Τα φουσάτα

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά, απ’ τις παραλίες που αυτές τις ημέρες είναι  γεμάτες. Γεμάτες με κόσμο, πριν γεμίσουν με σκουπίδια.΄Ηταν μη γίνει η αρχή. ΄Ηταν μην αρχίσει κάποιος να… κρεμάει τη σακούλα με τα σκουπίδια του, στο πρώτο αλμυρίκι που εύρισκε μπροστά του πριν μπει στο αυτοκίνητό του. Γέμισαν τα αλμυρίκια καλοκαιρινά στολίδια. ΄Ηταν μη γίνει η αρχή να παρατήσει κάποιος τη σακούλα του στην άκρη του δρόμου που είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του. Γέμισε όλος ο δρόμος με μικρές χωματερές. Η αλήθεια είναι, ότι είναι δυσεύρετοι οι κάδοι. Είναι αλήθεια, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κι ένας κάδος μπροστά στο αυτοκίνητό σου. Αλλά άνθρωπέ μου, γιατί δεν την παίρνεις μαζί την σακούλα να την πετάξεις στον πρώτο κάδο που θα βρεις μπροστά σου; Δεν θα πιστέψω ποτέ ότι αυτοί είναι οι Έλληνες. Το αρνούμαι. Απλώς, υπάρχουν οι λίγοι που κάνουν το κακό. Οι λίγοι αυτοί  βρωμίζουν τη χώρα. Αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Κι εδώ δεν φταίνε οι πολιτικοί για τη συγκεκριμένη αθλιότητα. Γιατί, σίγουρα, δεν πέταξε ο Δήμαρχος ή κάποιος δημοτικός σύμβουλος ή κάποιος υπάλληλος του Δήμου τα σκουπίδια. Αυτοί είναι υποχρεωμένοι να αδειάζουν τους κάδους. Δεν υπερασπίζομαι το Δήμο. Αλλά προσπαθώ να είμαι δίκαιη. Οι Δήμοι δεν έχουν πόρους. Ή τους κακοδιαχειρίζονται. Η αδιαφορούν για το περιβάλλον, τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Για την γενική πολιτική στη διαχείριση φταίνε 100% οι πολιτικοί. Σε αυτούς, βεβαίως, περιλαμβάνονται και οι «άρχοντες» της τοπικής αυτοδιοίκησης. Για την ελεεινή συμπεριφορά σου στο περιβάλλον, όμως, φταίς ΚΑΙ εσύ! Όταν πετάς το σκουπίδι στο δρόμο, φταις εσύ. Όταν αφήνεις μπάζα τη νύχτα στο δάσος φταις εσύ.  Όταν φεύγεις από την παραλία και αφήνεις σκουπίδια ή τα… κρεμάς πάνω στα δένδρα, φταις εσύ.  Όταν φεύγεις απ’ το σινεμά, το θέατρο, το γήπεδο, τη συναυλία  και αφήνεις στο πάτωμα ή πάνω στο κάθισμα χαρτιά, ποπ κορν και πλαστικά ποτήρια, φταις εσύ.  Όταν πετάς το αποτσίγαρο έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή το «φυτεύεις» στην άμμο, φταις εσύ.