Την πλάτη της στο Δημόσιο γυρίζει η νέα γενιά των Ελλήνων, αναζητώντας το εργασιακό της μέλλον στον ιδιωτικό τομέα και κατά προτίμηση σε ελληνικές μεγάλου μεγέθους εταιρείες.
Παράλληλα οι μισοί περίπου νέοι ηλικίας 18 έως 29 ετών παίρνουν καθαρό μισθό μικρότερο των 500 ευρώ τον μήνα, παρότι τα ακαδημαϊκά τους προσόντα και οι δεξιότητες που κατέχουν θα δικαιολογούσαν πολύ υψηλότερες απολαβές.
Σύμφωνα με εργασιακή έρευνα που διεξήγαγε το kariera.gr, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού του Τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, προκύπτει πως οι νέοι σήμερα επιλέγουν ελληνικές, μεγάλου μεγέθους εταιρείες του ιδιωτικού τομέα.
Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και πληροφορικής, η βιομηχανία, οι τράπεζες, οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, οι εταιρείες συμβούλων, οι εταιρείες ενέργειας/μεταφορών και τηλεπικοινωνιών και ο τουρισμός είναι οι κλάδοι που φαίνεται να συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των νέων φοιτητών και αποφοίτων, ενώ ο αγροτικός τομέας, οι κατασκευές, το λιανικό εμπόριο και η βαριά βιομηχανία τη μικρότερη σχετικά προτίμηση.
Ποιο Δημόσιο;
Σε αντίθεση με τις προτιμήσεις των γονιών τους, που κυνηγούσαν μια σίγουρη θέση στο Δημόσιο, οι νέοι σήμερα φαίνεται πως προτιμούν τον ιδιωτικό τομέα σε ποσοστό 73%. Μόλις το 8% εξ αυτών «καλοβλέπει» το Δημόσιο. Δεύτερη σε προτίμηση μετά τον ιδιωτικό τομέα έρχεται η αυτοαπασχόληση με ένα ποσοστό 9%, καθώς φαίνεται πως σε αυτές τις ηλικίες οι νέοι είναι κάπως διστακτικοί στο να ανοίξουν δική τους επιχείρηση και προτιμούν τη σιγουριά της υπαλληλικής σχέσης.
 |
Οι απολαβές
Οι μισοί σχεδόν από τους νέους 18-29 ετών που δήλωσαν πως εργάζονται και το 21,3% των ατόμων ηλικίας 30-35 ετών λαμβάνουν καθαρό μισθό μικρότερο των 500 ευρώ! Το 1/3 περίπου όλων των νέων που απάντησαν στην έρευνα αμείβεται με 501 ευρώ έως 850 ευρώ τον μήνα.
Οσο η αρνητική οικονομική κατάσταση της χώρας διατηρείται, τόσο οι νέοι προσαρμόζουν τις προσδοκίες τους σε χαμηλότερα επίπεδα. Οι περισσότεροι επιζητούν υψηλότερες αμοιβές από τον ιδιωτικό τομέα σε σύγκριση με τον δημόσιο, αναμένουν πιο χαμηλές αμοιβές για μια θέση εργασίας που δεν σχετίζεται με τις σπουδές τους, ενώ θα ήθελαν η δική τους επιχείρηση να τους αποφέρει πάνω από τη διπλάσια μηνιαία αποζημίωση, δηλαδή κέρδη της τάξης των 2.150 ευρώ. Περίπου ο ένας στους τρεις νέους που απάντησαν στην έρευνα θέλει να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Ενα μικρότερο ποσοστό έχει μια επιχειρηματική ιδέα, ενώ λιγότεροι από ένας στους δέκα δήλωσαν ότι έχουν προσπαθήσει να υποστηρίξουν ένα επιχειρηματικό ξεκίνημα κατά τον τελευταίο χρόνο.
Μετανάστευση
Η αδυναμία να βρουν δουλειά ανάλογη των προσόντων τους αναγκάζει πολλούς από τους Ελληνες της νέας γενιάς να αναζητούν ευκαιρίες καριέρας στο εξωτερικό.
Το 48% των νέων ηλικίας 18-29 ετών και το 35% των νέων από 30 έως 35 ετών θέλουν να εργαστούν στο εξωτερικό και κατά προτίμηση στις αγγλοσαξονικές χώρες και κυρίως στην Αγγλία (27%) και στις ΗΠΑ (16%). Αλλες ευρωπαϊκές χώρες προτίμησης είναι η Ολλανδία (10%) οι Σκανδιναβικές (8%), η Γερμανία (7%), η Ελβετία (7%), η Ιταλία (6%), η Ισπανία (4%) και Αυστραλία (4%).
 |
Λ. Κουτεντάκη, άνεργη
Μία χαμένη δεκαετία
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Αθήνας -«εκείνη την εποχή ήταν “στη μόδα” τα οικονομικά»- και εργάστηκε στον χώρο των πωλήσεων. «Ωσπου, γύρω στο 2010, συνειδητοποίησα ότι ύστερα από δέκα χρόνια στη δουλειά, η μισθολογική κατάσταση ήταν ίδια με αυτή που είχα ως φοιτήτρια. Αυτό με έκανε να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. Κατέληξα ότι θα σταματήσω να δουλεύω για εργοδότες που πληρώνουν με αυτήν τη λογική». Για τη Λήδα, πλέον, σημαντικότερος παράγοντας προκειμένου να επιλέξει εργασία αλλά και εργοδότη είναι η επικοινωνία: «Να υπάρχει σεβασμός από τον εργοδότη αλλά και τον εργαζόμενο». Ασχολείται τώρα με το θέατρο και βοηθάει φίλους στην προώθηση των προϊόντων τους.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΙΣΤΟΥΡΑ-ΓΡΕΚΟΥ, φοιτήτρια
Εμπειρία ζωής οι τέσσερις μήνες σπουδών στη Σανγκάη
Επέλεξε να σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, γιατί θεωρεί ότι είναι η πιο αντιρατσιστική επιστήμη που υπάρχει στον πλανήτη. Μόλις λίγες ημέρες πριν, η Κατερίνα επέστρεψε από την Κίνα, όπου έμεινε για περίπου τέσσερις μήνες μέσω του προγράμματος Erasmus.
«Γενικά μου κέντριζαν το ενδιαφέρον η Ασία και η Κίνα. Από πέρυσι έχω αρχίσει και ασχολούμαι λιγάκι παρακολουθώντας κινεζική τηλεόραση. Πριν μάθω για το πρόγραμμα είχα ήδη σκεφτεί μήπως πρέπει να μάθω τη γλώσσα. Οταν μου δόθηκε αυτή η τρομερή ευκαιρία την άρπαξα και βρέθηκα στη Σανγκάη. Εμαθα ελάχιστα κινεζικά, γιατί κάναμε κάποια μαθήματα εκεί, αλλά είναι αρκετά δύσκολη γλώσσα. Συγκεκριμένα η δυσκολία της έγκειται στο να μάθεις να αναγνωρίζεις τους χαρακτήρες».
 |
Μοιράστηκε περίπου τις ίδιες ανησυχίες με τους Κινέζους φοιτητές για το τι μέλλει γενέσθαι στη ζωή τους.
«Απλώς εκείνοι έχουν στο μυαλό τους πιο οργανωμένα τι θα κάνουν μετά το τέλος των σπουδών τους. Ιδιαίτερα στη Σανγκάη, όπου υπάρχουν πάρα πολλές εταιρείες για να βρουν δουλειά. Πάντως ένιωσα το πιο μεγάλο σοκ όταν συζήτησα με άτομα από τη Σιγκαπούρη. Ηταν ίσα με μένα στην ηλικία και μου έλεγαν σχεδόν με ακρίβεια σε ποια υπηρεσία -κυρίως στο Δημόσιο- θα δουλέψουν μετά το μεταπτυχιακό τους».
Γ. Νικολάου, άνεργη
«Ετοιμάζω βαλίτσες για τη Νορβηγία»
Σπούδασε γραμματέας νομικών επαγγελμάτων στο ΙΕΚ Καστοριάς. Τα τελευταία δύο χρόνια η Γιούλη δηλώνει άνεργη. «Μέχρι το 2004 είχα αλλάξει άπειρες δουλειές και το έβρισκα ενδιαφέρον γιατί μου δινόταν η ευκαιρία να κοινωνικοποιηθώ με καινούργιους ανθρώπους κάθε φορά. Μετά άρχισαν τα ζόρια…». Προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της κάθε Τετάρτη στο «Διαβάζω για τους άλλους» και μία φορά την εβδομάδα στη «Θετική Φωνή». Παράλληλα ετοιμάζει βαλίτσες για Νορβηγία. «Το μεθοδεύω για να φύγω. Μαθαίνω νορβηγικά, θα κάνω σεμινάρια νοσηλευτικής, γιατί εκεί απαιτείται εξειδίκευση για να βρεις δουλειά. Μου αρέσει πολύ η Αθήνα, αλλά πλέον εδώ είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρω δουλειά».
Α. Παπαδάκη, ηθοποιός
Η υποκριτική και ο αγώνας για επιβίωση
«Σπούδασα ταυτόχρονα αγγλική και γερμανική φιλολογία στο Νότιγχαμ και μόλις πήρα το μπάτσελορ επέστρεψα στην Ελλάδα. Η υποκριτική ήταν κάτι με το οποίο πάντα ήθελα να ασχοληθώ. Ετσι, έκανα εγγραφή σε μια δραματική σχολή στην Αθήνα απ’ όπου αποφοίτησα τον Ιούνιο του 2015». Η Αννα, άνεργη τυπικά, προτίθεται να παραδίδει μαθήματα για να ζήσει. Ανήσυχη για το τι της επιφυλάσσει το μέλλον στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, περιγράφει το ιδανικό πλαίσιο δουλειάς: «Η ασφάλιση είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Οσο γίνεται καλός μισθός, με βάση βέβαια το τι παράγουμε. Δηλαδή αν είμαι σε μια παράσταση που δεν έχει έσοδα δεν θα πληρωθώ».
Χρ. Πανολιάσκος, υπάλληλος
«Ο συνεχής αγώνας φέρνει τη δικαίωση»
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ουαλία, Διοίκηση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων στη Γερμανία, όπου και εργάστηκε ένα έτος σε ξενοδοχειακή επιχείρηση στο Μαγδεμβούργο. Επέστρεψε στην Αθήνα -εργάζεται τα τελευταία χρόνια σε μεγάλη ιδιωτική εταιρεία. «Στον ιδιωτικό τομέα μπορείς να εξελίξεις αυτό που κάνεις και σου δίνονται ευκαιρίες σε αντίθεση με το Δημόσιο. Οι μισθοί δυστυχώς έχουν πέσει κατακόρυφα και πολλοί νέοι είναι άνεργοι και καταφεύγουν στο εξωτερικό. Δηλώνει και ο ίδιος ανοιχτός στο ενδεχόμενο να μεταναστεύσει ξανά: «Προσωπικά βάζω τον πήχη ψηλά και δεν έχω “ταβάνι”. Πάντως, νομίζω ότι δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Ο συνεχής αγώνας φέρνει τη δικαίωση».
Λ. Καρίνου, εκπαιδευτικός
Αναπληρώτρια δασκάλα με 900 ευρώ
Από μικρή γνώριζε πως όταν μεγαλώσει θα ασχοληθεί επαγγελματικά με τα παιδιά. Η εισαγωγή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στην Θεσσαλονίκη τής έδωσε μεγάλη χαρά. Η Λίνα, ως αναπληρώτρια δασκάλα, λαμβάνει 900 ευρώ τον μήνα, ενώ τα καλοκαίρια συμπληρώνει το εισόδημά της με διάφορες άλλες δουλειές έξω από το αντικείμενό της. Δεν διακατέχεται από την ανασφάλεια συνομηλίκων της οι οποίοι έχοντας στις βαλίτσες τους πλούσια βιογραφικά ζουν με το άγχος της ανεύρεσης εργασίας, ωστόσο την προβληματίζει το γεγονός ότι οι συνθήκες της δουλειάς της δεν είναι πλέον καλές.
ΕΘΝΟΣ
