Εγκλήματα και ουτοπίες

Τα νέα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ, είναι αποκαρδιωτικά. Οι Έλληνες οδηγοί παραμένουν πρωταθλητές στη μη χρήση κράνους, την υπερβολική ταχύτητα και την οδήγηση με χρήση κινητού τηλεφώνου. Με λίγα λόγια πρωταθλητές στη βλακεία. Υπάρχουν μερικά πράγματα σε αυτή τη χώρα που προκαλούν καχυποψία ή θυμηδία. Π. χ. να τηρείς τους νόμους, τους κανόνες και τους τύπους. Ή να είσαι ευγενής. Οι κακοί δρόμοι συναντούν τη σάπια νοοτροπία και τα αποτελέσματα, μετριούνται σε νεκρούς, ανάπηρους και σπίτια που κλείνουν, από μια απροσεξία, από μια ζώνη που δεν φορέθηκε, από έναν τροχονόμο που έκανε τα στραβά μάτια, από έναν δολοφόνο, που πέρασε με κόκκινο. Η οδήγηση μας κάνει όλους κανίβαλους και τον δρόμο ζούγκλα. Επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου, του θρασύτερου. Αλλά μήπως έχω δει τροχονόμο να ελέγχει οτιδήποτε, εκτός από παράνομη στάθμευση ; (και αν…) Κυκλοφορούν αυτοκίνητα χωρίς φώτα, χωρίς στοπ, με εκτυφλωτικούς προβολείς, Παραβιάζεται συνεχώς η προτεραιότητα, το κόκκινο.  Παιδιά στο μπροστινό κάθισμα, βρέφη στην αγκαλιά της μαμάς.  Παράνομη στάθμευση και υπερβολική ταχύτητα, είναι οι μόνες παραβάσεις που αναγνωρίζουν οι τροχονόμοι μας. Την δεύτερη βέβαια μόνον αν υπάρχει ραντάρ  ή αν γίνει ατύχημα.  Καλά, ευγενείς δεν είμαστε και θα αργήσουμε να γίνουμε (αν γίνουμε ποτέ). Θέλει γενιές να βελτιωθεί η συμπεριφορά. Ούτε εσωτερική πειθαρχία θα αποκτήσουμε γρήγορα (κι αυτό ξεκινάει από την κούνια) Ουτοπίες. Ούτε που σε καταλαβαίνουν όταν τους το λες.