Οι «Ανοικτές Πόρτες» στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής κληρονομιάς, κάθε χρόνο «αγκαλιάζονται» όλο και από περισσότερους Ροδίτες που σπεύδουν να δουν πόσα ακόμη μυστικά κρύβονται το νησί τους. Οι πόρτες ανοίγουν , μπάζουν φως στη σκόνη του χρόνου και ξεδιψούν τη δίψα για Πολιτισμό. Η ανθρωπότητα σε περιόδους σκοταδισμού και κρίσης (καλή ώρα) σε κοιτίδες Πολιτισμού (σε όλες του τις εκφάνσεις) ανατρέχει για να ξαναβρεί τα βήματά της. Tουλάχιστον αυτό να μην το ξεχνάμε. Δεν είχα την τύχη να δω αυτά τα καινούργια μυστικά, γι’ αυτό θα μείνω σε ένα κείμενο της κυρίας Β. Κιντή, Καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Παρακολουθώ με συγκίνηση τις τελευταίες μέρες από τις αναρτήσεις τους όσα έκανε και φέτος η ομάδα του Rhodes International Culture & Heritage Society με τις εκδηλώσεις που ονομάζουν “Ανοικτές Πόρτες” στις οποίες, με την κινητοποίηση εθελοντών και σε συνεργασία με υπευθύνους, ανοίγουν ιστορικά κτίρια της Ρόδου στους κατοίκους και τους επισκέπτες της για να γνωρίσουν την ιστορία του νησιού που είναι τόσο πλούσια και ποικίλη καθώς περιλαμβάνει στοιχεία της κλασικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας, βυζαντινά, ενετικά, οθωμανικά, εβραϊκά, ιταλικά κλπ. Τη φετεινή χρονιά το θέμα τους ήταν οι ιππότες της Ρόδου, πέρυσι τα τείχη και η έννοια της πολιορκίας, πιο πριν οι τρεις θρησκείες που έφερε τους επισκέπτες σε εκκλησίες, συναγωγές και τζαμιά, το 2014 τα Μαράσια, τα χωριά και οι γειτονιές έξω από την παλαιά πόλη όπου κατοικούσαν έλληνες και χριστιανοί. Το εντυπωσιακό και συγκινητικό συγχρόνως είναι ότι πρόκειται για μια προσπάθεια που γίνεται με σοβαρότητα και λεπτό γούστο και βρίσκει μεγάλη, λαΙκή ανταπόκριση. Πάνω από 40000 ήταν φέτος οι επισκέπτες σε μόλις 3 μέρες, πολλοί περισσότεροι από τους 28000 της χρονιάς των θρησκειών. Ούτε στην Αθήνα δεν γίνονται αυτά. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι (έλληνες και φιλέλληνες) στηρίζονται σε σοβαρή δική τους έρευνα (ορισμένοι είναι ιστορικοί και αρχαιολόγοι, άλλοι ερασιτέχνες αλλά με εξαιρετική αφοσίωση) και σε σοβαρή μελέτη στοιχείων και πηγών. Αλλά δεν κάνουν ό,τι κάνουν διδακτικά, βαρετά και με σοβαροφάνεια. Δεν το κάνουν ούτε τουριστικά. Έχουν αισθητική καλλιέργεια που δεν επιδεικνύουν αλλά η οποία εκδηλώνεται σε όλες τις πτυχές των δραστηριοτήτων τους. Κι επειδή το κάνουν με μεράκι, με διανοητική περιέργεια, με γνήσιο ενδιαφέρον, μπορούν να κινητοποιούν εθελοντές και να προσελκύουν επισκέπτες, να δημιουργούν ένα πολιτιστικό και συγχρόνως κοινωνικό γεγονός. Αγαπούν την πόλη τους και το νησί τους και διαμορφώνουν τους όρους για μια φιλέρευνη και απολαυστική ζωή σ’ αυτό όχι για τους λίγους αλλά για τους πολλούς. Πολλά μπράβο!. Μακάρι να βρουν και κάποια υλική υποστήριξη από φορείς (γιατί έχουν ελάχιστη -στηρίζονται σε δική τους εντελώς εθελοντική δουλειά) για να κάνουν περισσότερα και μακάρι να βρουν μιμητές και σε άλλες πόλεις και περιοχές της Ελλάδας.»
