Είναι ήρεμος και δεν κλαίει. Μόνο ζει το δράμα του βουβά… Λέγεται Ομράν Νανκές και είναι μόλις 5 ετών. Η εικόνα μέσα στο ασθενοφόρο είναι λίγα λεπτά μετά από βομβαρδισμό στο Χαλέπι. Mόλις προχθές. Το ματωμένο του πρόσωπο, το χαμένο του βλέμμα, η σιωπή του είναι αυτά που ίσως πείσουν μισαλλόδοξους που δήλωσε ότι δεν υπάρχουν πρόσφυγες, ότι ο πόλεμος δεν είναι απλώς μια είδηση, αλλά ο καθημερινός εφιάλτης χιλιάδων παιδιών. Μια ημέρα πριν διαβάζαμε το παραλήρημα ενός μητροπολίτη. Ενδεχομένως σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη Εκκλησία, ο συγκεκριμένος, θα είχε κληθεί σε απολογία για το άθλιο και ρατσιστικό ξέσπασμά του κατά των προσφύγων –αλλά και κατά των δημοτικών αρχόντων (Ακου δεν μπορούν να τελούν γάμους αυτοί που μαζεύουν σκουπίδια!) Ενδεχομένως κάποια επίπληξη, επιτίμιο το λένε θαρρώ στην εκκλησιαστική γλώσσα, καθόσον είναι αδιανόητο για ένα λειτουργό μιας θρησκείας, ένας εκ των θεμελιωδών λίθων της οποίας είναι η άδολη αγάπη, άνευ όρων και ορίων το διαχρονικό και πανανθρώπινο «αγαπάτε αλλήλους» – η μη εφαρμογή του ανά τους αιώνας είναι μια άλλη, πικρή ιστορία – να καταφέρεται εναντίον κάποιων κατατρεγμένων ανθρώπων και βέβαια, θα τον καλούσαν να απολογηθεί, με ποια στοιχεία εξέφρασε αυτή τη βεβαιότητά του.Γι’ αυτές τις βεβαιότητες είναι αφιερωμένη στους άμβωνες του μίσους η φωτογραφία αυτού του παιδιού με το άδειο βλέμμα. Αν κάποιος στο βλέμμα αυτού του παιδιού δεν βλέπει κάτι, αν δεν τον συνταράσσει αυτό το βλέμμα και η σιωπή, δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε άλλο να τον πείσουμε. Είναι μισάνθρωπος και δεν θα είμαστε ποτέ από την ίδια πλευρά.
Αφιερωμένο
