Γράφει ο
Δαμιανός Β. Αθανασίου
Στην πολιτική σκακιέρα τα κίνητρα της κάθε κίνησης δεν είναι πάντα ευανάγνωστα.
Η δημοτική αρχή Ρόδου, εξακολουθεί, παρά την καθολική σχεδόν αγανάκτηση για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας και την αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων της καθημερινότητας, να επιδίδεται σε τακτικισμούς και επικοινωνιακά τερτίπια, αποσκοπώντας σε βραχυπρόθεσμα και ευκαιριακά μικροπολιτικά οφέλη, ενώ διακυβεύεται η προοπτική του νησιού σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Η ρίψη βεγγαλικών στον ουρανό με σκοπό να κοιτάμε όλοι πάνω και κάτω από τα πόδια μας να περνούν όλα εκείνα που δεν θέλουν να βλέπουμε, είναι ένας γνωστός τρόπος αποπροσανατολισμού.
Παλιό το κόλπο…
Δεν αντιλαμβάνονται μάλλον ότι φαντάζουν πιο κουρασμένοι από ποτέ. Θυμίζουν τον άτακτο μαθητή στο τελευταίο θρανίο καμιά βδομάδα πριν πάρει βαθμούς. Ανοίγουν δε με μεγάλη ταχύτητα εικονικά μέτωπα μάχης.
Για όλα τα δεινά του νησιού, που αποτυπώνονται ακόμη και σε φωτογραφικά ρεπορτάζ αλλά και σε δηλώσεις τρίτων, για όσα «πληγώνουν», τα οποία προέρχονται από επίσημα χείλη και για όσα τυχόν ακολουθήσουν, δεν φταίει η ασκούμενη πολιτική ή η παντελής σχεδόν έλλειψη συντονισμού, συνοχής και έργου, αλλά η…. «δημοκρατική».
Ναι αγαπητοί αναγνώστες, έχουμε ανακηρυχθεί από τον ίδιο τον δήμαρχο, ως επικεφαλής μιας «συνωμοσίας» με συνεργάτες «παρωχημένους» πολιτικούς, που αποσκοπεί στην υποβάθμιση του παραγόμενου έργου, το οποίο δεν εκθειάζουμε, αν και θα οφείλαμε ή δεν το περιμένουμε καρτερικά να «ξετυλιχθεί», στο προσεχές μέλλον, κάνοντας ασκήσεις για να πετύχουμε την πολυαναμενόμενη πολιτική μας «κωλοτούμπα»!
Δεν είναι τυχαίο δηλαδή, ότι έχουμε ανακηρυχθεί από τον ίδιο τον δήμαρχο και μάλιστα δημόσια, ως οι υπ’ αρίθμ. ΕΝΑ εχθροί του, ούτε και το γεγονός ότι για κάθε τι που δηλώνεται ή γράφεται, αντί άλλης απαντήσεως για την… «ταμπακιέρα», επιδιώκεται να υποβαθμιστεί η σημασία του, εντασσόμενο στην ίδια θεωρία «συνωμοσίας».
Η τέχνη της επικοινωνιακής παραπλάνησης και η επιχείρηση να στηθεί μια εικονική πραγματικότητα είναι σπουδαία αλλά και… επικίνδυνη.
Δεν αντιλαμβάνονται συγκεκριμένα ότι όταν μια παράταξη βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στην επικοινωνία και όχι στην ουσία, τότε είναι προφανές, είναι σχεδόν νομοτέλεια, να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής της.
Και πραγματικά δεν θυμάμαι ποτέ αιρετούς να «βομβαρδίζουν» καθημερινά σχεδόν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με φωτογραφίες, ακόμη και από παρεμβάσεις αυτονόητες: Από το κλάδεμα δέντρων ως και το βάψιμο σε κολονάκια. Χάλασε το παγκάκι, να πώς ήταν πριν και να πώς το φτιάξαμε. Τρύπα στο οδόστρωμα, να πόσο μεγάλη ήταν πριν και να πώς την κλείσαμε. Δημοσιεύθηκε φωτογραφία με σκουπίδια σε κάποια γειτονιά, σπεύδουμε εκ των υστέρων να καθαρίσουμε…
Είναι τελικά στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Δεν ξέρει αλήθεια τι να πρωτοθαυμάσει κανείς… Η Ρόδος έχει υποστεί μια βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού της επιπέδου, οι θεσμοί έχουν εξασθενήσει και ο Δήμος Ρόδου έχει υποστεί μια καταβαράθρωση τόσο σε πόρους, όσο και σε στρατηγικές οικονομικής και κοινωνικής ανάκαμψης.
Και πώς αντιμετωπίζονται τα προβλήματα; Με συσκέψεις επί συσκέψεων και με το ένα δελτίο τύπου μετά το άλλο.
Αφήστε, που μας προέκυψε αίφνης οιονεί «δήμαρχος» ο… περιφερειάρχης, αφού ουσιαστικά ό,τι σημαντικό έργο γίνεται ή προγραμματίζεται, περνά από τον προϋπολογισμό του κι ό,τι πρόβλημα προκύπτει σπεύδει ο ίδιος και οι επιτελείς του να δώσουν λύση…
Μέχρι και στους Αγίους Αποστόλους έφτασε προχθές η «χάρη» του Χατζημάρκου!
Οφείλουμε όλοι να διαμηνύσουμε σε όλους εκείνους, που έχουν μάθει να λειτουργούν με όρους του χθες και χρησιμοποιούν διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια για να καλύψουν το έλλειμμα στρατηγικής, αλλά και για να συγκαλύψουν την απραξία, ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να γίνουμε συνεργοί τους, ότι ευτυχώς υπάρχουν κι εκείνοι που δεν έχουν υποστεί λοβοτομή.
Το να χαρακτηρίζεται «συνωμότης», οποιοσδήποτε προσπαθεί να αρθρώσει μια διαφορετική άποψη ή να ασκήσει κριτική, ακόμη και σκληρή, σε όποιο θέμα κρίνει ότι δεν προχωράει, περισσεύει.
Είναι γνωστή και ασφαλής η μέθοδος απομόνωσης και εμπαιγμού όσων δεν ασπάζονται την αυλή.
Στις εικονικές μάχες υπάρχουν όμως μόνον εικονικοί νικητές και ηττημένοι. Πρόκειται για μάχη εντυπώσεων με πρόσκαιρα αποτελέσματα.
Οι πραγματικές μάχες δίδονται στην κοινωνία, μια κοινωνία που οφείλει μάλιστα να αφυπνιστεί.
Ο στρουθοκαμηλισμός και η αδιαφορία μάς έχουν κάνει πολύ κακό, με τον “ωχαδερφισμό“ πετύχαμε εξάλλου να εμπεδώσουμε τα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Θα πρέπει κάποτε κάποιοι να καταλάβουν ότι οι πολίτες που τους χαιρετούν με ευγένεια στα πανηγύρια, τους σφίγγουν το χέρι ή τους χτυπούν την πλάτη, δεν αποτελούν βαρόμετρο για την αποδοχή ή μη, του δημοτικού έργου.
Και να ξέρετε ότι οι γλυκανάλατες αγάπες με ορισμένα Μ.Μ.Ε., πραγματικά και υποτιθέμενα (ναι, υπάρχουν κι αυτά στο διαδίκτυο) και οι εκφράσεις αμοιβαίου θαυμασμού, που γίνονται ορισμένες φορές τόσο υπερβολικές, που θυμίζουν βραζιλιάνικα σίριαλ, δεν είναι η λύση στα προβλήματα του νησιού.
Η εκτόξευση, τέλος, πικρόχολων σχολίων, που δεν σέβονται ούτε τη μνήμη των νεκρών, από αιρετούς, μόνο ως πρόστυχη και χυδαία μπορεί να χαρακτηριστεί.
