Λεπτές ισορροπίες προκειμένου να ανταποκριθούν στις πιέσεις του SSM για άμεση “χαριστική βολή” σε μη βιώσιμες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, καλούνται να επιτύχουν οι τράπεζες, αλλά και η κυβέρνηση υπό το φόβο νέας έκρηξης λουκέτων και ανεργίας.
Παρά τις εκτιμήσεις και των δύο πλευρών ότι το β΄ εξάμηνο του έτους θα σηματοδοτήσει την έξοδο της Οικονομίας από την ύφεση, εντούτοις η έστω και οριακή ανάπτυξη που θα απαιτηθεί προκειμένου να μπορεί να ξεκινήσει η υλοποίηση του στόχου για 40% μείωση στα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα των τραπεζών, δεν μπορεί να δώσει άμεσα θεαματικά αποτελέσματα. Και αυτό διότι οι τράπεζες προβλέπουν ότι η κορύφωση των “κόκκινων” δανείων, αλλά και των προβλέψεων που θα πρέπει να σχηματίσουν για την κάλυψή τους, θα επέλθει στο δεύτερο τρίμηνο του 2017.
Αυτό σημαίνει ότι μπροστά μας βρίσκεται ένα πολύ δύσκολο διάστημα στο οποίο οι τράπεζες θα πρέπει να προβούν σε λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις στο σώμα βαριά ασθενών επιχειρήσεων, σώζοντας όσες κριθούν βιώσιμες και αποδιασωληνώνοντας τις υπόλοιπες. Καταλυτικές προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι και οι δράσεις που πρέπει να αναλάβει η κυβέρνηση, καθώς θα απαιτηθεί συνολική αντιμετώπιση των χρεών των επιχειρήσεων προς τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, όπως επίσης και ενίσχυση των εξωδικαστικών ρυθμίσεων.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως για το σύνολο των χρεών επιχειρήσεων που θα κριθούν βιώσιμες, εξετάζεται να δοθεί “πάγωμα” διαρκείας (ακόμη και μέχρι δεκαετία) ώστε να δοθεί η δυνατότητα σταδιακής αποπληρωμής των δανείων προς τις τράπεζες, αλλά και των οφειλών προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία.
“Μοντέλο”, πάντως, για τις αναδιαρθρώσεις που αναμένεται να ακολουθήσουν θα αποτελέσει η συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της “Σκλαβενίτης”, των τραπεζών και της “Μαρινόπουλος”, για τους όρους του σχεδίου εξυγίανσης της τελευταίας. Η υπογραφή της συμφωνίας είναι το πρώτο από μία σειρά σημαντικών βημάτων που απαιτούνται να πραγματοποιηθούν έως την πλήρη υλοποίηση του σχεδίου εξυγίανσης, το οποίο θα τεθεί υπ’ όψιν των πιστωτών, προκειμένου να τύχει της έγκρισής τους πριν από την υποβολή του για επικύρωση στο πτωχευτικό δικαστήριο.
Ήδη τράπεζες, Τράπεζα της Ελλάδος και κυβέρνηση επεξεργάζονται σχέδια για την επίτευξη των βέλτιστων λύσεων διάσωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων προκειμένου να προλάβουν τις επιπτώσεις στην κοινωνία και την Οικονομία από μία νέα “χιονοστιβάδα” λουκέτων.
Κομβικής σημασίας για να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα των λύσεων σε πάσχουσες επιχειρήσεις που έχουν και συστημική βαρύτητα για τον κλάδο τους, θα είναι η διαφύλαξη της μελλοντικής υγείας των υγιών επιχειρήσεων που θα απορροφήσουν τις υπερχρεωμένες. Προς αυτή την κατεύθυνση, οι αναδιαρθρώσεις θα περιλαμβάνουν τη δημιουργία νέου εταιρικού σχήματος, όπως συνέβη στην περίπτωση του Μαρινόπουλου.
Τα κύρια προαπαιτούμενα, ωστόσο, για να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών χρεών παραμένουν α) η παροχή νομικής κάλυψης για τα στελέχη που θα υπογράψουν τις αναδιαρθρώσεις και η δυνατότητα debttoequityswap, β) η βελτίωση του νόμου Δένδια και γ) ο εξωδικαστικός συμβιβασμός.
Πρόκειται για θέματα που θα επιλυθούν άμεσα ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, ειδικά μάλιστα καθώς εντοπίζονται ως εμπόδια για την έναρξη της διαχείρισης των “κόκκινων” δανείων και από τη σχετική μελέτη του ΤΧΣ.
Στην επικαιροποιημένη μελέτη του ΤΧΣ βάσει επιταγής του τεχνικού μνημονίου που υπογράφηκε στις 16/6 και η οποία ολοκληρώθηκε την 1η Σεπτεμβρίου και παρουσίασε το Capital.gr, προβλέπεται ότι η μετατροπή χρέους σε μετοχικό κεφάλαιο (debt to equity swap) θα πρέπει να επιβάλλεται στις μη συνεργάσιμες διοικήσεις των επιχειρήσεων που μπλοκάρουν τις αναδιαρθρώσεις και το δικαστήριο, κατόπιν αιτήματος του διαδίκου που έχει έννομο συμφέρον, να κρίνει καταχρηστική την αρνητική ψήφο των διοικήσεων στο σχέδιο αναδιάρθρωσης.
Σχετικά με το νόμο Δένδια (4307/2014) που εισήγαγε έκτακτα μέτρα για τη συνολική αντιμετώπιση των επιχειρηματικών χρεών προς τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και τη διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού που όμως δεν έχει υλοποιηθεί, η μελέτη του ΤΧΣ επισημαίνει ότι για να λειτουργήσει πρέπει να συνδυαστεί με κίνητρα, μεταξύ άλλων φορολογικά, μία συνολική αντιμετώπιση του διακανονισμού χρέους προς τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα και μία εξορθολογισμένη διαδικασία διαπραγματεύσεων υπό την ηγεσία του πιστωτή που έχει καλύτερη γνώση του οφειλέτη. Σε περίπτωση δικαστικής εμπλοκής, όπως επισημαίνεται, αυτή πρέπει να παραμείνει στον ελάχιστο δυνατό βαθμό.
capital.gr
