσαν σωστά», «εγώ νομίζω ότι», και τόσα άλλα τερτίπια και προσκόμματα.
Το συζήτησαν και είπαν ΟΧΙ.
Εμείς του αναπτυξιακού συλλόγου Αγίου Νικολάου, Γεωργίου και Δημητρίου, το πολεμάμε. Χωρίς πολλά μέσα (η αντιπαράθεση στο συμβούλιο Επικρατείας που έχει προσφύγει ο Γολιάθ -ΔΕΗ θα μας στοιχήσει 5.000 ¤). Όμως δεν φεύγουμε από τις δικές μας Θερμοπύλες.
Και εδώ έρχομαι για να δικαιολογήσω και την εισαγωγή του άρθρου, να απευθυνθώ στον κάτοικο αυτής της πόλης και του νησιού, που μένει μακριά από τον ¶γιο Νικόλαο, ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό.
Μπορεί λόγω απόστασης η ακτινοβολία να μη σας επηρεάζει. Όμως σας επηρεάζει και σας αφορά και μάλιστα έντονα, το πόσοι τουρίστες θα έρχονται και τι τουρίστες θα έρχονται.
Με το θέαμα που προσφέρει σήμερα στον κάτοικο και στον επισκέπτη η ΔΕΗ στο παλιό της εργοστάσιο, αντιλαμβάνεται κανείς την ευαισθησία που έχει η συγκεκριμένη επιχείρηση απέναντι σε μας και στο τουρισμό μας. Είναι η ίδια ευαισθησία που δείχνει, θέλοντας να φτιάξει ένα εργοστάσιο με κάλυψη 1551,47 μ2 και 10,80 μ ύψος, έξω από την αυριανή Μαρίνα της Ρόδου. Για να λαϊκίσω και λίγο, με την έννοια να με καταλάβει πλήρως ο κάθε λαϊκός άνθρωπος, ο πλούσιος τουρίστας με το μεγαγιώτ του αύριο – μεθαύριο, θα το αράζει στη νέα Μαρίνα και θα πίνει το καφέ του βλέποντας τον παραπάνω περιγραφόμενο υποσταθμό.
Οι Ιταλοί κατακτητές έφτιαξαν σαν σκηνικό της τότε Μαρίνας, το Καστέλο. Έτσι σήμερα εμείς υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε ένα από τα καλλίτερα σκηνικά στο κόσμο έξω από τη Μαρίνα μας.
Οι της ΔΕΗ μας ετοιμάζουν το παραπάνω περιγραφόμενο. Δεν ξέρω πόσο θα αυξήσει το ενδιαφέρον των εν δυνάμει επισκεπτών για να μας επισκεφτούν, μιας και έχει και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και που συνεχώς εκεί, φροντίζουν να είναι πιο νόστιμα.
Φίλε Ροδίτη, η σκέψη αυτή απευθύνεται από τον απλό πολίτη, στον υπηρεσιακό παράγοντα, στις αρχές:
Αν μας νικήσει σήμερα η ΔΕΗ, εύκολα θα έχουμε αύριο – μεθαύριο και άλλους Γολιάθ που θα έλθουν να επιβάλουν λογικές και αισθητικές του ισχυρού.
Επαναλαμβάνω λοιπόν την ουσία της εισαγωγής μου.
«Η απραξία, το μη ενδιαφέρον και η σιωπηλή αποδοχή ότι οι δυνάμεις που διαμορφώνουν τα πράγματα είναι πολύ πιο ισχυρές από τη δύναμη του καθενός μας, είναι τα μερίδια της δικής μας ευθύνης, για το κάθε αυριανό αποτέλεσμα».
Νικόλαος Κουμνάκης
Αρχιτέκτων – Πολιτικός
Μηχανικός
