Ενδεικτική της τυπολατρίας που διακρίνει το σύστημα υγείας της χώρας και της έλλειψης στοιχειώδους ευαισθησίας έναντι των ασθενών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες είναι υπόθεση που απασχόλησε το Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς μετά από προσφυγή του ΟΑΕΕ κατά φαρμακοποιού που εξυπηρέτησε Ροδίτισσα καρκινοπαθή.
Το Δ’ Τριμελές τμήμα του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά εξέτασε την από 15 Σεπτεμβρίου 2009 προσφυγή, του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών» (ΟΑΕΕ), διάδοχος του οποίου, ως προς τον κλάδο υγείας, είναι ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), κατά της φαρμακοποιού.
Ο ΟΑΕΕ επεδίωξε συγκεκριμένα και πέτυχε την ακύρωση της από 23-6-2009 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής Δ/νσης Αιγαίου του προσφεύγοντος Οργανισμού, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή ένσταση της καθης φαρμακοποιού και της αποδόθηκε το 75% της αξίας τριών συνταγών, που με την από 29-2-2008 αφαιρετική πράξη του ως άνω Οργανισμού είχε περικοπεί, καθόσον οι αντίστοιχες συνταγές είχαν ακυρωθεί.
Η καθής, η οποία διατηρεί φαρμακείο στη Ρόδο, υπέβαλε 3 συνταγές προς πληρωμή αξίας 560,34, 998,58 και 982,32 ευρώ αντίστοιχα.
Με την υπ’ αριθ. 29-2-2008 αφαιρετική πράξη του ΟΑΕΕ, έγινε περικοπή των συνταγών αυτών, γιατί μετά από σχετικό έλεγχο, χαρακτηρίστηκαν αυτές ως άκυρες.
Συγκεκριμένα, η δεύτερη και τρίτη αυτών γιατί αναγραφόταν το κρατικό φάρμακο Navelbine, (χορηγείται σε πάσχουσες από καρκίνο του μαστού), το οποίο χορηγείται από τα φαρμακεία των κρατικών νοσοκομείων και μόνο στην περίπτωση έλλειψης αυτού, επιτρέπεται να χορηγηθεί από ιδιωτικά φαρμακεία, κατόπιν, όμως, της ένδειξης «στερείται» αναγραφομένης επί του σώματος της συνταγής, με υπογραφή του υπεύθυνου του κρατικού νοσοκομείου, η οποία, όμως, (ένδειξη), δεν υπήρχε στην περίπτωση των επίμαχων συνταγών.
Η δε πρώτη αυτών γιατί δεν προσκομίστηκε η πρωτότυπη γνωμάτευση του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου, αλλά το με ημερομηνία 26-6-2007 φωτοαντίγραφο αυτής (αφορούσε το ιδιοσκεύασμα Xeloda).
Κατά της ως άνω αφαιρετικής απόφασης περικοπής της αξίας των συνταγών αυτών η καθης άσκησε ένσταση ενώπιον της αρμόδιας Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής Δ/νσης Αιγαίου του προσφεύγοντος Οργανισμού, ζητώντας την ακύρωση της, ισχυριζόμενη ότι οι συνταγές ήταν πλήρεις δικαιολογητικών και ότι δεν ήξερε ότι έπρεπε να υποβληθούν ξανά μόνο μέσω ΤΔΕ.
Με την από 23-9-2009 απόφασή της, η ΤΔΕ έκανε εν μέρει δεκτή την ανωτέρω ένσταση και αποφάσισε να δοθεί στην καθης το 75% της αξίας των εν λόγω συνταγών.
Ο Οργανισμός έβαλε κατά της απόφασης αυτής, υποστηρίζοντας ότι έσφαλε η ΤΔΕ που δέχθηκε έστω εν μέρει την ένσταση της καθης, εφόσον οι ως άνω συνταγές δεν είχαν συνταχθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου, ήτοι στις δύο εξ αυτών δεν αναγραφόταν η ένδειξη «στερείται» επ’ αυτών, αν και επρόκειτο για τη χορήγηση κρατικού φαρμάκου, στην δε άλλη δεν είχε προσκομιστεί σε πρωτότυπο η ιατρική γνωμάτευση του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου.
Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι οι επίμαχες συνταγές δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου, γεγονός που δεν αμφισβητείται από την καθ ης, δεν μπορούσαν να εκτελεστούν από αυτή, και να της αποδοθεί, στη συνέχεια, η αντίστοιχη αξία τους, γενομένου δεκτού ως βάσιμου του ως άνω ισχυρισμού του προσφεύγοντος Οργανισμού.
Εφόσον, λοιπόν, ο νόμος ορίζει σχετικά περί των στοιχείων που πρέπει να περιλαμβάνονται σε μία ιατρική συνταγή, ανάλογα με την περίπτωση και τα αναγραφόμενα φάρμακα και των δικαιολογητικών που πρέπει να τη συνοδεύουν, η συνταγή που δεν περιλαμβάνει είτε τα στοιχεία αυτά, είτε τα δικαιολογητικά δεν μπορεί να εκτελεστεί από το φαρμακοποιό, εάν δε εκτελεστεί, κατά παράβαση του νόμου και των σχετικών διατάξεων, δεν μπορεί, στη συνέχεια, να του αποδοθεί η αξία της εν λόγω συνταγής.
Ως εκ τούτου οι ισχυρισμοί της φαρμακοποιού ότι οι εν λόγω συνταγές αφορούσαν την ίδια ασφαλισμένη, που έπασχε από καρκίνο του μαστού και ελάμβανε κάθε μήνα τα συγκεκριμένα φάρμακα, και περί της κατάστασης των καρκινοπαθών, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να λαμβάνουν συνεχώς φάρμακα υψηλού κόστους κρίθηκαν απορριπτέοι ως αλυσιτελώς προβαλλόμενοι.
Επίσης, απορριπτέος ως αβάσιμος κρίθηκε και ο ισχυρισμός της περί αοριστίας της κρινόμενης προσφυγής.
Το δικαστήριο έκρινε ότι έσφαλε, η προσβαλλόμενη απόφαση της ΤΔΕ, που χορήγησε στην φαρμακοποιό το 75% της αξίας των συνταγών αυτών και ως εκ τούτου ακυρώθηκε.
Η φαρμακοποιός έτσι υποχρεώθηκε να πληρώσει τα έξοδα των φαρμάκων της καρκινοπαθούς που εξυπηρέτησε και να επιβαρυνθεί και με τα έξοδα της δικαστικής διαδικασίας…
Φαρμακοποιός πλήρωσε από την τσέπη της φάρμακα για καρκινοπαθή!!
