Σε νέες περιπέτειες εισέρχεται το Κοινωφελές ίδρυμα Υποτροφιών Εμμανουήλ και Μαίρης Σταματίου μετά την έκδοση απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία απορρίπτεται έφεση που ασκήθηκε για την εξαφάνιση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως που είχε ασκήσει κατά της από 28.11.2003 απόφασης της Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ροδίων στο ξενοδοχείο ιδιοκτησίας του, με την επωνυμία Chevalier στο κέντρο της πόλης της Ρόδου.
Θυμίζουμε ότι τον Ιανουάριο του 2016 με απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου ανεστάλη η εκτέλεση πράξεως βεβαιώσεως φόρου και προστίμου της ΔΟΥ Ρόδου στο κοινωφελές ίδρυμα.
Με την απόφαση του δικαστηρίου εξέλιπε επί του παρόντος ο κίνδυνος και για την κατάσχεση της περιουσίας του ιδρύματος.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», ο Εμμανουήλ Σταματίου απεβίωσε λίγες μέρες μετά τη σύσταση του Ιδρύματος και η αδελφή του Μαίρη Σταματίου-Παπαδάκη τον Ιούνιο του 2012.
Με τη διαθήκη της όρισε ως κληρονόμους της τις δύο οικιακές της βοηθούς στις οποίες κατέλειπε άλλη περιουσία από εκείνη, που ανήκε στο Ιδρυμα και δει τεσσάρων ακινήτων μεταξύ των οποίων και το ξενοδοχείο Chevalier.
Η Δ.Ο.Υ. Ρόδου βεβαίωσε εις βάρος της Μαίρης Σταματίου -Παπαδάκη, ενόσω ζούσε, φόρο κληρονομιάς του αδελφού της Εμμανουήλ Σταματίου ύψους 3,6 εκατ. ευρώ περίπου.
Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, που βεβαίωσε σε βάρος της εκλιπούσης ποσό 1,8 εκατ. ευρώ περίπου το οποίο με τις προσαυξήσεις ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 2,6 εκατ. ευρώ περίπου.
Την 27η Νοεμβρίου 2015 κοινοποιήθηκε στο Ιδρυμα έγγραφο της ΔΟΥ Ρόδου με το οποίο επιτάσσεται να καταβάλει το ποσό των 207.500 ευρώ.
Το ίδρυμα φέρεται συγκεκριμένα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο για τον συγκεκριμένο φόρο ως τελευταίος κάτοχος κληρονομιαίων ακινήτων, ήτοι ακινήτων επί των οδών Γρηγ. Λαμπράκη, Κωνσταντόπαιδος στην Ρόδο και Σκουφά στην Αθήνα, το δε ανωτέρω ποσό είναι ο επιμεριστικώς αναλογούν φόρος και παραπέρα διότι τα ακίνητα αυτά περιήλθαν στην κατοχή του Ιδρύματος αιτία θανάτου.
Σημειώνεται ότι το Ιδρυμα καταβάλλει κάθε χρόνο τεράστια χρηματικά ποσά σε φόρο εισοδήματος και φόρο ακίνητης περιουσίας και δεν προτίθεται να καταβάλει φόρους, τους οποίους φέρεται να οφείλει για να ελαφρύνει την οφειλή των κληρονόμων.
Η διοίκηση του ιδρύματος υποστηρίζει ότι δεν βαρύνεται με φόρο κληρονομιάς, γιατί δεν απέκτησε τα ακίνητα με σύμβαση.
Κι ενώ ξεπέρασε τον συγκεκριμένο σκόπελο το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ’ αρίθμ 1392/2016 απόφαση του απέρριψε την έφεση του για την εξαφάνιση της 1708/ 2008 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως που είχε ασκήσει ξενοδοχειακή εταιρεία κατά της από 28.11.2003 απόφασης της Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ροδίων.
Με την τελευταία αυτή απόφαση είχε απορριφθεί η ένσταση που είχε ασκήσει η εγκαλούσα κατά της 49/2003 έκθεσης αυτοψίας υπαλλήλου της ανωτέρω υπηρεσίας με την οποία είχαν χαρακτηριστεί αυθαίρετες και κατεδαφιστέες κατασκευές που έγιναν από την εγκαλούσα στο ως άνω ξενοδοχείο της και υπολογίστηκαν τα οικεία πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης.
Πιο συγκεκριμένα ύστερα από αυτοψία που διενήργησε στις 30.7.2003 υπάλληλος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ροδίων στο ξενοδοχείο «Chevalier», διαπιστώθηκαν τα εξής:
1) Υπέρβαση στη δόμηση: α) στο ισόγειο 22,45 τ.μ., β) στο μεσώροφο 25,10 τ.μ., γ) στους ορόφους α’, β’, γ’, δ’ και ε’ 90,52 τ.μ. ανά όροφο και συνολική υπέρβαση δόμησης 500,75 τ.μ.
2) Αυθαίρετες εργασίες επισκευών στους α’, β’, γ’, δ’ και ε’ ορόφους, με ποσοστό εργασιών 15%.
3) Αυθαίρετη κατασκευή εξωστών και ειδικότερα επτά (7) εξωστών στο μεσόροφο και δεκατεσσάρων (14) εξωστών ανά όροφο (α’, β’, γ’, δ’ και ε’), και συνολική αυθαίρετη κατασκευή εβδομήντα επτά (77) εξωστών, επιφάνειας 3 μέτρων ο καθένας, στάδιο εργασιών αποπερατωμένο.
Ενόψει αυτών συντάχθηκε η 49/2003 έκθεση αυτοψίας, με την οποία οι κατασκευές αυτές χαρακτηρίστηκαν αυθαίρετες και κατεδαφιστέες ενώ με την ίδια έκθεση υπολογίστηκαν:
Α) πρόστιμο ανέγερσης αυθαιρέτου, συνολικού ύψους 424.569,06 ευρώ (167.450,80 +246.950,22+10.168,04 για κάθε περίπτωση, αντίστοιχα) και
Β) πρόστιμο διατήρησης αυθαιρέτων, συνολικού ποσού 12.266,09 Ευρώ (4.406,66+ 6.498,69+1.355,74, αντίστοιχα).
Κατά της εν λόγω έκθεσης αυτοψίας η εγκαλούσα άσκησε ένσταση ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων, με την οποία ισχυρίστηκε ότι αφενός δεν υφίσταται καμία υπέρβαση στη δόμηση του ξενοδοχείου και αφετέρου ότι έχει καταθέσει στην πολεοδομική αρχή αίτηση με αριθ.πρωτ. 5493/2002 για έκδοση οικοδομικής αδείας, με την οποία νομιμοποιούνται οι τυχόν υπερβάσεις στη δόμηση του εν λόγω ξενοδοχείου.
Η ένσταση αυτή απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής με την αιτιολογία ότι «1) δεν κατατέθηκαν στοιχεία που να βεβαιώνουν τη νομιμότητα των εργασιών που εκτελέστηκαν, 2) η κατάθεση φακέλου έκδοσης οικοδομικής άδειας δεν αναιρεί την έκθεση αυτοψίας αυθαιρέτου, καθόσον η έκδοση της αποτελούσε προϋπόθεση για την εκτέλεση των οικοδομικών εργασιών και 3) παραβιάζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 22 του Γ.Ο.Κ., καθ’ όσον εκτελέστηκαν εργασίες χωρίς άδεια με υπέρβαση του συντελεστή δόμησης και του περιγράμματος της οικοδομής, καθώς επίσης και εργασίες επισκευών χωρίς άδεια στους A, Β, Γ, Δ, Ε ορόφους, στο ισόγειο και μεσώροφο κατά παράβαση της παρ.1 του άρθρου 22 του ΓΟΚ».
Εξάλλου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η αιτούσα είχε υποβάλει στην πολεοδομική αρχή την υπ’ αριθ. 5493/17.12.2002 αίτηση για χορήγηση οικοδομικής άδειας επισκευών του ξενοδοχείου της, ο σχετικός όμως φάκελος της επεστράφη με το 5493/29.10.2003 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Δήμου Ροδίων με την αιτιολογία ότι παρήλθαν εννιά (9) μήνες από την αποστολή του 27/9.1.2003 εγγράφου της εν λόγω Διεύθυνσης για τη συμπλήρωση του φακέλου, χωρίς να συμπληρωθούν οι διαπιστωθείσες ελλείψεις.
Κατά της ανωτέρω απόφασης της Επιτροπής ενστάσεων και της έκθεσης αυτοψίας η εγκαλούσα άσκησε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, η οποία έγινε εν μέρει δεκτή με την εκκαλούμενη απόφαση ως προς τις αυθαίρετες εργασίες επισκευών στους α’, β’, γ’, δ’ και ε’ ορόφους, με ποσοστό εργασιών 15%, τόσο ως προς τον χαρακτηρισμό ως αυθαίρετων των κατασκευών όσο ως προς τον υπολογισμό των προστίμων, και απορρίφθηκε κατά τα λοιπά.
Ειδικότερα, με την εγκαλουμένη απόφαση απορρίφθηκε ο λόγος ακυρώσεως περί παραβιάσεως του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης πριν από την έκδοση της 49/2003 έκθεσης αυτοψίας, με το σκεπτικό ότι η έκθεση αυτοψίας εκδόθηκε βάσει αντικειμενικών δεδομένων και κρίθηκε ότι ήταν νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη η ανωτέρω από 28.11.2003 απόφαση της Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων, κατά το μέρος αυτής που αφορούσε στις αυθαίρετες κατασκευές που συνδέονται με την υπέρβαση δόμησης και την κατασκευή αυθαίρετων εξωστών, καθώς στην προσβαλλόμενη απόφαση αναφερόταν ότι οι εν λόγω κατασκευές έγιναν χωρίς άδεια, καθ’ υπέρβαση του συντελεστή δόμησης και του περιγράμματος της οικοδομής, απορρίφθηκε δε σχετικός λόγος ακυρώσεως με τον οποίο είχε προβληθεί ότι δεν μνημονεύονταν οι πολεοδομικές διατάξεις που παραβιάστηκαν.
Περαιτέρω, με την εγκαλουμένη απορρίφθηκε ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβλήθηκε ότι εσφαλμένα υπολογίστηκαν τα ανωτέρω πρόστιμα, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 3 του π.δ. 267/1998, με την εφαρμογή ενιαίου και όχι κλιμακούμενου συντελεστή, με το σκεπτικό ότι κατά τις εν λόγω διατάξεις εφαρμόζεται ένας και μόνο συντελεστής, με βάση την κατηγορία της επιφάνειας του αυθαιρέτου και, συνεπώς, νομίμως υπολογίστηκαν τα πρόστιμα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε ωστόσο την έφεση που ασκήθηκε.
Σε νέες περιπέτειες το Κοινωφελές Ιδρυμα Υποτροφιών Εμμ. & Μ. Σταματίου
